یافتن آن نسل های جدید که جایگزینی را در هر زمینه ای تضمین می کنند ، همیشه خوشحال کننده است. چون نویسنده لورا فررو او به عنوان نویسنده جدیدی از آن واقع گرایی ظاهر می شود که همیشه لازم است تا زمان را در یک قلمرو ذوب تاریخ نگاری شرح دهد.
با اتکا به نویسندگان دیگر مانند بیت لحم گوپگی, مارتا سانز o ادورن پورتلا (با تمرکز بر نویسندگانی که هریک به شیوه خود و در طرح های متفاوت خود ، بینش لازم زنانه را با اساساً انسان گرایانه متعادل می کنند) ، لورا قصد دارد گروه نویسندگان را که موزاییک زمان ما را تشکیل می دهند ، متورم کند.
در حال حاضر ، کتاب شناسی او آن اجراهای بزرگ را از آینده به ما ارائه می دهد ، از طریق تعهد ضروری لازم برای شخصیت ها تا ما را به دنیایی پر از تفاوت های ظریف منتقل کند که در آینه وجود خود ما روبرو می شود.
داستانی ، نوشتن داستان یا رمان در مورد شرایط شخصیت ها و نحوه مواجهه آنها با واقعیت ها همیشه می تواند به معنای کشف مجدد همدلانه خود باشد. هیچ دارونما وجودی بهتر از ادبیات نیست وقتی آن کمربند انتقال به لطف خیال پردازی و نمایش رسمی درخشان نویسنده وظیفه ، موتور درونی ما را تکان دهد.
3 کتاب برتر توصیه شده توسط لورا فررو
قرار است تا آخر عمر چه کار کنید
اگر با سوالی مشابه در عنوان این رمان مورد هجوم قرار بگیریم ، س questionsالاتی که به ما پاسخ می دهند ، در نتیجه تصمیمات کمابیش صحیح شما به آن باقی مانده از زندگی شما اشاره می کند. نتیجه نهایی می تواند سرگیجه باشد. مگر اینکه شاید شما هنوز 30 سال دارید ، مانند لورا. در چنین مواردی ، texitura با سبکی پوشیده شده است که هنوز هم به شما اجازه می دهد در طول زندگی طوری برقصید که انگار آهنگ شما همچنان با حجم کامل پخش می شود.
و آنچه که می تواند به 30 سالگی او اضافه شود ممکن است آن ملودی را برای همیشه مخدوش کند ، در مورد لورا در حال حاضر با اشاره ویلن های مالیخولیایی به دلیل سختی و شیرینی آن هرگز نمی تواند به اوج برسد ، مهم نیست که او چقدر می خواسته است. نکته این است که لورا در سی سالگی شریک خود را ترک می کند و ایبیزا را ترک می کند تا به نیویورک برود. دوران جوانی او با رابطه با پدرش ، مردی غیرقابل تحمل ، مشخص شده است. مادرش ، که ناپدید شد و تنها پنج سال بعد بازگشت. و پابلو ، برادرش ، که در نقاشی راه مبارزه با بیماری روانی خود را می یابد.
در نیویورک ، لورا شروع به کار در یک انتشارات و شرکت در کلاسهایی می کند که گائل ، یکی از آشنایان مرموز مادرش ، در دانشگاه کلمبیا تدریس می کند. گیل کیست؟ او از همه اتفاقاتی که در خانواده اش افتاده است چه می داند؟
استخرهای خالی
در بسیاری از موارد من نظر خود را در مورد داستان به عنوان یک فضای خلاقانه بسیار متفاوت از رمان بیان کرده ام. بله ، همه چیز مربوط به نوشتن است ، اما نوع نگاه شما به یک داستان کوتاه هیچ ارتباطی با آن ندارد.
زیرا داستان متراکم می شود و در نهایت منفجر می شود. و در انقباض زندگی که مستلزم روایت محدود یا متمرکز به سوی فوری ترین نقطه ممکن است ، فضیلت نویسنده خوب در نحوه ایجاد تعادل بین شکل و جوهر بسیار برجسته است. به همین دلیل است که وقتی لورا فررو از استخرهای خالی خود رونمایی کرد ، با تصویر برانگیزاننده خود از تابستانهای دیرهنگام و بدون دوره تمدید ، منتقدان این اثر را به عنوان یک اثر به یاد ماندنی نجات دادند.
قهرمانان این داستانها نه قهرمان هستند و نه در شرایط زندگی و مرگ زندگی می کنند. آنها خیلی شبیه خود ما هستند. همسایگان ما ، والدین ما ، شرکای ما ، عاشقان ما ، زنی که نمی تواند بخوابد و به اتاق نشیمن می رود تا به صدای زمزمه تلویزیون گوش دهد. پدری شمع ها را در مقابل پسرش که او نیز پدر است فوت می کند. دختری که برای دختری داستان عاشقانه می نویسد که هرگز ملاقات نمی کند. پدربزرگ که با یک عکس صحبت می کند.
مرد و زنی در گوشه ای خداحافظی می کنند. آنها یکدیگر را نمی شناسند ، اما موارد مشابهی برای همه آنها اتفاق می افتد: زندگی ، با بی اهمیتی و همچنین س questionsالات بزرگ آن: چگونه کسی عاشق می شود ، چرا عشق که خرج نمی شود سخت می شود ، چه چیزی ما را می ترساند به آنها باید بین زندگی ای که دارند و زندگی ای که تصور می کنند انتخاب کنند.در آن دوراهی این داستانها متولد می شوند. پژواک های لوری مور و ریموند کارور در این اولین اثر لورا فررو ، که انتشار اولیه آن به صورت دیجیتال یک رویداد غیر معمول بود ، صدا می کند. صدای قدرتمندی به ادبیات اسپانیایی می پیچد.
عشق بعد از عشق
ایده های بزرگ تقریباً همیشه از روی کسالت به وجود می آیند. این باید مربوط به تضاد بین نیستی ، پوچی و نیاز ضمنی برای ظهور جرقه باشد. چیزی شبیه به این نشان می دهد که نویسنده زمانی که این حجم از داستانهای مصور تصور می شد اتفاق افتاد. و توجه داشته باشیم که او آنطور که برخی از خوانندگان مشهور می گویند هنگامی که عشق از پنجره بیرون می پرد ، "دل شکستن" را صدا نمی زند. و اگر خستگی بتواند در نهایت بیدار کننده ایده عالی ، افسونگری و چرا نگوید ، فقدان عشق از عنوان حذف شده است ، آنها در نهایت موزهایی را می آورند که در گرمای آتش جهنم راحت تر هستند.
هرچه کمتر زمین بخورید ، بیشتر آن موزها به شما می گویند ، مانند تاب آوری یا تصعید تا بتوانید موسیقی یا ادبیات بسازید. بهترین چیز در مورد یک نویسنده خوب یا نویسنده خوب این است که بدانید چگونه لحظاتی را جمع آوری کنید که همه می خواهند فراموش کنند (شکست ها و از دست دادن ها) ، مانند باقی مانده برای بیان داستان ، اگر چه فقط برای آن. از آنجا که زمان آن است که آنها را به نمایش بگذاریم ، آنها را به شخصیت های تکان دهنده ای مانند امی واینهاوس یا اریک کلاپتون در میان دیگران تبدیل کنیم ، بازدیدکنندگان در تکان دهنده ترین نسخه خود به دل می نشیند ، به طوری که همه آنها شهادت می دهند که خلاق و مخرب یک شکل هستند زیبایی غم انگیز
دیگر کتاب های پیشنهادی لورا فررو
فضانوردان
خانواده و دوری. چیزی که ما بر اساس نزدیک‌ترین محیط و فاصله‌ی جانبی بودیم که بعد از آن همه چیز را با بقایایی به شکل دنباله‌ای از نور می‌پوشاند. خانواده جایی است که شما در آن بودید (یا می توانستید) خوشحال باشید، اما دیگر در ماهیت مناسب خود یافت نمی شود، زیرا رودخانه ای که هرگز از جریان نمی افتد و همیشه رودخانه ای متفاوت است. تا جایی که حال را به مثابه مکانی غیر مهمان نواز با درهایی به سمت داخل از خانه ای که زمانی خانه بود، احساس می کنی، که گویی بدون جاذبه، در خانه خود بیگانه شده است.
همه ما از کودکی می دانیم که چه افرادی خانواده ما را تشکیل می دهند و چه پیوندهایی ما را به هر یک از آنها متصل می کند. همه به جز قهرمان این رمان، که هرگز به او گفته نشد که او نیز در مقطعی از زندگی‌اش، یکی را داشته است. در آن سالها چه اتفاقی افتاد که تمام آثار زمانه از بین رفت؟ Los astronautas رمزگشایی از آن اکوسیستم گم شده در زمان را روایت می کند: عکسی که به طور تصادفی پیدا شده است که در آن او در کودکی با والدینش ظاهر می شود، واقعیت خانواده او را با سی و پنج سال تاخیر روشن می کند. اما بیش از همه، کمبودها، سکوت ها و رازهایی را که او مجبور شد هویت خود را بر اساس آنها شکل دهد، روشن می کند. با این حال، یک داستان هرگز حقیقت را نمی گوید، بلکه یک حقیقت است...
لورا فررو از یک واقعیت زندگی‌نامه‌ای شروع می‌کند تا داستانی هیجان‌انگیز، گاهی دلخراش، درباره همه آن داستان‌هایی بسازد که در دوران کودکی زندگی‌مان را به ما تلقین می‌کنند و تا زمانی که نتوانیم آن را از بیرون مشاهده کنیم، آنها را زیر سوال نمی‌بریم. درست مانند آن مردان و زنان، فضانوردان، که باید تا آنجا که ممکن است، جایی که هیچ کس نرفته بود، می رفتند تا در نهایت بفهمند چه چیزی همیشه در دسترس است.
