اگر به شخصیت های شاخص دنیای موسیقی جوایزی اهدا می شد ، دو مورد از معتبرترین افتخارات قرن بیستم به آنها تعلق می گرفت. دیوید بووی از طرف مرد و برای پتی اسمیت از طرف زن. نماد یا نماد بودن در موزیکال بسیار فراتر از نت های موسیقی ، ترکیب بندی و اشعار است.
در سالهای آشفته اواسط قرن بیستم به بعد ، پس از درگیریهای بزرگ و در بحبوحه جنگهای سرد و درگیریهای غیر متمرکز که تا به امروز ادامه داشته است ، بتهای موسیقی قدرت ایجاد جریانهای نظری ، پیروان زیبایی شناختی و ایدئولوژیکی را داشتند.
بووی یک شخصیت وحشی ، قدرتمند ، دگرگون کننده و بی احترام بود. پتی اسمیت نیز همین کار را انجام داد اما بیشترین نیاز را به مطالبات زنان داشت.
و همچنین پتی اسمیت دوست داشت بنویسد و هنر و زمینه را از موزیکال به ادبی منتقل کند.
پتی اسمیت در این کتاب ، نوشته هایی را از اینجا و آنجا ، از زمان های دور اعتراض و تجربیات عجیب و غریب ، با برانگیختن سلیقه های ادبی خود به عنوان یک موضوع مشترک ، ارجاع به شعر فرانسوی و همچنین اگزیستانسیالیسم نویسندگان مانند کامو جمع آوری می کند.
در بسیاری از موارد نویسنده متوجه می شود که این داستان حدیثی است. اتاق هتل پاریس ، اتاق خواب و تلویزیون که پتی رقص روی یخ یک اسکیت باز باتجربه را کشف می کند. زیبایی می تواند به نوشتن فشار بیاورد و به طور متناقض ، زیبایی نیز سوداگری ، غم و وسواس را آشکار می کند.
اما پتی به نوشتن نوعی ادبیات بداهه ادامه می دهد که تا به امروز ادامه داشته است.
در این کتاب فداکاری ما ایدئولوژی انگیزه های نویسنده را پیدا می کنیم که همه ما در درون خود داریم. فقط چشم انداز شخصیت افسانه ای در کل ترکیب نفوذ می کند. دیدگاه پتی اسمیت ، زن سرکشی که از ظاهر آندروژینوس (حتی در صدای شکسته اش) در آغاز پانک خود ، به تعهد تحولآفرین قدرتمند موسیقی ، دامنه دیگری را برای آنچه نوشته می شود ، ارائه می دهد ، به ویژه همانطور که نگرانی های بیشتری را می شناسیم. ، شاید آنهایی که هرگز در متن ترانه نمی گنجند ، آنهایی که از تناسب غنایی لازم رهایی یافته اند ، در نثری بیدار می شوند که با این حال ، نوازش انواع دیگر آکوردهای موسیقی را که کاملاً با روح هماهنگ هستند ، به پایان می رساند.
هم اکنون می توانید کتاب Devotion (تألیف) ، نوشته پتی اسمیت را با تخفیف برای دسترسی به این وبلاگ ، در اینجا بخرید: