3 بهترین فیلم از تیم رابینز بزرگ

ترتیب بین این دو فیلم ممکن است تغییر کند. اما من مطمئن هستم که 99 درصد از منتقدان فیلمی که با آنها ملاقات می کنیم، یکی یا دیگری را، بدون تمایز بالا یا پایین می آورند. چون زنجیر همیشگی و رودخانه عرفانی دو اثر لعنتی هنر سینما هستند. و تا حد زیادی به لطف تیم رابینز بیشتر تحت الشعاع شرایط، پشیمانی ها، گذشته های آشتی ناپذیر با روح است...

من همیشه فکر می کردم کارگردانی این فیلم وحشیانه، کلینت ایستوود او نمی‌دانست چگونه بهترین پایان را پیدا کند، وقتی دقیقا زیر دماغش اتفاق افتاد. لحظه ای که جیمی مارکوم (شان پن) از پیاده رو بلند می شود، صبح زود و در حالی که آخرین جریان الکل قبل از خماری اش فروکش می کند، چند قدمی برمی دارد و به سمت خیابانی که دوست قدیمی دوران کودکی اش رفته بود، دیو اشاره می کند. تیم رابینز) به هلاکت او... این زیباترین پایان فیلم و مطمئنا یکی از گردترین پایان هایی بود که تا به حال دیده شده بود!

کمی پشت سر او، شان دیواین (کوین بیکن) را می بینیم و با هم می توانستند برای سکوتی که می توانست دقایقی طول بکشد، بمانند. زیرا در آن غیبت عجیب دوست سوم، دیو، از روزی که گرگ ها او را با آن ماشین بردند تا تمام سال هایی که پس از آن کشیده بود، همه چیز وجود سه فرزند دیروز است.

دایره ای اجتناب ناپذیر به طوری که سرنوشت در تکامل چرخه ای خود تکرار می شود. برای اینکه کل این پیام بدون بیان صریح به دست ما برسد، مزخرفات شان پن هیچ ربطی به آن ندارد. هر سه آنها عالی عمل می کنند، اما به ویژه رابینز به عنوان مردی که از کودکی آسیب دیده است.

جنگ های جهانی