اینطور نیست که اکوادور امروزه یکی از منابع اصلی ادبی اسپانیایی تبار آمریکایی است. اما همه چیز همیشه به نسل ها بستگی دارد ، به آن تصادفی که داستان نویسان را از یک کشور متحد می کند تا در نهایت استعدادها را به وفور صادر کنند.
و در آن الف مونیکا اوجدا فرانکو او که در اوایل سی سالگی خود قصد دارد همان قلم ضروری در روایتی به زبان اسپانیایی باشد که همیشه در نوابغ ادبیات جهان پرکار است. او، شاید با مائورو خاویر کاردناس، آنها به بیداری ادبی اکوادور با تمام شور و درخشندگی جهان اشاره می کنند.
مونیکا اوجدا با ترکیبی از جوانان دیوانه ، با غزل همچنان در حرفه مشترک خود به عنوان یک شاعر ، و با علاقه طبیعی به داستان یا داستانی که هر نویسنده گهواره ای همیشه به عنوان یک پروژه ، دریچه یا غزل پرورش می دهد ، مهار آثار خود را بر عهده می گیرد. بیان روایی به صورت موازی
به عنوان پس زمینه یک موضوع بسیار نسلی ، هماهنگ با زمان. یک وقایع نگار واقعی زمان خود که سرانجام به یک راوی ضروری از آنچه بود تبدیل خواهد شد. امروزه رمانها یا داستانهای او با لذت در ریتم چابک اعمالش بدون استراحت اما با تفکر زیاد خوانده می شود. ترکیبی به همان اندازه م ofثر است که بتواند از ادبیات سرگرم کننده ای که بر آن نقطه بحرانی که به نظر می رسد آراسته است ، اما در نهایت اصل همه چیز نوشته شده است ، غلبه کند.
3 کتاب برتر مونیکا اوجدا
شنیع
هم نسلان من مانند کودکی های قدیمی قدیمی همیشه در مورد کودکی و جوانی قضاوت می کنند که به نظر می رسد مانند خون آشام ها از نور بیرونی پنهان شده است. اما در اعماق وجود ، و یک س longال طولانی پیش می آید ... اگر ساکنان بعد از ظهرهای تابستانی ، ساکنان نامناسب کسالت چه می شدیم ، اگر می توانستیم عالم اموات تاریک مانند آنچه در حال حاضر در دسترس جوانان است را بشناسیم؟
تجربیات بازیکنان اکنون در مرکز بحث بازیکنان در عمیق ترین انجمن های وب عمیق قرار دارد ، اما به نظر نمی رسد که کاربران آنها با آن موافق باشند: آیا این یک بازی ترسناک برای گیک ها بود ، یک صحنه غیر اخلاقی یا یک تمرین شاعرانه؟ آیا آنها به اندازه داخل آن اتاق عمیق و پیچ خورده اند؟
شش جوان در بارسلونا یک آپارتمان مشترک دارند. در اتاق‌های آن، فعالیت‌های آزاردهنده و تیره‌ای مانند نوشتن یک رمان پورنوگرافیک، میل ناامید شده برای اخته کردن خود یا توسعه طرح‌هایی برای صحنه نمایش، یک خرده فرهنگ کامپیوتری هنری، انجام می‌شود.
در فضاهای خصوصی آن ، قلمرو بدن ، ذهن و دوران کودکی کاوش می شود. نگاهی به ابزاری که آنها را به روند ایجاد یک بازی ویدیویی فرقه متصل می کند.
فک پایین
در مuteسسه من دو معلم بودند که در آخرین روز با خوشحالی وارد کلاس ما می شدند تا با ما ناپالم را تزئین کنند. و این صبر برخی از معلمان هم مرز با بی نهایت است. حتی مواردی که در آن سرریز می شود ...
فرناندا مونترو ، نوجوان متعصب ترس و وحشت (داستان های وحشتناک که در اینترنت پخش می شود) ، در یک کابین تاریک در وسط جنگل بیدار می شود.
ربوده کننده او ، به دور از غریبه بودن ، معلم زبان و ادبیات اوست: زنی جوان ، با گذشته ای خشن ، که فرناندا و دوستانش ماهها در مدرسه نخبه اوپوس دئی او را عذاب داده اند.
دلایل آدم ربایی به عنوان چیزی بسیار پیچیده تر و دشوارتر از زورگویی یک معلم معلوم می شود: خیانت غیرمنتظره ای که به یک ساختمان متروکه مربوط می شود ، فرقه ای مخفی با الهام از خزنده ها و عشق جوانی.
دختران پرنده
در فواصل کوتاه، مونیکا اوجدا حتی در صورت امکان شدیدتر از کارهای طولانی تر است. ترکیب تخیل گسترده او از قبل به مجموعه ای از غزل تاریک و تقریباً گوتیک اشاره می کند. تخیل و تصاویر وحشتناک و مفاهیم متجاوزانه. این همان چیزی است که هست و هیچ کس را بی تفاوت نخواهد گذاشت. حجمی از داستانهای آزاردهنده، ویترینی از وحشت و دیگر بقایای بشریت بود.
موجوداتی که به پشت بام ها صعود می کنند و پرواز می کنند ، دختری نوجوان با علاقه به خون ، معلم که سر همسایه اش را در باغش بر می دارد ، دختری که نمی تواند خود را از دندان های پدرش جدا کند ، دوقلوهای پر سر و صدا در جشنواره موسیقی تجربی ، زنانی که از بالای کوه می پرند ، زلزله های آخرالزمانی ، شمانی که برای زنده کردن دخترش طلسم می نویسد.
Las voladoras هشت داستان را گرد هم آورده است که در شهرها ، شهرک ها ، آتشفشان ها ، آتشفشان ها واقع شده است ، جایی که خشونت و عرفان ، زمینی و آسمانی ، متعلق به یک سطح آیینی و شاعرانه هستند. Mónica Ojeda ذهن ما را با یک گوتیک آندی متلاشی می کند و بار دیگر به ما نشان می دهد که وحشت و زیبایی متعلق به یک خانواده است.
