در ادبیات فعلی ژاپن فراتر از آن زندگی وجود دارد موراکامیبه زیرا مورد از یوکو اوگاوا همچنین این پدیده در روایت خود از غیرمنتظره ترین برخورد اعداد و پیامهای آنها فراتر از عملیات ساده برای دستیابی به اهمیت انسانی ، به عنوان یک رویکرد انسانی که در نهایت اعداد هستند ، پدیده ای جهانی بود.
در نتیجه تمایل به تعادل حروف و اعداد به طور کلی ، کتاب او "فرمول مورد علاقه معلم" ظاهر شد ، جایی که همه ما توانستیم بفهمیم که ذهن و به ویژه حافظه ، ممکن است ما را تا این حد به سرنوشت ما واگذار نکند. ما به جاودانی اعداد و فرمول های آنها می چسبیم.
اما اوگاوا از زمان کشف فلزکاری خود به بیداری کنجکاوی نصف جهان بسنده نکرد و خود را وقف یک کار پربار کرد. عمدتا مجموعه ای بزرگ از رمان ها که در آن جذابیت شرقی ترین روایت را می ریزد. داستانهایی که در بدو تولد هر روز جدید ظاهر می شوند ، همانطور که پیش بینی شده و از وقفه لازم برای مواجهه با ریتمی که قبلاً توسط خود زندگی ارائه شده است آگاه می شوند.
3 رمان برتر یوکو اوگاوا
فرمول مورد نظر معلم
انفجار بین المللی خلاقیت ساخته شده در اوگاوا ، قادر به تجدید نظر در فاصله بین زبان و ریاضیات. یکی از آن رمان های مخرب بسیار فراتر از ادبیات صرف. همه اینها با یک محیط بسیار نزدیک است که می تواند جنبه انسانی را که همه چیز را در دایره کامل خود قرار می دهد ، بیشتر تقویت کند.
داستان یک مادر مجرد است که به عنوان دستیار در خانه یک معلم قدیمی و عصبانی ریاضی کار می کند که حافظه خود را در یک تصادف رانندگی از دست داده است (یا بهتر بگویم ، استقلال حافظه او ، که فقط 80 دقیقه طول می کشد).
معلم که به اعداد علاقه مند است ، عاشق دستیار و پسر 10 ساله اش می شود ، که او را "ریشه" ("انگلیسی Root" (به زبان انگلیسی) تعمید می دهد و با او علاقه زیادی به بیس بال دارد ، تا زمانی که بین آنها جعل شود. آنها یک داستان واقعی از عشق ، دوستی و انتقال دانش هستند ، نه تنها ریاضی ...
پلیس حافظه
دیستوپی خاص این نویسنده ژاپنی که دستکش رویکرد جامعه شناختی معمول را برای بسیاری از دیگر راویان ژاپنی برمی دارد. داستانی با طعم و مزه نیز برای مارگارت اتوود علاقه بیشتری به برطرف کردن فحاشی های اجتماعی دارد.
یک پدیده مرموز در جزیره ای کوچک رخ می دهد. یک روز پرندگان ناپدید می شوند ، روز دیگر هر چیزی می تواند ناپدید شود: ماهی ، درختان ... بدتر از آن ، حافظه آنها نیز از بین می رود ، و همچنین احساسات و احساساتی که با آنها همراه بود. هیچ کس نمی داند یا به یاد نمی آورد که آن زمان چه بود. حتی یک نیروی پلیس اختصاص داده شده است برای آزار و اذیت کسانی که توانایی یادآوری آنچه دیگر وجود ندارد را حفظ کرده اند.
در آن جزیره نویسنده جوانی زندگی می کند که پس از مرگ مادرش سعی می کند رمانی بنویسد در حالی که سعی می کند از ناشر خود محافظت کند ، زیرا او در خطر است زیرا او یکی از معدود افرادی است که به خاطر می آورد. پیرمردی که قدرتش در حال از بین رفتن است به او کمک خواهد کرد. در همین حال ، به آرامی ، قهرمان داستان ما در حال شکل دادن به رمان خود است: این داستان یک تایپیست است که رئیسش در نهایت او را برخلاف میل خود در یک انبار نگه می دارد. اثری در مورد قدرت حافظه و از دست دادن.
هتل آیریس
مغناطیس کنجکاو برای مرگ و میر ، میل به هلاکت ، ترسی که می تواند روحهایی را الهام بخشد که در واقعیتی که بیش از حد مسطح می شود ، بی تحرک می شود. یک رمان جذاب درباره فرض شکست به عنوان سرنوشت ، به عنوان یک وسوسه اجتناب ناپذیر به یک محرک اساسی ، یک جاذبه فیزیکی لذت و درد تبدیل شد.
ماری ، دختر هفده ساله ای که به مادرش کمک می کند تا یک هتل خانوادگی متوسط را در کنار ساحل اداره کند ، شب ها فریادهای زنی را می شنود که نیمه برهنه از یکی از اتاقها بیرون می آید و سن مرد پیشرفته مرموز را مبهم می کند. این ، غیرقابل اغماض ، به او دستور می دهد تا با چند کلمه تند ساکت شود.
قدرتی که او آنها را تلفظ می کند تأثیر یک طلسم بر زن جوان دارد که بلافاصله و به طرز غیرقابل مقاومتی جذب او می شود. چند روز بعد به طور اتفاقی او را می یابد و نیاز به تعقیب او را احساس می کند. مرد مترجم روسی با گذشته ای تاریک است، همسرش در شرایط عجیبی درگذشت و او در دهکده ای تنها در جزیره ای تقریبا متروک زندگی می کند.
از آن رویارویی ، رابطه ای مبهم بین آنها ایجاد می شود و خانه مرد به مکانی نگران کننده از تجاوزات صمیمی تبدیل می شود. یوکو اوگاوا ، یکی از پرخواننده ترین رمان نویسان در ژاپن ، این بار وارد قلمرو تاریک روانشناسی جنسی می شود ، که مانند شخصیت های کتاب باعث ایجاد مزاحمت می شود و یا خواننده را جذب یا دفع می کند.
