به این فضا آورده است دره Inclán و همین کار را با بوئرو والخو این یک گناه در انتظار کفاره در این وبلاگ بود. زیرا هر دو آن نمایشنامه نویسان عملا رمان نویس هستند. نویسندگانی که آثارشان از روی صحنه ما را مجذوب خود می‌کند، اما در هنگام خواندن نیز بسیاری از جادوی خود را حفظ می‌کنند.به و این بدون شک به دلیل کیفیت ادبی بالای آن بیش از هر چیز دیگری است. زیرا در آن صورت سبک هریک وجود دارد ، سهم بوهمیک تر یا واقع بینانه آنها. اما این در حال حاضر مربوط به تنوع لازم و روندهای هر دوره است.
در مورد هم افزایی بین این دو، به نظر می رسد که نوعی شانس باعث تغییر غیرمنتظره از نابغه اول به دوم شده است. وقتی واله اینکلان درگذشت، در سال 36، بورو والهو حتی سایه ای از نویسنده ای که بود نبود. از طریق جنگ داخلی، برخی از فرآیندهای تصعید به پایان رسید که قادر بودند، در میان سایه های تراژدی دوران هر نویسنده، بهترین وقایع درون تاریخی را از وضعیت قبل و بعد از جنگ منعکس کنند.
بوئرو والخو با کتابشناسی گسترده ای که کتاب قبلی خود ذکر کرده است ، مشتی خوب از آثار ضروری را به عنوان خوانشی فراتر از چشم انداز دراماتورژی خود و سایر آثاری دارد که در حال حاضر بیشتر در معرض لذت بردن او از تئاتر قرار دارند. ما با برداشت های من از بهترین آنتونیو بوئرو والخو ، بی اندازه به آنجا می رویم.
3 کتاب برتر توصیه شده توسط Antonio Buero Vallejo
تاریخچه نردبان
پله ها. جایی که هر همسایه صدای قدم هایش را با غم و اندوهشان مطابقت می دهد. کاستومبریسم پس از جنگ در اسپانیا آمیزه‌ای است بین کوبیسمی که در آن همه چیز تجزیه می‌شود و نوعی غرور فریبنده ملتی که به نظر می‌رسد معیارهای اخلاقی دوباره به‌عنوان افقی تحمیلی ظاهر می‌شوند که در برابر آن همه تسلیم می‌شوند تا در نهایت بدبختی‌ها را به عنوان فرآیندهای طبیعی به سمت درونی کردن آنها انجام دهند. آینده ای باشکوه
اما زمان می گذرد و با آن زندگی برای ساکنان این اجتماع می لغزد. آن گذر زمان در فرض شکست و تنها تمرکز احتمالی بهبود در برخی از کودکان به طرز شگفت انگیزی ثابت می شود ، با آخرین نارضایتی که مطمئناً هیچ کاری انجام نمی شود (و نه می تواند) تا فضایی برای امید باقی بماند.
نمایشنامه ای با سه عمل ارائه، میانه و پایان که در آن احساس تراژدی خودساخته ما را به یک اگزیستانسیالیسم عمیق می کشاند. آرزوهای آن بدبخت ها به اندازه ای است که امروزشان تلخ است. امید راه حلی برای طرح عمل به نظر نمی رسد تا اینکه در پایان، احساسات آخرین امید در مواجهه با واقعیتی که مصمم است هرگونه ادعایی برای ایده آلی غیر از بقای صرف را درهم بشکند، ظاهر می شود.
بنیاد
شگفت‌انگیزترین اثر در کتابشناسی Buero Vallejo. اگرچه داستان یک راه پله شاید بیشتر به دلیل موقعیت مکانی آن متمرکز بر نتایج جنگ و رژیم طولانی مدت فرانکو بدون هیچ نشانه ای از راه حل باشد، اما در شرایط کاملاً روایی، پایه برای بازی کالیدوسکوپیک آن بسیار جالب تر است. نوعی سردرگمی که در آن حرکت می کنیم در حالی که منتظر دید نهایی واقعیتی هستیم که به نظر می رسد از بین می رود.
فونداسیون یکی از آثار بوئرو والخو است که هم به دلیل نمای درام طرح و هم به دلیل تازگی روشهای تکنیکی مورد استفاده ، موفقیت های بیشتری را در بین مردم و منتقدان به دست آورده است. به عنوان یک افسانه ارائه می شود ، بین خواننده و بیننده تقابل بین واقعیت و داستان را ارائه می دهد ، که به تدریج به نفع حقیقت حل می شود.
هنگامی که با شخصیت اصلی اثر شناخته می شویم ، معتقدیم که به راحتی در یک بنیاد نصب شده ایم ، متوجه می شویم که در زندان هستیم. این بازتاب جهان و جامعه ما است.
امروز یک مهمانی است ، نورگیر
این جلد دو اثر از دهه های مختلف را با هم ترکیب می کند ، اما متضاد مشابهت شخصیت های معمول بوئرو والخو است ، طبقه پایین اسپانیا پس از جنگ که توسط اغلب قبائل گاهی اوقات شیطان پرست پرورش می یابد و همیشه شیطنت می کنند و منتظر فرصت آنها برای فرار هستند. بدبختی
آنتونیو بوئرو والهجو ، از اولین متون نظری خود ، به تعهد خالق در جستجوی راه هایی برای ابراز وجود در جامعه ای که با تحمیلات سانسوری نقض شده است ، اشاره می کند. اولین نمایش های تئاتری او گاهی بعد سیاسی داشت ، زیرا آنها نوعی مقاومت مدنی و تأیید اخلاقی را در دیکتاتوری که اجازه تجلی دیگر آزادی را نمی داد ، تشکیل می دادند.
در "امروز یک مهمانی است" یک نیت اجتماعی قوی وجود دارد: گروهی از شخصیت های معمولی طبقه متوسط متوسط در محیطی ارائه می شوند که تا حدی موقعیت پست آنها را تعیین می کند. آنها خودشان مشکلاتی را نشان می دهند که با وضعیت جهان پیرامون آنها تشدید شده است ، راه حل های کوچک احتمالی و رویاهای خاص آنها. در "El skylight" رقابت برادرانه بلافاصله به رقابتی که در جنگ داخلی و همزیستی دشوار متعاقب آن روی داد ، با تأکید ویژه بر شکل El padre اشاره می کند.
