از فیلمنامه تا رمان مراحل کمی وجود دارد. مثال خوب دیگر، در پاد پادهای موضوعی (تا جایی که به رمان مربوط می شود) از مانوئل ریوسآیا دیوید درستبا. زیرا فراتر از همزمانی نسلی خود، هر یک از این دو نویسنده دغدغه های بسیار متفاوتی را به روایت تبدیل کرده اند.
و با این حال در هر دو مورد آن پویایی آشکار می شود، آن زندگی که در قالب تصاویر بسیار زنده می پاشد.
و البته دریافت آن وضوح در رمان جنایی مانند «ردپای شر» انگیزه ای برای طرحی است که بین سایه های غارآلود روح انسان حرکت می کند.
هیچ استعاره ای بهتر از آن تاریکی اعماق از کاوش های خود آتاپورکا وجود ندارد. آثار انسانیت اولیه دفن شده یا بین لایه های زمین مدفون شده یا از آستانه غارهای قدیمی فراتر رفته است.
آنجاست که قربانی جنایتی کشف می شود که شروع به خواندن پرونده می کند و بلافاصله با چیزی مشابه در چند کیلومتری شمال در آستوریاس پیوند می یابد. به نظر می رسد هرکسی که مسئول قتل زن جوان باشد ، تا سرانجام او را در بین نمایش های انسانی پاپیه ماشه قرار دهد که کاوش ها را آراسته است ، در مورد خشونت های اولیه انسانی و قبیله ای معنایی دارد.
از کسانی که بار اول سعی کردند نقاط را به طور غیرمولد به هم متصل کنند ، دوباره از آنها خواسته می شود ببینند آیا این بار آنها قادر به پیوند دادن نمونه های قبلی و آهنگ های فعلی هستند یا خیر. سیلویا گوزمن ، بازرس پلیس قضایی که در زمینه جنایات تخصص دارد ، باید دوباره به یکی از همکاران قدیمی خود که خارج از بدن است ، تکیه کند: دانیل ولارد.
اراده قاضی که تصمیم می گیرد آنها را متحد کند به حل بهتر و سریعتر پرونده اشاره می کند. اما اتفاقاتی بین آن دو رخ داد که از حوزه شخصی به پرونده و حل نهایی قتل پرش کردند. غلبه بر آن روزها و پایان دادن به پیوستن نیروها یک چالش خواهد بود. مگر اینکه شخص دیگری به دنبال درخشان کردن دوباره آنها به عنوان درخشان ترین اثر نهایی یک طرح بدخواهانه باشد.
هم اکنون می توانید رمان ردپای شیطان، کتاب جدید مانوئل ریوس سن مارتین را از اینجا خریداری کنید:
من مدت‌هاست که چشمم به این رمان مانوئل ریوس بوده است، نه به این دلیل که قبلاً آن را خوانده‌ام، بلکه بیشتر به این دلیل که کار سینمایی او را با رضایت فراوان دنبال کرده‌ام و کنجکاو هستم که ببینم چگونه در ادبیات شکل می‌گیرد. من همیشه رمان‌هایی را دوست داشتم که با آن حس سینمایی ساخته می‌شوند، بسیار به سبک کارلوس رویز زافون، زیرا می‌توانید صحنه‌ها را با وضوح بیشتری در ذهن خود تصور کنید.
جدای از آن، این ژانر برای من کاملاً جالب است، اگرچه قبلاً چیزی است که بیش از حد دیده شده است (قتل و آیین)، اما من را خسته نمی کند. حتماً می خواهم نگاهی به آن بیندازم، از توصیه شما متشکرم.
من می بینم که شما هم می نویسید و داستان هایی در وبلاگ دارید، اتفاقاً جرات یک رمان را نداشته اید؟ این کاری است که من چندین نویسنده را در وب دیده ام که عمدتاً از طریق آمازون انجام می دهند. با درود.
خوشحالم که این توصیه در خدمت شماست.
در مورد رمان ها و داستان های کوتاه خودم، در چندین ناشر و بله، در آمازون نیز منتشر شده است.
سلام!
ممنون، اسکار شما برای من نظر خواهی داد