3 کتاب برتر از فئودور داستایوفسکی

هیچ کس نمی گوید داستایفسکی به لطف نویسندگان عاشقانه تسلیم بازوهای ادبی شد. اگر می توان چیزی را در آن برجسته کرد بزرگ داستایفسکی این خام بودن در حس فریبنده انسانیت تک تک شخصیت های آن است.

اما مطمئناً چنین بود. جنبش عاشقانه ، که اگرچه او قبلاً در مرحله عقب نشینی گرفتار شده بود ، اما هنوز تأثیر اساسی خوانش هایی بود که به عنوان اولین غذا برای فیودور عمل می کرد.

اتفاقی که باید افتاده باشد این است که این نویسنده کشف کرده است که واقعیت سرسخت است. شرایط متلاطم و زوال اجتماعی مردم روسیه باعث شد نوع دیگری از الهه‌ها به وجود بیاید که بسیار واقع‌بینانه‌تر و مصمم‌تر بودند تا در آخرین فرورفتگی روح کاوش کنند.

با وجود این، از نظر زیبایی شناسی روایی نفیس، استدلال کلی آن احساس کسالت عمومی را جذب می کرد، که کمتر توسط مردمی که بیش از همه تحت حاکمیت ترس و نوعی فرض مرگ و میر به عنوان تنها سرنوشت مردمی هستند که به آرمان تزاریسم اختصاص یافته بودند، بیان می شد. .

داستایفسکی علاوه بر قصد بازتاب فضای داخلی کشورش و جستجوی عمیق ترین شخصیت شخصیت هایش ، نمی تواند از تجربه زندگی خود به عنوان یک انگیزه ادبی اجتناب کند. زیرا موقعیت سیاسی او ، که زمانی مشهود بود ، و زمانی که وقف ادبی اش می تواند خطرناک تلقی شود ، منجر به حکم کار اجباری در سیبری شد.

خوشبختانه او به دلیل توطئه از مجازات اعدام نجات یافت و پس از خدمت در ارتش روسیه به عنوان قسمت دوم حکم خود، توانست دوباره بنویسد.

3 رمان توصیه شده توسط داستایوفسکی

ادم سفیه و احمق

بدون شک ما با یکی از بزرگترین رمان های شخصیت ها روبرو هستیم. هر آنچه در این رمان اتفاق می افتد از دیدگاه این قهرمانان مطلق ادبیات جهان رخ می دهد. رشته مشترکی که توضیح آن در یک ساختار روایی سنتی دشوار است و با این وجود، کلیتی هماهنگ که در نهایت نقشه‌ای بی‌اندازه از اندیشه‌های بشری، از احساسات و استدلال‌هایی که در نهایت همه ما را به حرکت در می‌آورند، می‌سازد.

فردی که در معرض تعارض، از دست دادن، ناامیدی قرار می گیرد، در نهایت به درون خود عقب نشینی می کند و جهنم های خود و واقعیت های نهایی هستی را کشف می کند. اگر داستایوفسکی روانپزشک بود، احتمالاً می‌توانست بیماری را در نگاه بیمار، در حرکات و در ریکتوس تشخیص دهد. توصیف شخصیت های این رمان صراحتا برای هیچ قلم دیگری دست نیافتنی است.

خلاصه داستان: در سالهایی که فیودور م. داستایوسکی (1821-1881) در اروپا می چرخید و مورد آزار و اذیت طلبکارانش قرار می گرفت ، بیمار و نیازمند ، "احمق" (1868) بدون شک یکی از اوج ادبیات است.

این رمان که توسعه‌اش حول محور ایده بازنمایی کهن‌الگویی از کمال اخلاقی می‌چرخد، شاهزاده میشکین را به عنوان قهرمان داستان دارد - شخصیتی که از نظر قد با راسکولنیکف در جنایت و مکافات یا استاوروگین در "شیاطین" قابل مقایسه است - که شخصیت او به طور قابل توجهی، میشکین با تجسم تمام فضایل مرتبط با روح مسیحیت، به طور متناقض، چیزی جز مختل کردن زندگی اکثریت کسانی که به او می‌آیند همراه با خودش انجام نمی‌دهد.

جرم و مجازات

می دانم که ممکن است در مورد رتبه دومی که به این اثر اعطا می شود مخالف باشید. اما من مطمئناً به دلیل آنچه قبلاً ذکر شد، The Idiot را خیلی بیشتر دوست داشتم. واضح است که این رمان که توسط هر نویسنده دیگری نوشته شده باشد، در جایگاه اول خود قرار می گیرد، زیرا این رمان به برجسته ترین بحث متافیزیکی در ادبیات جهان تبدیل می شود.

خلاصه: این رمان ، یکی از بزرگترین و ماندگارترین ادبیات جهان ، شامل دو موضوع مشخص داستایفسکی است: رابطه بین گناه و مجازات و ایده نیروی رستگاری کننده رنج بشر ، که جدال بین خوب و بد را به شدت مطرح می کند. ، آن دوگانگی اخلاقی که ثابت در کار نویسنده است.

در چارچوب طبیعت گرایانه یک رمان پایان نامه ، تمثیلی متافیزیکی و اخلاقی نهفته است. داستایوفسکی مشاهده می کند که مجازات مجرم را نمی ترساند ، "زیرا او قبلاً از نظر اخلاقی مجازات می خواهد."

برادران کارامازوف

روابط انسانی ناقص است. می توان تصور کرد که انسان واقعاً برای انسان یک گرگ است یا برعکس، می توان این گونه تفسیر کرد که تربیت و آموزش پیرامون ساختارهای اجتماعی ثابتی که به مرور زمان حول یک خیر تثبیت می شود که امکان حرکت گاه به گاه به سوی شر را فراهم می کند. موجودات در نهایت به عنوان چیزی طبیعی پذیرفته می شوند. رمانی در مورد تعاملات اجتماعی. آینه واقعیت روسیه به عنوان انعکاسی که در آن می توانیم هر جامعه دیگری را به خوبی تشخیص دهیم.

خلاصه: در برادران کارامازوف ، آخرین اثر و ترکیب برجسته اندیشه و هنر او ، او اعتقاد خود را در مورد نیاز به تغییر اساسی در سرنوشت های اجتماعی و اخلاقی بشریت تقویت می کند.

نویسنده تصویری غم انگیز از جامعه زمان خود را به تصویر می کشد و فساد ناشی از قدرت پول ، احساسات غیرقابل کنترل ، خودخواهی و ناسزاگویی معنوی را محکوم می کند. این رمان - آخرین اثر نویسنده بزرگ - تصویری تمام شده از جامعه روسیه را در اواسط قرن نوزدهم نشان می دهد.

داستایوفسکی استاد برجسته ای در نقاشی با کلمات است که چگونه افراد روابط ناهنجار را ایجاد می کنند ، یکدیگر را به خاطر پول فریب می دهند و فساد می کنند و احساسات وحشیانه را بروز می دهند. مرگ کارامازوف - یک زمین دار بی رحم و بدبین - دو پسر خود را که بیش از یک دلیل برای نفرت از پدر خود دارند ، به ظن می اندازد.

پسر سوم ، آلیوشا ، مهربان و پاک ، از همه اتهامات و پروژه های آینده آزاد است. این رمان خلاصه ای از نگرانی های فلسفی و مذهبی داستایوسکی است: برادری جهانی ، ظهور روسیه "وحشی" و بازیابی یک احساس مذهبی واقعی.