Dylanek Literaturako Nobel Saria irabaziko balu, Sabinak izan beharko luke dagoeneko, behintzat, gaztelaniazko letren saririk gorena. Ahots indartsurik ezean, bere letra maisuak bere ahots kordak iristen denarekin bat egiten amaitzen baitu. Ahal bada handiagoa egiten duen paradoxa musikala. Bere kantautorearen ahotsean, zeren bai, den errimen frankotiratzailearen eraginkortasunarekin iristen zaizun magnitude handiko bizitza istorio baten sentsazio magikoa.
Sabinak berak Javer Kraherekin joan zen emanaldi bati buruz kontatu zuenez. Bere lagun zaharra altxatu zen bigarren abestirako, zentzurik ez zuela argudiatuta, abeslariak bazekiela abesten. Hori da irakasle honek aipatzen zuena eta horrek are handiagoa egiten du.
Esaldi bakoitza usain, emozio eta lirismoz betetako errima liluragarri bat da, arima jotzen duen soinu instrumentalarekin lotzen duten sonetoak bezala liluratzen duena. Inoiz idatzitako letrarik onenak ere dantzan amaitzen baitute musek ere ekarritako musik, beste inor iristen ez diren.
Joaquín Sabinaren 5 abesti gomendatuak
hiriko arraina
Sabinaren musikaren nondik norakoak ulertzeko modurik onena, kantura hurbiltzeaz gain, bere bertso loriatsuenetako batean gelditzea da. Kasu honetan hau izango litzateke:
«Eta olatuei lema eta lemarik gabe desafiatzen
Nire ametsengatik doa, ekipaje argia
Hitz gutxitan esanda, nire bihotz bidaiaria
Bucaneer iragan baten tatuajeak jantzita
Belaontzitik ontziratzera, ez zaitut maite nahi»
Nork lapurtu du apirila?
Sabinak apirilean bihurtutako malenkonia abestu zuenetik, udaberririk ez da inoiz berdina izan...
«Porrotaren ostatuan
Erosotasun edo igogailurik ez dagoen tokian
Etxegabetasuna eta hezetasuna
partekatu koltxoia
Eta kaletik pasatzen denean
urakan bat bezala bizitzea
Traje griseko gizona
Egutegi zikin bat ateratzen du poltsikotik.
eta garrasi
Nork lapurtu du apirila!
Nola gerta liteke hau niri?
Nork lapurtu du apirila!
Tiraderan gorde nuen
Non gordetzen dut bihotza?
erromatarren bat
Oraindik umea zarenean horrelako abesti bat entzuten duzu eta ñabardura ugarik ihes egiten dizu. Dibertigarria da urteak geroago dena ulertzen dudala eta malko bat ere isuri dudala lehenago konturatu ez izanagatik.
«Modua ondo antolatzeko ezinbesteko baldintza zen
Ez-egitearen erdi-ilun zuri-beltzean sartzeko
Eta zirkuan lehoi bat kristau bati mokadu egiten ari zen bitartean
Neskak musu ematen utzi zion anaiak ez harrapatzeko
Kleopatra estreinatu eta txartela eskatu bazuten
Aknea sendatzen duen gorbata eta pomada bat neraman
Nire txikitako bizikleta hori balaztarik gabe geratu zen arte
Eta gero jarri zuten pelikulan, onek ez zuten inoiz irabazi».
Dena ukatzen dut
Dena ukatzeko horretatik, nahiz eta egia, Sabinak ere noizean behin argitaratzen duen liburuetako bat jaio zen. Ikuspegi publikoaren aurrean eta publiko orokorraren epaiketaren aurrean, kondairak biluztu egiten ditu eta bere motibo guztiak agerian uzten ditu.
«Min egiteko bada
Badakit zer datorkit
Denak huts egin ditut
nirekin hasita
Ez naiz liburu ireki bat
ezta nor imajinatzen duzun
Gaztagin gehienarekin negar egiten dut
Maitasun filmak
Tabernetatik bota ninduten
Zer jantzi zuen bulegora?
eta latinezko venus bat
Azken erritoak eman zizkidan"
Horrela nago zu gabe
Bitxia bada ere, belaunaldi berrientzat letrak indarra galtzen ari diren abestia da. Baina tonuak dena esaten du eta orain hain urrun dagoen XX.mende hartako errealitateei buruzko testuinguruan sakondu beharrak.
Tutea galtzen duen agure bat bezala garaitua
Koronelaren musua bezain lazgarria
Lautea bezalako maltzurra, Lautea nintzenean
Burdel bateko parroia bezala egonezina
Taxi bat bezala noraezean basamortuan zehar
Txernobilgo zerua bezala erre
Aireportuko poeta bat bezala
Horrelakoa naiz
Horrela nago, zu gabe