چیزهای مادی می توانند تا اندازه ای به اهمیت زنده ترین حافظه برسند. مالیخولیا ، اشتیاق یا عشق می تواند لباس هایی را که اجساد را که دیگر آنجا نبوده اند اشغال کرده باشد ، با عطر آنها آغشته کند.
و این برای هر شخص به روش متفاوتی اتفاق می افتد. برای الئونورا ، بسیاری از لباس هایش ، که از کرم شب پره در امان بودند ، گذشته ای را تشکیل می دهند که در گناه و ناامیدی پوشانده شده است. بسیاری از این بلوزها ، دامنها یا لباسها گنجه های آپارتمانی در فلورانس را اشغال کرده اند ، جایی که الئونورا بیشتر وجود خود را در آنجا گذرانده است.
حالا این دختر او ، کورین است که در ایتالیا زندگی می کند ، تا حدی به دنبال فاصله فیزیکی و احساسی از مادرش است. اسرار آنها ، بدهی های معلق آنها و خطاهای متقابل آنها راه آشتی را پنهان می کند.
اما مادر هرگز تسلیم از دست دادن یک دختر نمی شود. لباس هایش از فلورانس برای توجیه خود تبدیل به ناقل حقیقت او می شود ، انگیزه های حیاتی که او را از شکست به شکست سوق می دهد.
از نظر کورین ، درک اینکه مادرش الئونورا همانطور است که او هست و او همانطور که بود ، یک پرتگاه احساسی و منطقی است. ناهماهنگی شخصیت ها این همدلی را غیرممکن می کند ، در بین کسانی که با آشنایی متحد شده اند همیشه دشوارتر است.
شاید درک ممکن باشد. در بعضی از نقاط ، در میان لباس های قدیمی مادرش ، شاید کورین بتواند یک پیام مثبت ، یک عشق واقعی به روشی که مادرش می توانست و می تواند دوست داشته باشد ، بیابد.
در نهایت ، این رابطه منحصر به فرد ، کاملاً پر از لبه ، بسیار متعلق به ما می شود. عشق پیچیده است ، ایده خانواده همیشه ، در برخی موارد ، گسست ضروری را فرض می کند که در آن عشق و آزادی فردی به سختی متعادل هستند.
می توانید کتاب را بخرید نقشه لباس هایی که دوست داشتم، رمان بزرگ الویرا سمینارا ، در اینجا: