کلیفاتیدس او دلیل آن را سن خود دانست. بلوک نویسنده خلاق همیشه می تواند به عنوان یک سیگنال خارجی تفسیر شود، برون زا، مانند چیزی فراگیر که هر اراده ای را در هم می شکند. اما نویسنده یونانی بودن سخت است. زیرا همه چیز در یونان متولد می شود، حتی بیشتر از آن سخنوری و ادبیات، آن تعالی زبان به عنوان وسیله ای برای ارتباط، به عنوان راهی برای انتقال جهان به نسل های بعدی. یا به عنوان استدلالی برای نابود کردن حریف بدون سلاح، فقط با سفسطه و سفسطه.
حمل آن شمشیر داموکلس آسان نیست زیرا حتی باید با لبه آویزان خود روی تخت بیدار بماند. میراث پیچیده ای که یکی دیگر از داستان نویسان یونانی آن را دوست داشت پطروس مارکاریس به طرز شگفت انگیزی تکان دهنده جریانات مدرن ، در رمان های جنایی ادبیات فعلی را بدون ریشه بیشتر در سنت های این نوع ساخته است. اما کالیفاتیدس همچنان به عنوان نویسنده ای در مهد ادبیات غربی با معضلات خود ادامه می دهد.
نتیجه یک کلیفاتیدس عمیق ، شدید ، صمیمی و اگزیستانسیالیست است که تصمیم می گیرد روایت خود را بر اساس تجربیات خود به عنوان یک یونانی جهانی ، به همان اندازه بزرگ و متواضع ، محور قرار دهد. زیرا در نهایت همه ما کتابهای جهانی خود را نوشتیم ، یا به این ترتیب تظاهر می کنیم.
3 رمان برتر توصیه شده توسط تئودور کالیفاتیدس
زندگی دیگری برای زندگی کردن
به عنوان یک نویسنده متواضع ، یکبار به فواید این سرگرمی که می توان یک عمر خود را وقف آن کرد ، فکر کردم. اما حتی با توجه به شواهد کلیفاتیدها که می تواند درد و خستگی جسمی را که با بالا رفتن سن به ما می رسد ، که در آن هر روایتی با جوهر خون می لغزد ، ممکن نیست. اما بله ، کاليفاتيدس ، حتي به اين دليل يا شايد دقيقاً به دليل آن احساس انحطاط مالخوليک ، تلاش براي نوشتن همچنان منطقي تر است.
یکی از دوستانش به او گفته بود: "هیچ کس نباید بعد از سن XNUMX سالگی بنویسد." در هفتاد و هفت سالگی ، تئودور کلیفتاتیدز ، به عنوان نویسنده ، مسدود شد و تصمیم سختی گرفت که استودیوی استکهلم را که دهه ها در آنجا با پشتکار کار می کرد ، بفروشد و بازنشسته شود.
او که نمی تواند بنویسد و در عین حال نمی تواند بنویسد ، به امید یافتن تسلط از دست رفته زبان به یونان می رود. در این متن زیبا ، کالیفاتیدس رابطه زندگی معنادار و کار معنادار و نحوه سازش با پیری را بررسی می کند.
اما او همچنین به روندهای نگران کننده در اروپای معاصر می پردازد ، از عدم تحمل مذهبی و تعصب ضد مهاجران گرفته تا بحران مسکن و ناراحتی او از وضعیت متلاشی شده یونان محبوبش. Kallifatides یک مراقبه عمیق ، حساس و جذاب در مورد نوشتن و جایگاه هر یک از ما در یک جهان در حال تغییر ارائه می دهد.
محاصره تروا
اشعار جنگهای جهان باستان. حماسه مردان با اثبات قهرمانی خود ، خداپرستان را ساخت. کسب و کار بد زمانی که سایه های جهان مجبور بودند به اسطوره های قدیمی نگاه کنند تا امیدی پیدا کنند ...
در این گزارش بصیرت انگیز از ایلیاد ، یک معلم جوان یونانی از قدرت ماندگار اسطوره استفاده می کند تا به دانش آموزان خود کمک کند تا با وحشت اشغال نازی ها کنار بیایند. بمب ها در جنگ جهانی دوم بر روستایی در یونان می افتد و معلم دانش آموزانش را برای سرپناه به غاری می برد.
در آنجا او از جنگ دیگری می گوید ، هنگامی که یونانیان تروا را محاصره کردند. او روز به روز می گوید که چگونه یونانیان از تشنگی ، گرما و اشتیاق رنج می برند و چگونه مخالفان با هم روبرو می شوند: ارتش در برابر ارتش ، مرد در برابر انسان. کلاه ایمنی قطع می شود ، سرها پرواز می کنند ، خون جاری می شود.
اکنون این دیگران هستند که به یونان ، ارتش آلمان نازی حمله می کنند. اما وحشتها هزاران سال بعد همان است. تئودور کلیفاتیدس در نسخه مدرن خود از ایلیاد بینش روانشناختی قابل توجهی را ارائه می دهد و نقش خدایان را کم رنگ می کند و در ذهنیت قهرمانان فانی آنها کاوش می کند.
حماسه هومر با فوریتی دوباره جان می گیرد که به ما امکان می دهد رویدادها را طوری تجربه کنیم که انگار از اول بوده اند و حقایقی بی انتها در مورد حماقت جنگ و معنای انسان بودن را آشکار می کند.
مادران و پسران
در شصت و هشت سالگی ، تئودور کلیفاتیدس ، که بیش از چهار دهه در سوئد تبعید شده بود ، از مادر نود و دو فرزند خود ، که همچنان در آتن اقامت دارد ، دیدن می کند. هر دوی آنها می دانند که این ممکن است یکی از آخرین ملاقات های آنها باشد.
در طول هفته ای که با هم می گذرانند ، با حضور قاطع پدر ، که تئودور از او در حال خواندن گزارش مکتوب است که او را از آنچه دشوار بوده است ، به یاد می آورند که مهمترین چیز در زندگی آنها بوده است. به عنوان یک تبعیدی یونانی در ترکیه ، ماه های خود را در زندان نازی گذراند و اشتیاق او برای تدریس بود. بنابراین ریشه های خانواده ای که از قرن بیستم می گذرد آشکار می شود.
اما این کتاب بیش از هر چیز ادای احترام فوق العاده ای است به عشق مادری ، که کلیفتاتید می داند چگونه در این صفحات به شکلی فراموش نشدنی تجسم کند ، در حالی که می تواند حقیقتی جهانی را در مورد اهمیت آن شخصیت در زندگی ما منتقل کند.
من هر سه را خوانده ام و رمان زیبای تاریخی او «تیماندرا» را برجسته می کنم.