Luis Tosar kezkagarriaren 3 film onenak

Genero ezberdinetarako aktore ezin hobeak daude. Luis Tosar eta suspensea zentzurik zabalenean Espainiako zinemagintzaren topaketarik zoriontsuenetako bat da. Eta aktore galiziar honek gaiztakeria gorpuz dezake bere antzezpenetako edozeinetan; edo kontrako aldean, eguneroko heroirik duinenaren aurrean gaiztoenari aurre eginez. Beti pertsonaia zaurituen sentimendu horrekin, erruz zamatuta, amildegietara begira edo deabru jakin batzuen aurrean...

Fisikoak laguntzen du, noski. Bere itxurak puntu ilun horri loturiko etiketatzea gonbidatzen duelako. Baina lehen inpresioetatik haratago, Tosar asko nabarmentzen da bere bidetik datorren edozein interpretazio muturreraino eramateko gaitasunean.

Bere kasuan ziur aski Celda 211-rekin gailurra iritsi zen aitorpen eta ospe orokorretik harago, bera bezalako aktore on bati aspalditik irakatsi zaio. Arrakastaz betetako aktore-ibilbidea, pertsonaia bakoitzak berea egiteko ahalmen horri baino ezin izan diezaiokeen zor. Ez baita erraza pelikula berri bakoitzean geure buruari sinestea jada ez dela aurreko pertsonaia. Eta Tosarrek lehen eszenatik lortzen du.

Luis Tosar-en gomendatutako 3 filmak

Lo egin ahala

PLATAFORMA HAUETAKO EDOZEIN ESKURAGARRI DA:

Pelikula honek kezkagarrienaren ukitu batekin izutu ninduen Hitchcock. Ekoizpen burutsu bat non deskubritzen den talentu gutxirekin behar dela tentsio iraunkorreko argumentu bati aurre egiteko. Noski, Tosar-en antzezpen kezkagarriarekin kontatzea errazagoa dirudi kontua.

César da, bere zerbitzuak eskaintzen dituen komunitateko biztanleen alde egiten duen atezaina "lagunartekoa". Jakina, haien jarduna oso zalantzagarria da horrelako zerbitzuak eskaintzen dituen enpresako kudeatzaileak. Césarren nortasuna susmatu gabeko mugetaraino ezkutatzen duen ertz bat gehiago.

Batzuetan apartamenturen batean bizi den amonarekin duen harremanak komedia bat ere sor dezake. Emakume gajoak, bere izpiritu leunarekin, ezin duelako gutxi imajinatzen Zesarren egoitza duen munstroa...

Baina filmaren funtsean zentratuz, Clararekin duen harremanak laster obsesio gaixoa, etsaitasuna eta frustrazioa adierazten du. Beregan Césarrek bere ezinezko zoriona bezalako zerbait ikusten duelako. Segur aski agurtu nahi zuen, nahiz eta inoiz muturreko hori adierazten ez duen. Baina azkenean egiten duena bere bizitzan murgiltzea da benetan zoro-mugetaraino.

Clara onak ezin du susmatu César zertan ari den. Eta ikuslea aho zabalik geratzen da César gauzatzen ari den plan perbertsoarekin. Azkenean, nola liteke bestela, denak emaitza hilgarri bat adierazten du. Kontua da imajina genezakeena baino askoz ere okerragoa dela...

burdinaz hiltzen duena

PLATAFORMA HAUETAKO EDOZEIN ESKURAGARRI DA:

Justizia poetikoren bat aurkitu behar da argumentuan. Mario bihotz oneko erizaina da, lan egiten duen klinikan gaixoen alde egiten duena. Bere lehen umea espero du eta bere bikotearekin duen harremana normaltasunez doa, aitatasunaren aurrekari baketsu horretan.

Oso egoiliar berezi bat ospitalera iristen den arte. Droga-familia bateko patriarka da. Urte askotan droga-mendekotasuna jasan duten hainbeste gazteren heriotzaren erantzule izan zitekeen bera. Eta noski, Mariok halako pertsonaia gaizto bati bere zerbitzua eskaintzeko nolabaiteko errezeloa eskaintzen dio.

Gangsterren haurrak bakarrik daude agurearen gainetik. Bertatik droga-negozioa zabaltzea espero dutelako, argibide berrietarako pasibotasunaren aurrean ezarritako jarraibide eta estandarrak saltatuta.

Gizon "pobreak" gaitasunak galtzen ditu filmak aurrera egin ahala. Eta Mario agian ez dio arretarik onena ematen. Gaixoaren eta erizainaren arteko harreman horretan zerbait kezkagarria sortzen da. Mario pixkanaka ilundu egiten da, urruneko ekaitzetan hondoratuko balitz bezala. Haurdun dagoen emazteak ere beregan nabaritzen du Galiziako kostaldeko laino zaharretan bezala bat-batean murgildutako pertsonaia hura.

Bi pertsonaien arteko harreman horretatik ezin da ezer ondo atera. Nagusia eta erizaina. Mendekuaren oihartzunek emaitza hilgarriak adierazten dituzte. Azkenean, indarkeriak indarkeria gehiago besterik ez duela dakarrela eta justizia, batzuetan, iheskorregia dela, zigortu behar zirenak garaiz zigortzeko.

211 gelaxka

PLATAFORMA HAUETAKO EDOZEIN ESKURAGARRI DA:

Luis Tosar ere deskubritu nuen interpretazio honekin, nahiz eta kritika orokorrean "Te doy mis ojos"-rekin lortu zuen arrakasta handia izan ondoren, entretenimendu-film gisa zabaltasun handiagoa ekarri zuena. Ez hobea ez okerrago, besterik gabe diot, orokorrean, zinemazaleen artean irismen handiagoa izan zuela.

Eta zera da, Luis Tosarrek "Malamadre" ahaztezina egiten duen espetxean espetxeratzeak ETAko presoen berezitasun abertzaleenekin ere lotzen duen istilu batetik infernu bihurtutako espetxeen mundura hurbiltzen gaituela.

Tentsio maximoko garapena, non Malamadrek (Tosar) Juanekin (Alberto Ammannek antzeztua) partekatzen duen protagonismoa. Juanek bi aldeek beste preso baten itxurak egiten ditu gatazkaren erdian galdutako funtzionarioa denean.

5/5 - (10 boto)

3 iruzkin "Luis Tosar kezkagarriaren 3 film onenak"-ri buruz

Erantzun

Gune honek Akismet-ek spam erabiltzen du. Ikasi zure iruzkina datuak prozesatzen.