بازیگران عالی برای ژانرهای مختلف وجود دارد. لوئیس توزار و تعلیق به معنای وسیع آن یکی از شادترین برخوردها در سینمای اسپانیا است. و این بازیگر گالیسیایی می تواند شر را در هر یک از بازی های خود مجسم کند. یا در طرف مقابل، با شوم ترین به عنوان شایسته ترین قهرمان روزمره روبرو می شود. همیشه با آن احساس شخصیت های زخمی که بار گناه دارند، به ورطه ها نگاه می کنند یا با شیاطین خاصی روبرو می شوند...
البته جسمی کمک می کند. زیرا ظاهر آن برچسب گذاری مرتبط با آن نقطه تاریک را دعوت می کند. اما فراتر از برداشت های اولیه، توسار در توانایی خود در برداشتن هر گونه تفسیری که در مسیرش قرار می گیرد بسیار عالی است.
فراتر از شناخت عمومی و محبوبیتی که در مورد او مطمئناً با سلدا 211 به اوج خود رسید، بازیگر خوبی مانند او قبلاً برای مدت طولانی آموزش داده شده است. یک حرفه بازیگری پر از موفقیت‌هایی که نمی‌تواند ناشی از توانایی آن باشد که هر یک از شخصیت‌ها را خودشان بازی کنند. چون نمی توان در هر فیلم جدید خود را متقاعد کرد که او دیگر شخصیت قبلی نیست. و توسار از همان صحنه اول به آن دست می یابد.
3 فیلم برتر پیشنهادی لوئیس توسار
همانطور که می خوابید
در هر یک از این پلتفرم ها موجود است:این فیلم با حسی از آزاردهنده ترین ها من را به وحشت انداخت هیچکاک. محصولی مبتکرانه که در آن کشف می شود که با استعداد کمی برای پرداختن به یک طرح تنش دائمی نیاز است. البته حساب کردن روی عملکرد ناراحت کننده توسار کار آسان تر به نظر می رسد.
او سزار است، یک دربان "دوستانه" که برای ساکنان جامعه ای که در آن خدمات خود را ارائه می کند، تلاش می کند. البته عملکرد آنها از سوی مدیر شرکتی که چنین خدماتی را ارائه می دهد بسیار مشکوک است. یک لبه دیگر که شخصیت سزار را تا حد نامعلومی پنهان می کند.
گاهی اوقات رابطه او با مادربزرگ که در یکی از آپارتمان ها زندگی می کند حتی می تواند مقداری کمدی را برانگیزد. چون زن بیچاره با روحیه لطیفش نمی تواند هیولایی را که سزار را در خود جای داده تصور کند...
اما با تمرکز بر اصل فیلم، رابطه او با کلارا به زودی به یک وسواس، خصومت و سرخوردگی بیمار اشاره می کند. زیرا سزار در او چیزی شبیه خوشبختی غیرممکن خود می بیند. او مطمئناً می خواست او را جذب کند، اگرچه هرگز این افراط را بیان نمی کند. اما کاری که او در نهایت انجام می دهد این است که در زندگی او تا مرزهای واقعا دیوانه کننده دخالت می کند.
کلارا خوب نمی تواند شک کند که سزار چه می کند. و تماشاگر با نقشه انحرافی که سزار اجرا می کند، زبانش را نمی بندد. در پایان، چگونه ممکن است غیر از این باشد، همه چیز به یک نتیجه مرگبار اشاره می کند. نکته این است که حتی بسیار بدتر از آن چیزی است که ما می توانیم تصور کنیم ...
که با آهن می کشد
در هر یک از این پلتفرم ها موجود است:مقداری عدالت شاعرانه برای کشف در طرح وجود دارد. ماریو یک پرستار مهربان است که تمام تلاش خود را برای بیماران در کلینیکی که در آن کار می کند انجام می دهد. او در انتظار اولین فرزندش است و رابطه او با شریک زندگی اش در آن مقدمه صلح آمیز پدر شدن به طور عادی پیش می رود.
تا اینکه یک رزیدنت بسیار خاص به بیمارستان می رسد. او پدرسالار یک خانواده مواد مخدر است. همانی که سالیان دراز می تواند مسئول مرگ این همه جوان در معرض اعتیاد باشد. و البته، ماریو تمایل خاصی به ارائه خدمات خود برای چنین شخصیت بدنامی ندارد.
فقط بچه های گانگستر خیلی بالاتر از پیرمرد هستند. از آنجا که آنها امیدوارند تجارت دارو را از طریق آن گسترش دهند، از دستورالعمل ها و استانداردهای آن که در نهایت در مواجهه با انفعال دستورالعمل های جدید تعیین شده است، چشم پوشی می کنند.
مرد "فقیر" با پیشرفت فیلم توانایی های خود را از دست می دهد. و این است که ماریو ممکن است بهترین مراقبت را از او انجام ندهد. چیزی ناراحت کننده در این رابطه بین بیمار و پرستار به وجود می آید. ماریو کم کم تاریک می شود، انگار در طوفان های دور افتاده فرو می رود. حتی همسر باردارش در او متوجه می شود که شخصیت به طور ناگهانی مانند مه های قدیمی سواحل گالیسی غوطه ور شده است.
هیچ چیز نمی تواند از رابطه بین هر دو شخصیت به خوبی بیرون بیاید. رئیس و پرستار. پژواک انتقام به نتایج مرگبار اشاره دارد. در پایان، این احساس که خشونت فقط خشونت بیشتری را به همراه دارد و اینکه عدالت گاهی از خود آنقدر گریزان است که نمی‌تواند کسانی را که باید مجازات می‌شدند به موقع مجازات کند.
سلول 211
در هر یک از این پلتفرم ها موجود است:لوئیس توزار را هم با این تعبیر کشف کردم که حتی پس از موفقیت بزرگش نزد منتقدان عمومی با «ته دوی می‌مس اوجوس»، به‌عنوان یک فیلم سرگرم‌کننده، این وسعت را بیشتر کرد. نه بهتر و نه بدتر، من به سادگی می گویم که در بین طرفداران فیلم به طور کلی وسعت بیشتری داشت.
و این است که حبس در زندانی که لوئیس توسار در آن "مالامادره" فراموش نشدنی را می سازد، ما را به دنیایی از زندان ها نزدیک می کند که پس از شورش هایی که حتی با میهن پرستانه ترین ویژگی های زندانیان ETA به جهنم تبدیل شده اند.
توسعه حداکثر تنش که در آن مالامادره (توسار) نقش اصلی را با خوان (با بازی آلبرتو امان) به اشتراک می‌گذارد. خوان نقش هر دو طرف را بازی می‌کند که وانمود می‌کنند یک زندانی دیگر هستند، در حالی که او واقعاً یک مقام گمشده در میانه درگیری است.
3 دیدگاه برای “3 فیلم برتر لوئیس توسار ناراحت کننده”