نویسنده مادریدی آروآ مورنو دوران به نوعی صمیمیت وارد شده است داستانهای تاریخی. یا حداقل به سمت آن نقطه ترکیبی، اولین رمان های به یاد ماندنی او که پس از انتشار کتاب های غیرداستانی یا شعری دیگر شکسته می شوند. اما تکلیف روایی به اصطلاح به احساساتی بودن آسان محدود نمی شود. زیرا زمان هایی که شخصیت های او در آن زندگی می کنند با شرایط دردناکی مشخص شده است، سناریوهایی که در آن اگزیستانسیالیسم مانند باران های غیرمنتظره شگرف تخلیه می شود.
و این است که تاریخ، آنچه در هر زمان گذشته رخ داده است، بهتر از درون تاریخ هایی مانند آنچه توسط نویسندگانی مانند آروآ به ما ارائه شده است، تجسم می شود. نگاه کردن به داستانهای آنها با شخصیت‌هایی همراه می‌شود که در مواجهه با ناملایماتی که احساس بیگانگی، بیگانگی را حتی در نزدیک‌ترین محیط اطراف بیدار می‌کند، با اعتباری خشمگین تمام تلاش خود را می‌کنند.
جنبه رمان نویسی نوپایی که به نظر می رسد نکته غنایی شاعر را با کار طاقت فرسا زندگینامه نویس خلاصه می کند. بنابراین شخصیت های خوش شانس او قادر به انتقال چشم اندازهایی هستند که از اعماق روح به توصیف می رسد.
3 کتاب برتر توصیه شده توسط آروآ مورنو دوران
جزر و مد
چیزی در مورد جزر و مد دریاهای شمالی با زیبایی نگران کننده وجود دارد. در یک طرف، صخره‌ها نمایان می‌شوند که با شجاعت امواج مشخص می‌شوند، در حالی که سواحل در پیروزی پرآب خود بر بقیه اقیانوس گسترش می‌یابند. مجموعه جزر و مد کانتابریایی این مفهوم از یک میدان جنگ بی پایان بین خشکی و آب را بیدار می کند. آمدن ها و رفتن های فنا ناپذیری که آینده ساکنان آن قسمت ها را رقم می زند.
آدیران با بهانه شکننده ای که آخرین خاطره کودکی مادربزرگش روت را در طول جنگ داخلی ضبط می کند، به خانه خانوادگی خود در شهر خود در کنار خور، در شمال کشور باسک باز می گردد. او شوهر و دختر پنج ساله‌اش را بدون هیچ توضیحی پشت سر گذاشته است تا بتواند نقطه شروع جدیدی از گذشته‌اش پیدا کند. آدریانا، مادرش نیز در این خانه زندگی می کند که سال هاست با او صحبت نمی کند.
تربیت یا مراقبت از شخصی در سه زمینه تاریخی و سیاسی بسیار متفاوت و در یک قلمرو تقریباً دائمی پرتنش به چه معناست؟ در این رمان، مادران و دخترانی از نسل‌های مختلف، با ریتم و نیروی جزر و مد، شجره نامه‌ای متزلزل از رازها و رویارویی‌های خانوادگی که تاکنون آنها را از هم دور نگه داشته است، می‌بافند، زندگی‌هایی جدا از دیوارهای چیزی که هرگز شناخته نشده است. او می گوید.
دختر کمونیست
در مواجهه با این تصور که کشور یا مرزی وجود ندارد، ایده سرزمین متروک، سفر یک طرفه بی‌وطنان، ریشه‌کن کردن از ایدئولوژی‌ها. روایت کردن از یک فضای خالی می تواند در نهایت شدیدترین حس غنایی را ایجاد کند. رمانتیسم در اصل حسرت غیرممکن‌ها و تلاش برای بازگشت به مکان‌هایی است که با خوشحالی ترک کرده‌اید. وقتی همه اینها غیرممکن است.
برلین، 1956. در سردترین بعد از ظهر زمستان، دستان یک دختر با زغال کثیف می شود. برلین، 1958. در همان دست ها یک راز یا خاطره وجود دارد، یک نشان با سه حرف حک شده: PCE. برلین، 1961. خون ساردین ها در طرف دیگر باقی مانده است زیرا دیواری شهر را به دو نیم کرده است. برلین، 1968. آیا به این فکر کرده اید که برای همیشه اینجا بودن به چه معناست؟ برلین، 1971. چه چیزهایی را در سفر انجام می دهید، وقتی فرار می کنید، زمانی که بازگشت امکان پذیر نخواهد بود.
زندگی کاتیا را می‌توان به روش‌های مختلفی بیان کرد، اما نثر آروآ مورنو دوران، دقیق و درخشان، این‌گونه به ما می‌گوید: بازگرداندن زیبایی به وزن تاریخ.
فریدا کالو. زندگی کن
شما فقط می توانید بیوگرافی شخصیت های هیجان انگیز بنویسید. یا حداقل باید فقط همینطور باشد. آثار متضادي كه شخصيت‌هاي درجه دو را تكفير مي‌كنند و حتي ستايش مي‌كنند، آثاري مانند اين اثري است كه رنج را به‌عنوان پسمانده‌اي خلاق و تصعيف تراژيك به سمت رنگ و شكوه مي‌شناسند.
En فریدا کالو. زندگی کنآروآ مورنو دوران، روزنامه‌نگار اسپانیایی به یکی از شناخته‌شده‌ترین هنرمندان مکزیکی قرن بیستم نزدیک می‌شود. این داستان غلبه بر زنی شجاع پیش از زمان خود است که رنج کشید و با شدت زندگی کرد و به علاوه توانست درد و بیماری همیشگی خود را به هنر تبدیل کند. قدرت، و همچنین شخصیت فریدا کالو، نمونه ای از معنای مبارزه برای زندگی است. این به همراه آثار او، این هنرمند مکزیکی را به نمادی برای کل جهان اسپانیایی زبان تبدیل کرده است.
