La فیلم شناسی الکس د لا ایگلسیا او با نسل من در آن جوانی همراه بود که به دنبال تجاوز، خلق بدیل و حتی طنز سیاه بودند. ورود هر فیلم جدید این کارگردان با آن ذوق برای تعجب، اختلاف و حتی سختگیری مورد استقبال قرار گرفت.
همه در یک رول مستقل که در صورت ایجاد سر و صدای زیاد و انجام با طرح و کیفیت هنری کافی، به حمله به محبوب ترین طرف ختم می شود. بنابراین برای ارائه طراوت همیشه در میان سنتی ترین خلاقیت ها ضروری است. نوارهای بزرگ آن روزها را به یاد دارم مانند "Mutant Action" یا "Perdita Durango" یا "800 گلوله" ... آلمودوار او چراغ ها را روشن کرد تا بین نور و روانگردان منفجر شود، الکس د لا ایگلسیا دوباره آنها را خاموش کرد.
اینگونه بود که بعداً فیلم‌های جدید و با بودجه بالاتر وارد شدند که همچنان عشق خود را به هتک حرمت قوانین یک تخیل قبر باز حفظ کردند. طنز سیاه، تعلیق، لمس های فانتزی و محیطی که به نظر می رسد گوتیک را تقلید می کند و آن را مانند دمپایی ها نزدیک تر می کند. ارائه‌ای غم‌انگیز، اما با دیدگاه‌های ساده‌تر که بسته به لحظه، خنده یا نگرانی را برمی‌انگیزد.
اما الکس د لا ایگلسیا از طریق طنز، استدلال‌ها را با لمس انتقادی و اسیدی بررسی می‌کند. منظورم آثاری مانند «جنایت فرپکتو» یا «جرقه زندگی» است. نکته این است که ژانرها را دوباره اختراع کنید تا کسی را بی تفاوت نگذارید. هر فیلم جدید همان ماجرایی است که همیشه می‌توان ردپای آن را تشخیص داد، اما بدون اینکه بتوان چیزی در مورد توسعه و پایان طرح‌هایش پیش‌بینی کرد.
3 فیلم پیشنهادی برتر الکس د لا ایگلسیا
روز جانور
در هر یک از این پلتفرم ها موجود است:بیشتر از اینکه با وجود منتقدان و شاید خود الکس د لا ایگلسیا، بهترین فیلم او این است که با موسیقی Def Con Dos ساخته شده است. یک محیط تاریخی بین سنتی و وحشت. تقلید از فیلم های ترسناک مزین به توسعه سریع. اثری کالتی از ضد فرهنگ یک عصر و به تعمیم هر دوره.
خنده های بی وقفه با آن شخصیت های سانتیاگو سگورا و الکس آنگولو فقید، همراه با یکی از جذاب ترین عالم های کوچک شخصیت هایی که از عمیق ترین جهنم ها و کثیف ترین محله ها آورده شده اند. شخصیت هایی که قبلاً به اندازه کافی توسط واقعیت شکنجه شده بودند اما اکنون با پیشگویی هایی مشخص شده اند که آنها را به نگهبانان جهنم تبدیل می کند.
مادرید به عنوان سنتز سدوم و گومورا شکل گرفت. شهری که در صورت لزوم توسط یک کشیش فقیر با آتش و گوگرد ویران شود. زیرا در بستر پوسیده آن موجودی که شیطان از خود انتظار دارد تا تمام جهان را در تاریکی فرو ببرد متولد خواهد شد.
اسید لیسرژیک خوب برای ورود به ماجراجویی و شربت‌آمیزترین محیط کریسمس تا آن را به هزاران تکه از بی‌رحمانه‌ترین و آزاردهنده‌ترین تضادها منفجر کند.
انجمن
در هر یک از این پلتفرم ها موجود است:قانون مالکیت افقی آنچه را که می خواهد می گوید. اما آنچه در جوامع اتفاق می‌افتد، پر از قتل‌های غیرعمد یا قتل‌های با عمد است. زیرا کسی باید بخواهد بهبودی را پیشنهاد کند تا هرکس آن را نمی‌خواهد به این فکر کند که آیا وقتی با پایین آوردن زباله‌ها همزمان می‌شود، آن را از پله‌ها پایین بیاورد یا خیر.
یک هذل شگفت انگیز در جوامع محله. الکس د لا ایگلسیا هدف خود را در این سناریوی همزیستی اجباری مدنی قرار داد تا در نهایت همه چیز را با متقاعد کننده ترین مکمل نابود کند: پول. زیرا تقریباً همه همسایه ها موافقت می کنند که پاستا را در یک کشف نامشخص در آپارتمان برای فروش یک پدربزرگ تازه فوت شده نگه دارند.
فروشنده مورد نظر (عالی کارمن مورا) از 300 میلیون پستیلا که در آپارتمان کثیف است که باید بفروشد، قول می‌دهند که برای تحقق اهدافش در املاک بسیار خوشحال باشند. با این تفاوت که پول برای سگ های شکاری که در آن دیوارهای جامعه زندگی می کنند نیز عطر و بوی خود را دارد. و چه کسی کمتر از همه آرواره خوبی دارد تا در جست و جوی خون گرم طعمه خود به داخل گردنبند پرتاب شود...
میله
در هر یک از این پلتفرم ها موجود است:کلاستروفوبیک مانند آن Cabina de Antonio Mercero. فقط در اینجا موضوع یک تک گویی نیست، بلکه آهنگ کرال شخصیت های شوم است. چیزی شبیه آن فیلم های شخصیت هایی که در خانه ای با مرده ای روی میز قفل شده اند.
اما مسلماً، از آنجایی که الکس د لا ایگلسیا (Alex de la Iglesia) نمایش را اجرا می‌کند، این موضوع به قدری نادر است که بدترین و بدترین (بله، بدترین و بدترین) هر یک از شخصیت‌های متنوع آن را نشان دهد. هیچ کس نمی تواند آن نواری را که آنها را به آنجا آورده است، ترک کند، همانطور که فقط ناموفق ترین نیروهای مرکزگرا می توانند. کم کم این گرفتاری بین شخصیت ها فرو می رود و همه چیز را سیاه می کند. زیرا همه آنها این گناه معلق را دارند، دلیلی که آنها را به عنوان گناهکار در برابر آخرین شکنجه هایشان به آنجا کشانده است ...
1 نظر برای “3 فیلم برتر الکس د لا ایگلسیا”