جدید پادشاه پرفروش, جوئل دیکر با ماموریت دشوار تسخیر مجدد میلیون ها خواننده خود که مشتاق طرح های جدید تمپوی داستانی به همان اندازه مغناطیسی هستند ، باز می گردد.
فرار از فرمول موفقیت نباید آسان باشد. حتی وقتی این فرمول طراوت و نبوغ را به یکی از محبوب ترین ژانرهای ادبی می آورد: تعلیق.
توانایی دیکر برای ساختارشکنی گاه شماری یک طرح در حالی که خواننده را در هر یک از موقعیت های زمانی کاملاً موقعیت می دهد ، ارزش مطالعه دارد. گویی دیکر در مورد هیپنوتیزم یا روانپزشکی می دانست و همه چیز را در رمانهای خود به کار می برد تا خواننده بتواند از موضوعات مختلف معلق مانند شاخک های هشت پا استفاده کند.
در این مناسبت جدید ، ما به حسابهای معلق باز می گردیم ، به مسائل مربوط به گذشته ای کمابیش اخیر که در آن شخصیت هایی که از آن زمان جان سالم به در برده اند ، چیزهای زیادی برای پنهان کردن یا در نهایت آگاهی از حقیقت دارند.
و اینجاست که جنبه دیگر واقعاً قابل توجه این نویسنده نمایان می شود. این در مورد بازی با درک ذهنی از شخصیت های آن در مورد عینیت قریب به اتفاق است که با آهنگسازی داستان نهایی راه خود را باز می کند. نوعی خواندن متقارن که در آن خواننده می تواند به شخصیت نگاه کند و بازتابی که با پیشرفت داستان تغییر می کند. نزدیک ترین چیز به جادو که ادبیات می تواند به ما ارائه دهد.
در 30 ژوئیه 1994 همه چیز شروع می شود (آنچه گفته شد ، فرمول تاریخ گذشته با رنگ قرمز مشخص شده است ، مانند روز درام بالتیمور یا قتل نولا کلرگر از پرونده هری کوبرت)
ما می دانیم که واقعیت یکی است ، که پس از مرگ خانواده شهردار اورفه با همسر ساموئل پالادین تنها یک حقیقت ، یک انگیزه ، یک دلیل بی چون و چرا می تواند وجود داشته باشد. و گاهی اوقات ما در توهم به نظر می رسیم که آن طرف عینی را می دانیم.
تا زمانی که داستان پیش نمی رود ، تحت تأثیر آن شخصیت های جادویی قرار می گیرند که آنقدر همدل هستند که جوئل دیکر آنها را خلق می کند.
بیست سال بعد جسی روزمبرگ قصد دارد دوران بازنشستگی خود را به عنوان یک افسر پلیس جشن بگیرد. حل و فصل پرونده کلان ژوئیه 94 هنوز به عنوان یکی از موفقیت های بزرگ او طنین انداز است.
تا زمانی که استفانی میلر در رزمبرگ و در شریک خود درک اسکات (دیگری که مسئول روشن شدن فاجعه معروف است) از خواب بیدار می شود ، برخی شبهات شوم که با گذشت سالیان متمادی باعث تردیدهای تکان دهنده می شود.
اما استفانی میلر ناپدید می شود و آنها را نصف می کند ، با تلخی ابتدایی بزرگترین اشتباه حرفه ای او ...
آن لحظه را به خود اختصاص دهید ، می توانید تصور کنید ، حال و گذشته در آن نقاب در آن سوی آینه در حال پیشرفت هستند ، در حالی که نگاه مستقیم و صریح حقیقت در نور کم در طرف دیگر آینه احساس می شود. این نگاهی است که مستقیماً به عنوان خواننده به شما توجه می کند. و تا زمانی که چهره حقیقت را کشف نکنید نمی توانید مطالعه را متوقف کنید.
اگرچه این حقیقت وجود دارد که منابع فلش بک و تخریب داستان بار دیگر قهرمانان طرح هستند ، اما این بار این تصور را به من می دهد که این جستجو برای غلبه بر رمان های قبلی ، در مواقعی که ما در یک همه گیر کشتی غرق می شویم جنایتکاران بالقوه ای که با تصور خاصی از راه حل گیج کننده کنار گذاشته می شوند.
رمان کامل وجود ندارد. و جستجوی پیچ و خم ها می تواند سردرگمی بیشتری نسبت به جلال قصه گویی ایجاد کند. در این رمان بخشی از جذابیت بزرگ دیکر قربانی می شود ، آن غوطه وری بیشتر…. چگونه می توان گفت ... اومانیست ، که دوزهای بیشتری از احساسات را برای تأثیر دلسوزانه تر در مورد هری کوبرت یا دست بالتیمور کمک کرد. به
شاید این من و دیگر خوانندگان ترجیح می دهیم که بین صحنه ها و قاتلان احتمالی با یک سری قتل ها پشت سر هم اجرا شود که به هر قاتل سریالی بخندید. با این حال ، وقتی دیدم دارم کتاب را به پایان می رسانم و طوری عرق می کنم که انگار خود جسی یا شریکش Dereck هستند ، من فکر کردم که اگر ریتم حاکم باشد ، باید به آن تسلیم شد و این تجربه در نهایت با آن ترشهای کوچک تلخ شراب خوب نیز خوشحال کننده بود. در معرض خطرات جستجو برای ذخیره بزرگ است.
با تخفیف کمی برای دسترسی از طریق این وبلاگ (همیشه قدردانی می شود) ، اکنون می توانید رمان ناپدید شدن استفانی میلر ، کتاب جدید جوئل دیکر را در اینجا بخرید: