Idazle errealista gutxik amaitzen dute etiketa hori errespetatzen. Ukigarrienera bideratutako kontakizunean bildutakoa ustekabekoenetara tiroka amaitzen baita. Trikimailua, aitzakia ezin hobea, esan ezina, desadostasuna, anormala eta kontraesankorra kontatzeko.
Zalantzarik gabe, gutxi dagoelako errealismoa gizakiaren edozein kontutan. Saiatzen garen bezainbeste. Eta ondo dakizu Manuel Longares. Idazle errealistaren itxurak eginez, pertsonaia pentsatzailearen etorkizunak markatutako ilusioak, emozioak, desioak, ideiak adierazten amaitzen dute. A totum revolutum ukimenetik psikeraino doazen subjektibotasunen. Madril bezain egilearentzat errepikatzen den leku baten deskriptibotasunak fantasia horren eszena besterik ez du jartzen, komunarekiko urruntzean hain justu enpatiza ditzakegun pertsonaiek bizi dutenaren ilusio hori.
Baina bai, azken finean errealismoari buruzkoa da. Ez dagoelako espazio-ontzirik edo pertsonaia fantastikorik. Baina horregatik da hain zuzen, ez direlako beharrezkoak munduan guztiok kokatzen gaituen kointzidentzia aparteko eta magikoaren aurrean, gure eleberria eskuan kontatzeko...
Manuel Longaresen 3 eleberri gomendagarrienak
erromantizismoa
Hainbat garaitan musika-konposizio gisa bikaina izaten amaitzen den eleberri baterako egileak egindako asmo-adierazpen paradoxikoa den izenburua. Batzuetan ideala erromantikoa ezinezkoa izaten jarraitzen duelako zirkunstantziengatik, gauzatu ezinezko maitasuna baino gauza okerragoa dena, gauzatu ezinezko bizitza.
Salamancako Madrilgo auzoko erredu burgesean, bideraezina den maitasun batek markatutako familia bateko hiru belaunaldiren bitartez, eleberri honek Espainiako bizitzako urte erabakigarri batzuk kontatzen dizkigu, Caudillo hil ondoren eta horrek dakarren eraldaketa politikoaren ondoren.
Ezer ez dela aldatzen edo dena iraultzen dela, bizitza bere erritoetan, ohituretan eta sinesmenetan aldaezintzat jotzen den auzo kontserbadore horretan mehatxu gisa eragiten duen auzia da, non dirudunek edozein alternatiba baztertzen duten.
Ia hogei urte geroago, Galaxia Gutenberg-ek Kritikaren Sari Nazionala irabazi zuen eta ordurako maisulantzat hartzen zen eleberri hau berreskuratzen du. Ezinbesteko eleberria, XX.mendeko Europako narrazio onenaren harira girotua. Edizio honek egilearen testu bat jasotzen du, non bere sorkuntzaren gako batzuk azaltzen diren.
Zelaia absolutua
Idazle batek jakinaren gainean idazten du literaturari buruz idatzitako josturak ikusten dituenean. Gaztetan idaztea bultzada, aurkikuntza, pasio bat da. Apurka-apurka idaztea plazebo edo exorzismo bihurtzen da idaztean sentitzen den minaren aurrean.
Literaturari buruzko eleberria da hau. Idazleei eta aurreliteratuei buruz, editoreari eta irakurleari buruz, jakintsuari eta dizipuluari buruz, musei eta zentsoreei buruz, mutu eta mintzalagunei buruz, bohemia eta memoria-eskuizkribuei buruz. Bere saria hitzei dedikazioan dagoen lan baten handitasunaz eta miseriaz.
Joan den mendeko erdialdea hartzen duen aroan gertatzen da, bere gerra zibilarekin eta gerraostekoarekin. Hiriburuan garaipen, erbeste eta eromen bizi den herriko poeta baten inguruan ari da. Eta gertakariaren kontakizuna autore klasiko eta garaikideen bertso eta prosaz eta zarzuela, aldizkari musikal eta kopla zatiek eusten dute.
Belarri absolutua, Manuel Longaresen zortzigarren eleberriak, mundu heroiko, ergel eta ankerra aurkezten du. Narrazioaren garapena oso dibertigarria da, pertsonaia bitxiekin. Oinordetzan jasotako literatur ondarearen lantzaileak dira eta haien ondorengoei liburutegien esku utziko dietenak.
Inozoa
Modu zehatz batean aurkeztutako unibertso narratibo jakin bat. Familia saga baten etorkizuna beste auzoen hurbileko distira begiratuz, non dena urruneko unibertso lorezin batean bezala gertatzen den, bertan bizi, bidaiatu, ia sentitzeko gai izan arren...
Madrilgo Gran VÃako unibertsoak bi alde ditu: distiratsua, kotxez betea eta zinemako kartelez apainduta, eta loratzen ez diren alboko kaleak, non bizitza aktiboa eta zalapartatsua den baina etorbide nagusiaren itxurarik gabe. Sektore triste honetan, Madrilgo Infantas kaleko ate hotz batean, Gran VÃa ondoan, bizi dira eleberri honetako protagonistak, bikote ezkondu batek eta bi seme-alabek osatutako familia.
Hiru une historikoren esparruan, eleberrian hiru antzezlanen moduan funtzionatzen dutenak, ekintza garatzen da. XNUMXko hamarkadaren amaieran gertatzen den lehen atalean, familiaren aitak zineman gidoilari gisa lan egiteko aukera du eta horrek ez dizkio amestutako onurak ematen. Bigarren ekitaldian, hirurogeiko hamarkada aldera, ezkontza honetako seme-alabak dira euren bizi-harremana hasten dutenak, semeak bere aitarengandik jasotzen du aktore gisa pelikula batean lan egiteko aukera eta alabak adineko irakasle baten gorabeherak jarraitzen ditu. bera eta maitemindu den antzerki klasikoko antzezle ohia baino.
Hirugarren ekitaldia 1975eko azaroan gertatzen da, Caudillo hil baino egun batzuk lehenago. Lainoak itxuragabetu eta diktadorearen osasunari buruzko segidako txosten medikoek persekutatzen duten Madrilen, bere gorputza jasaten duten hondamendi ezinezina zehazten dutenak, Infantas kaleko atezainen familiak misio bitxiak egiten ditu. Istorio hauek eta pertsonaia hauek gizakiaren ezaugarri noble eta gutxien estimatuenetariko bat partekatzen dute: xalotasuna.
Monterde militarra, Expósito apaiza, Cárdenas sibilinoa, Beni dogmatikoa, Engracia emagaldua, katuen Trinidad edo Bakuko ostalari gaiztoa estrategiaz armaturik gabe bizitzen dira eta beren ingurunearen erreakzio neurrigabea jasaten dute. Eleberri kezkagarri, sentimental eta dibertigarri honetan, non ilusioa porrotaren lagun banaezina den, oinarririk gabeko kimerek goraipatutako izakiek itxaropenik uko egiten diote.
