Stephen King او به میل خود این فضیلت را مدیریت می کند که هر داستانی را، هر چقدر هم که بعید باشد، به طرحی نزدیک و غافلگیرکننده تبدیل کند. ترفند اصلی آن در مشخصات شخصیت‌هایی نهفته است که می‌داند چگونه افکار و رفتارهای خود را بسازد، مهم نیست چقدر عجیب و/یا وحشتناک باشند.
به همین مناسبت ، نام رمان تاریخ یک رویداد مهم در تاریخ جهان است ، روز ترور کندی در دالاس در مورد ترور ، درباره احتمالاتی که متهم رئیس جمهور نبود ، اراده های پنهان و علایق پنهانی که به دنبال حذف رئیس جمهور آمریکا از وسط بود ، مطالب زیادی نوشته شده است.
کینگ به روندهای توطئه ای که به علل و قاتلان متفاوت از آنچه در آن زمان گفته می شد اشاره می کند، نمی پیوندد. او فقط در مورد یک بار کوچک صحبت می کند که قهرمان داستان معمولاً قهوه می نوشد. تا اینکه یک روز صاحبش از چیزی عجیب به او می گوید، در مورد جایی در انباری که می تواند به گذشته سفر کند.
استدلال عجیب و غریبی به نظر می رسد، درست است؟ نکته خنده دار این است که استفن خوب پیر هر رویکرد اولیه را کاملاً معتبر می کند، از طریق آن طبیعی بودن روایت.
قهرمان داستان از آستانه ای که او را به گذشته می برد می گذرد. او چند بار می آید و می رود ... تا زمانی که هدف نهایی سفر خود را مشخص کند ، تا از ترور کندی جلوگیری کند.
اینشتین قبلا گفته بود ، آیا می توان در زمان سفر کردبه اما آنچه دانشمند خردمند نگفت این است که سفر در زمان زیان خود را به دنبال دارد ، عواقب شخصی و کلی ایجاد می کند. جذابیت این داستان این است که بدانیم آیا جیکوب اپینگ ، قهرمان داستان ، می تواند از ترور اجتناب کند و دریابد که این سفر از اینجا به آنجا چه تأثیراتی دارد.
در همین حال ، با روایت بی نظیر پادشاه ، یعقوب در آن گذشته زندگی جدیدی را کشف می کند. یک بار دیگر بروید و دریابید که آن یعقوب را بیشتر از آینده دوست دارید. اما گذشته ای که او به نظر می رسد تصمیم به زندگی دارد می داند که متعلق به آن لحظه نیست و زمان برای کسانی که در آن سفر می کنند بی رحم است.
کندی چه خواهد شد؟ یعقوب چه خواهد شد؟ آینده چه خواهد شد؟ ...
هم اکنون می توانید رمان 22/11/63 توسط Stephen King در مورد JFK، اینجا:
2 نظر در «22/11/63، از Stephen King»