اگر نویسنده ای در اسپانیا با ذوق قابل توجه برای رمان کوتاه به عنوان یک وسیله نقلیه که بود فرناندو ماریا. میل به خلع اثر برای از بین بردن چیزهای ساختگی و القای آن از اولین ژست قهرمان داستان یا اولین صحنه ای که با ناراحتی وقایعی که بر ما جاری می شود وارد آن می شویم.
این ربطی به سرسری داستان ندارد، با آن بستری که در آن آنچه روایت می‌شود می‌تواند کم و بیش پویا باشد، به جای کاوش در جزئیات، قدردانی از توصیف است تا یک قلم مو را نقاشی کند.
واضح است که حرفه نویسنده به عنوان فیلمنامه نویس نیز این فضیلت ترکیبی را در بسیاری از آثار او توجیه می کند. از متن گرفته تا تصویر، چه روی صفحه و چه از طریق تخیل آزاد شده هر خواننده. نکته این است که در فرناندو ماریا ما از رمان‌هایی لذت می‌بریم که برای سفری میانه‌رو انجام دهیم که در عین حال به سفری بزرگ به اعماق وجود شخصیت‌های او تبدیل می‌شود.
و اینکه اولین باری که فرناندو تصمیم گرفت یک رمان طولانی‌تر بسازد، در نهایت جایزه نادال را برای این رمان گرفت. چیزهای ذوقی برای ادبیات به اندازه ای ساده و صرف که باعث رضایت شخصی بدون تسلیم شدن در برابر سایر علل گمشده و بی ثمر نوشتن برای گالری شود...
3 رمان برتر توصیه شده توسط فرناندو ماریا
من امشب میمیرم
همانطور که Chronicle of a Death Foretold سرشار از حقایق شناخته شده است و واقعیتی را که قبل و بعد از مرگ با انتقام رخ داده است، در هم می شکند، این اثر به رویکردی بین چیزهای خارق العاده، واقعی و بسیار شوم می پردازد، نقشه ای استادانه برای انتقامی که خنده ای از رضایت ماوراء را برمی انگیزد.
من شانزده سال پیش خودکشی کردم... امشب میمیرم اینگونه آغاز می شود، رمانی غیرقابل طبقه بندی که در آن انتقامی دقیق و بی رحمانه روایت می شود که تمام آن زمان، شانزده سال طول می کشد تا کامل شود.
به شکل نامه نگاری، حاوی نامه ای است که یک شرور پیچیده، کورمن، برای دلمار، افسر پلیسی که او را دستگیر و زندانی کرد، می فرستد. کورمن پس از برنامه ریزی همه چیز در سلولش، جان خود را می گیرد، اما مرگ او دقیقاً همان چیزی است که مکانیسم پیچیده را به حرکت در می آورد.
هدف؟ واداشتن دلمار، پس از یک مصیبت بسیار حساب شده، شانزده سال بعد دست به خودکشی بزند. خواننده عزیز: در دستان شما کتاب نفرین شده ای دارید، شاید عجیب ترین کتاب در ادبیات معاصر اسپانیا، جذاب به عنوان یک طلسم و دردناک مانند یک خیانت، که در صفحات آن جزئیات عملیات La Corporación، امروز یک افسانه شهری فرقه ای که مضامین واقعیت دائماً وجود دارد. در حال گسترش
جزیره پدر
تغییر سوم. و این است که اثری برای صحبت درباره پدر می تواند کتاب مقدس باشد، با قطعات تکان دهنده و آموزه هایش بدون مثال. سطرهای کج پدر، نه قبل و نه بعد از رها شدن در دنیا با خاطره ساده اش و کتابی به عنوان شهادت، مسلماً غیرقابل درک است.
وقتی او کوچک بود، پدرش ماه های طولانی در دریاهای جهان سفر کرد. یک روز در خانه بیلبائو ظاهر شد. پسر او را نمی شناخت. پرسید: آن مرد کیست؟
در نیمه راه بین خاطره و خیال، این کتاب پس از مرگ لئوناردو ماریا به وجود می آید، زمانی که پسرش فرناندو اجازه می دهد خود را با نوشتن به عنوان جایگزینی برای سوگواری فریب دهد و بی باکانه به گوشه و کنار خود و رابطه اش با شخصیت دست نیافتنی می پردازد. پدر ملوان در نگاه کودک، نوجوان، مرد جوانی که بود و مردی که امروز است.
پدر و پسر به سمت منظره کودکی و کمبودهای آن، به سوی شیفتگی اولیه به ادبیات و سینما می روند. سفری پر از دزدان دریایی و اراذل و اوباش، ترس ها و افسانه ها، با حضور یک قهرمان مرموز که به یک مرجع حیاتی تبدیل می شود.
فرناندو ماریا در آزادی ای که با آن سفر می کند، تعادل بین نوستالژی و درک، بین ترس و یقین را می یابد. ادای احترامی به ادبیات و سینما که در آن شیوه های متعددی برای روایت به کار می رود.
این کتاب را بسوزانید
«آنها تو را با یک رمان من در دستت سوزاندند. به همین دلیل این کتاب را می نویسم. تا آن لحظه هرگز فکر نمی کردم که داستانمان را بگویم. من توانسته بودم با راه طولانی تا پایان تو کنار بیایم، که گاهی نمی دانم جرأت می کنم بگویم یا نه، خیلی دلم می خواست بیام و توصیف آن مصیبت که بیش از هر چیز مال تو بود به نظر می رسید. مثل بدعت اما بعد فهمیدم که تو را با این رمان در دستان خود سوزانده‌اند و در آنجا، بدون بازگشت و رحمت، این کتاب متولد شد.
من به یادم و تو مردی ما هرگز نمی‌توانستیم روز اولین آغوش را تصور کنیم که بعداً در این دیالوگ رهبری کنیم.» داستان واقعی عشق، مرگ و ریشه کن کردن که در مادرید در دهه هشتاد شروع شد و امروز به پایان می رسد. زندگی نامه ای، حدسی، الکلی، طیفی. هیچ کس آن چیزی نیست که آرزو می کردند باشد.
