Paul Pen kezkagarriaren 3 liburu onenak

Batzuetan aitortzak arrakasta izaten du. Noiz Paul pen talentu berria irabazi zuen Fnac 2011 erraztu egin zen nortasun eta proposamen narratibo bikaineko ahots berria sortu zen beste ipuin kontalari on asko murgiltzen diren idazle ozeanoaren indarrarekin, beste batzuk kaskarragoak eta behin betiko txarrak.

Kontua da talentu berri bat sustatzen denean eta benetan frogatzen amaitzen denean jadanik idatzitakoa eta jendearen aitorpenaren ondoren idatzi beharrekoa oinarritzat hartuta, kasu horretan aitortzak merezi duela.

Paul Pen-ek dio ez dakit zer gai den bere pertsonaien sentimendu sakonenak transmititzeko hitz egokienekin edo xehetasunaren deskribapen puntualenekin. Bere estilo oszilatzailea, batzuetan motela eta besteetan azkarra, erritmo narratiboaren benetako borondatezko manipulazio gisa deskubritzen da sentsazio batzuk edo beste batzuk eragiteko suspense alkimia literario gisa destilatua.

Espainiako salduenen artean egon den urteotan, dagoeneko eszenografia paregabe baten zerbitzura jarritako bere erdi-argi imajinarioaren azkena itxaroten duten irakurle legioa liluratu du.

Paul Pen-en gomendatutako 3 nobela onenak

metamorfosia infinitua

Femizidioa gure mundu zibilizatuan oraindik zirkulatzen ari den indarkeria odoltsuenaren paradigma gisa. Krimenen delitua sagarra hartu zuen Ebaren aurkako eskubide maltzur gisa, beti Jainkoaren errua bere gain hartuta. Kontua da batzuetan mendekua dela justizia bakarra, kanpotik nola makiabelikoa badirudi ere...

Poza du izena. Hemeretzi urte ditu eta bizitza osoa du aurretik. Gaur gauean bere ikaskideekin kalera ateratzea onartu du. Ispiluaren aurrean sorbalda agerian uzten duen kamiseta handiarekin janzten da, bere tximeleta tatuaje gogokoena erakutsiz. Sukaldean, amari agur esaten dio. Kanpoko etxebizitza batean bakarrik bizi dira, indarkeriak markatutako iragan baten ostean eraikitzea lortu duten lehen etxebizitzan. Orain, urte askoren ondoren, azkenean bakean daude. Bietako inork ez dakiena zera da, sukaldean agurtzen dioten musua elkarri emango dioten azkena dela.

Egunsentian etxera bueltan, Alegriak gizon talde batekin topo egiten du kalezulo batean. Ustezko flirteo bat erasora iristen da. Ospitalera, Alegríaren ama garaiz iristen da amak jasan dezakeen soinurik ikaragarriena entzutera: alabaren bihotzaren azken taupada.

Alegríaren heriotzak beste emakume baten hilketarekin suminduta dagoen herrialdea astindu du. Manifestazio jendetsuek zigor eredugarria eskatzen dute Descamisadosentzat, prentsak erasotzaileen taldea bataiatu duen ezizena. Baina epaiketa sententzia bidegabe batekin amaitzen da.

Oraingoan, Alegríaren amak ez du burua makurtuko indarkeriaren aurrean. Berriro ez. Bakarrik, hiltzaileen aurkako mendeku bat planifikatzen du, bere alaba hain liluratu zuen fenomeno naturalean inspiratuta: tximeleten metamorfosia. Hori aurrera eramateko, laguntza beharko duzu. Eta ezezagun talde batean aurkituko du, zeinekin ezusteko bezain harrigarria den lotura mantentzen duen.

metamorfosia infinitua

Kaktus artean etxea

Orain arte bere istorioetatik arrakastatsuena iruditzen zait. Badakit ez dakit zeinen iragarpen hilgarria eszena lasai eta baketsu guztietan, jendetza eroarengandik urrun. Basamortu moduko batean, kaktus eta kilker artean, Elmer eta Rose bizirik diraute bost alabekin.

Bizitzak erritmo lasaian jotzen du, errealitatea lautada zabal bateko lur antzuaren artean harrapatuta dagoen denboraren kadentziarekin igarotzen da.

Rick izeneko ezezagunaren etorrera, aterpea eta atsedena eskaintzen zaion turismo galdua, familian tentsio puntu kritikoa bilakatzen da. Beharbada Ricken bisita ez da dirudiena bezain kasuala, agian mutilak azkenean aurkitu zuen bilatzen zuena.

Bost alabak arrotzak erakartzen ditu, Elmer eta Rose gurasoak Rick hara eraman duen beste zerbait sumatzen hasten diren bitartean.

Bitxia da nola espazio zabal batean, horizonte posible eta urrun ugari dituena, bizitza estutzen den espazio itogarri bat sortu arte. Egia basamortu horretan zulatutako putzu batetik ur iluna bezala ateratzen ari delako.

Litekeena da familia berezia ez dela kasualitatez mundutik aparte bizitzea. Arazoa da hara eraman zituzten arrazoiak betirako ezkutatuta zeudela. Ura galtzea ekiditeko kaktusek hostoak beharrean arantzak garatzen dituzten moduan, familia defentsa sistema honekin bat egiten du.

Pertsonaia bakoitzak aparteko erreakzioa erakusten digu agertoki lasai baina jada maltzur hartan sortzen ari diren zenbait gertakariren aurrean.

The House Among the Cacti liburuan deskubritzen dugu ez dagoela norberarengandik, amaitu gabeko negozioetatik, beldurrek eta erabaki dramatikoetatik ihes egiteko lekurik.

Kaktus artean etxea

Iragarkia

Txikia nintzenean ezkontzeko, seme-alabak izateko edo hiltzeko adina finkatzen genuen jolas bat egiten genuen (edo agian asmatzeko ariketa zen). Ez dakit zer demontre egiten ari ginen horrelako zerbait jotzen. Asperdura litzateke ...

Agian Paulek ere joko hau jokatu zuen eta hor sortu zen ideia hori. Kontua da nobela honetan Leo gazteak jasotako gutun maltzur batetik abiatzen garela. Gutunak heriotza-dataren berri ematen dio. Hasiera kezkagarria da.

Baina liburuko orrialdeak aurrera egin ahala, egonezinak jakinmin iluna pizten du. Heriotza istorioaren protagonista bihurtzen da Leorentzat eta pausa edo kondeszendentzia ulertzen ez duen patuaren mezu ezkutua bilatzen mota guztietako letren artean bilatzen saiatzen diren beste pertsonaia batzuentzat.

Ihes egiten digun argumentu bat osatzen duela dirudien istorio gurutzatua, bai eta, horretan sakonduz gero, bizitzaren zentzua eta heriotzaren kasualitatea edo ez.

Paul Pen oharra

Paul Pen-en gomendatutako beste liburu batzuk...

Ipurtargien distira

Konturatu al zara ipurtargiak zein urriak diren? Nire haurtzaroko beste garai batzuetan, gauez mendira irtetea kilker eta ipurtargien soinu eta argi ikuskizun bikaina bihur zitekeen.

Bat-bateko kontzertu hauen amaierak ez du itxura onik ematen. Haurtzaroko gaiak ekartzen dizkizuet, Paul Pen haurrentzako pertsonaiekin kontu berezia duelako. Berriz ere etxeko etxeko sotoan "bizitza" jakin bat bizi duen mutiko batekin bat egiten dugu.

Platonek bezala leizetik ihes egitea erabaki zuen arte. Badirudi bere haurtzaroko fantasiak eromenaren amildegira sartzen direla hura bisitatzen duten ipurtargien argitasunetik.

Ipurtargien distira
5/5 - (12 boto)

Erantzun

Gune honek Akismet-ek spam erabiltzen du. Ikasi zure iruzkina datuak prozesatzen.