یکی از معدود مواردی است که نویسنده را زمانی می‌شناسند که قبلاً فوت کرده باشد. هوس های سرنوشت یا ترفندهای تولد در زمان نامناسب. چیزی که در اصل اوکراین است هنری راث او امروز همان کلاسیک ادبیاتی است که هرگز به بودنش مشکوک نبود. و شاید چیزی نیز حاکی از جادو، مغناطیس ادبی قدرتمندی باشد که به عنوان ایده‌آل نوشتن برای بیان آن تصور می‌شود، بدون ادعای بیشتر یا حداقل بدون دستاوردهای زیادی در زندگی.
شاید به خاطر این واقعیت بود که رمان‌هایی با مضامین زندگی‌نامه‌نویسی، با نقطه‌ای غیرقابل انکار ایدئولوژیک. صدای قدرتمند راث، که هنوز سی ساله نشده بود و نگرانی‌ها را در رمان کانالیزه می‌کرد، تا چندین دهه بعد خاموش شد. و می توان بدون این که نویسنده بودن را متوقف کرد، از ادبیات دلسرد شد.
برای جست‌وجوی شباهت در چشم‌اندازی نزدیک‌تر، می‌توانم امروز پیروز را ذکر کنم لوئیز لاندرو، نویسنده بیش از چهل کشف کرد که بدون اینکه قبلاً خود را در آن مبارزات تصور کند، بر سکوی روایت اسپانیایی صعود کند. و حفظ آن نکته گوادیانسکی نویسنده که تنها زمانی آشکار می شود که چیزی برای گفتن داشته باشد. مسیرهای ادبیات ناپیدا است. اما امروز با هنری راث هستیم. و در اینجا به سراغ بهترین رمان های او می رویم.
3 رمان برتر توصیه شده توسط هنری راث
اسمش را بگذار خواب
همه چیز ذهنی است، حتی رویای آمریکایی. برچسب‌گذاری فقط یک اعلام مختصر از آنچه می‌تواند تبدیل شود، بهترین گزینه در صورتی است که شانس از بین برود. راث دیگر، همانطور که هنری اغلب در مقایسه با آن نامیده می شود فیلیپ راث، که با او اصالت یهودی و حرفه نویسندگی مشترک داشت، نگاه اجمالی تهدیدآمیزی از آن ایالات متحده به ما ارائه می دهد که در آن کودکی از نسل تازه واردان به سیب بزرگ آمده است.
این گونه است که می بینیم که رویا امیدی است کهنه برای بیدار شدن از کابوس بدون آسیب و تلاش برای اشاره به نوعی سرنوشت بین ترس های ریشه دار، بی اعتمادی و آن غربالگری عجیب که علی رغم همه چیز، نویسنده همیشه می خواهد آن را کشف کند. در دوران کودکی.
رمانی درخشان که از شباهت‌های مشترک یک چشم‌انداز کودکی به دست ما می‌رسد که تلاش می‌کند راه خود را به سوی بلوغ طی کند، از ضربات و ناامیدی‌هایی که تقریباً هرگز در آن سن و سال لمس نمی‌شوند و دقیقاً به همین دلیل، عمیقاً به ما می‌رسند.
در دهه سی، در بحبوحه بحران اقتصادی، یک پسر یهودی در نیویورک بزرگ می شود. در حالی که با محیط بسته محله یهودی نشین و ویژگی های خانواده اش روبرو می شود، کشف خود از دنیایی بیش از حد خصمانه می کند.
در رحمت یک جریان وحشی
هنری راث مطمئناً رکورد فاصله بین اولین رمان و رمان بعدی را دارد. 58 سال از فیلم "اسمش رویا" تا این اثر دوم گذشت. وقتی همه با کشف دوباره کیفیت رمان او که تا آن زمان تنها بود، فکر کردند که دیگر وجود نخواهد داشت، این رمان دیگر با تظاهر به زندگی‌نامه پدیدار شد. و بهترین چیزها زمانی گفته می شود که باید به آنها گفته شود... و پسر آیا هنری راث باید به ما می گفت.
اعلامیه برای نمایش بعدی او در واقع یک تترالوژی عظیم بود که از A Star Shines Over Mount Morris Park، A Stone Stepping Stone بر فراز Hudson، Redemption و Requiem for Harlem تشکیل شده بود. استقبال از این خبر فوق العاده بود و با ظهور ادبی جی دی سالینجر مقایسه شد.
همانطور که داستان پیش می‌رود، ما ادیسه آشفته ایرا استیگمن را دنبال می‌کنیم که خانواده‌اش در «تابستان تاسف‌آور 1914» به بخش یهودی هارلم، نیویورک نقل مکان کرده بودند. از سال‌های پرتلاطم جوانی قهرمان داستان ما تا زمانی که با ایرا پیر و در گوشه‌ای از گناهان خود آشنا می‌شویم، ایرا را در سفری تقریباً پروستی دنبال می‌کنیم که در آن او خواهد فهمید که مدرنیته ارزش‌های او و ایمان خانواده‌اش را فاسد کرده است.
کنار هم قرار گرفتن هر دو صدای "کودکانی که با شور و شوق خود را به دریا می اندازند و صدای بزرگسالانی که توسط زیر آب به دریا کشیده می شوند" پیام واقعی را نشان می دهد که در قلب این رمان پیشگوی آمریکایی نهفته است، پیامی که آغاز می شود. از حافظه و به معنای زندگی ما منجر می شود.
یک امریکایی
آثاری وجود دارد که بدون اطمینان کامل از اراده نویسنده برای عمومی کردن آنها به دست ما می رسد. اما غیر منتظره ترین وارثان اینگونه هستند. و به نوعی چیز بدی در دانستن آنچه یک نویسنده بزرگ نادیده می گیرد وجود دارد. این یک اثر مخرب نیست، بلکه ادامه آن نقطه عطفی است که برای هنری کشف جهان و تأثیر آن بر همه چیز آینده را رقم زد.
نسخه خطی An American به مدت یک دهه دست نخورده در پرونده های اداری قرار داشت قبل از اینکه به دست ویلینگ دیویدسون، همکار جوانی در بخش داستان های نیویورکر بیفتد که با "احساس شادی فزاینده و کشف یک کشف" متوجه شد که این دستنوشته منتشر نشده دارای «نشاط شگفت انگیزی» است.
یک آمریکایی ما را دوباره با ایرا، آلتر ایگوی راث آشنا می کند که معشوق دیکتاتوری خود را به خاطر یک پیانیست بلوند اشرافی رها می کند. کشمکشی که بین ریشه‌های او در گتوی یهودی و آرزوهای ادبی‌اش ایجاد می‌شود، او را مجبور می‌کند تا به طور موقت خانواده‌اش را رها کند و به غرب وحشی امیدوارکننده برود. اثر پس از مرگ راث نه تنها آخرین گواهی شخصی از افسردگی است، بلکه رمانی دلخراش درباره اختراع مجدد و تعالی عشق است.
