Zaila da gogoratzea Morgan Freeman gaztea pantailaren aurrean. Aktorea funtsean beti izan baita berdina. Helduen motako keinu hieratiko bat, baina emozio ugari transmititzeko gai dena. Zalantzarik gabe, berezko dohain baten aurrean gaude, gure begiradatik era guztietako motibazio psikologiko eta emozional sakonenak helarazi diezagukeena.
Beharbada ez da trama baten bilakaera osoa enkargatu behar duen aktore nagusiaren prototipoa. Baina Freeman-ek osagarri onena izaten amaitzen du, ziurrenik gehiegizko antzezpen bati eskainitako rol nagusi guztientzat. Edozein eszenatokitan urruneko epikak errepikatzen dituen Hollywoodeko histrionismo hori aipatzen ari naiz. Hori gertatzen den bitartean, Freemanek bere rolak betetzen ditu trama osoaren ardatz gisa. Edozein rock taldetan baxu-jolearen papera bezalako zerbait.
Batzuetan Freeman-ek protagonismoa irabazten du, eta Jainkoaren berarengandik denbora-bidaiari, edo tristurak negar egiteko sorbaldan duen lagunari edo larritasuna eta sekretu ezin esanezinak darabiltzan goi-agindu militarrari esker etortzen zaigu. Ekoizpen handietan beti eskatzen duen orkestra aktore batentzako erregistro ugari.
Morgan Freeman-en gomendatutako 3 film nagusiak
Biziarteko kartzela zigorra
PLATAFORMA HAUETAKO EDOZEIN ESKURAGARRI DA:Red, Freemanek antzezten duen pertsonaia da urtean egindako istorio hau kontatzen diguna Stephen King istorio handi txikietatik. Eleberri labur hutsak izan daitezkeenak, baina hain handiak, non zinemara maisulanak izatera iristen baitira. Horrekin protagonismoa gertatzen zaigun guztia argitzen duen Sarearena da erabat.
Bera da Andy Dufresne (Tim Robbins) kartzelara iristen ikusten duena eta bere biziraupenerako zentimorik apenas ematen duena. Kontrakoa gertatzen zaio biharamunean goiz bere gelaxkako atalasea zeharkatzen ikustean. Tipo horretan zerbaitek pizten dio Redri arreta.Lehenengo hurbilketa batzuk bere ohiko negozioak itzalean eskaintzeko eta edari txikietan dastatzen den adiskidetasun hori.
Gorria Andyren itzala izaten amaitzen da. Gorriek laster deskubritzen baitu berriak espetxe horretan giltzapetuta daudenek baino lidergo gaitasun eta gaitasun gehiago dituela. Andyrentzat ez da ezer erraza. Pasiozko krimen ilun batek kutsatutako enpresaburua, beste ezer baino gehiago lursailaren usaina duena.
Baina Andy bera zen tipo bikaina bihurtu zen, eta Redek badaki bera ere errautsetatik piztu daitekeela. Hori edo hondoratzea bere mesedeen irrikaz dauden presoen eta mendeku esanezinaren irrikaz dauden presoen artean zintzilik dauden etengabeko mehatxuen aurrean.
Filmaren amaiera epikoa da. Morgan Freeman, Red, kartzelatik berandu ateratzen den istorioko beste pertsonaia bat bezala atera zitekeelako. Behin instituzionalizatuta ez duzu negoziorik. Baina Redek gutxien espero duenean, baldintzapeko askatasuna berrikusten da eta kalera ateratzen da. Hor kanpoan Red ez da inor eta Andy bezalako norbait bakarrik, duela denbora bat bere puntuarekin mendekuari ihes egin zion. Kristo mendia bidez, salba dezakezu...
Zazpi
PLATAFORMA HAUETAKO EDOZEIN ESKURAGARRI DA:Beste edozein hilko lukeen bigarren hezkuntzaren estigmapean, Morgan Freemanek interpretazio horri dagokionez aulkia ezartzen duen dimisioa erakusten du fanfarrerik gabe, zehatza, kirurgikoa. Gol guztiak aurrelariari ematen dizkion erdilari laguntzailearen zeregina bezalako zerbait.
Ondoan Brad Pitt espero zen Freeman-ek lehen planoak eta halakoak delegatuko zituela. Baina ezerk ez du inbidiarik izan bere rola distantzia laburreko beste marrazo baten aurka, hala nola Kevin Spacey. Spaceyren gaizto zitalak film honetan Somerset tenienteak bezainbesteko erakarpena du, gaitzari aurre egin ondoren munduaren pisua duela diruditen keinuekin Freeman bat gorpuzten duena.
Suspensearen eta krimenaren maisulana bat-batean. Trama dela eta, noski, baina baita istorioak Pitt-en protagonismotik hasi eta Virgiliok Dante eskutik eramaten duen puntu horretara arteko sendotasunagatik ere, geroz eta amaigabeak izan daitezkeen infernuko eraztunetan sakonduz. espiralak.irteera inorrentzat...
beren bizitzako uda
PLATAFORMA HAUETAKO EDOZEIN ESKURAGARRI DA:Bitxia bada ere, Morgan Freemanek presentzia gehien duen filmetako bat da, baina tonu iluneko bere genero errepikakorren interpretazio oso urruna dela gertatzen da. Pelikula existentzialista, intimoa da, malko errazeko filmetan ohikoak diren umore eta itxaropen puntu horiek zipriztindua. Ez da film bikaina, baina beti nahi duzu azkenean Morgan Freeman zahar ona aurkitu lursail baten buruan, edozein motatakoa.
Bere emaztea hil ondoren, munduan eta bere baitan fedea galdu eta alkoholean bakarrik sosegu bat aurkitzen duen Monte Wildhorn (Morgan Freeman) idazlea mingots bihurtu da. Ilobak, harekin kezkatuta, oporrak pasatzeko lekua aurkitu du: bere lagun musikari baten udalekua: baldintza bakarra txakurra zaintzea da.
Han Charlotte O'Neil (Virginia Madsen), bizitza berri bat hasi nahian dibortziatu erakargarri bat, eta bere hiru alabak ezagutuko ditu: Flora sei urtekoa, Finnegan hamar urtekoa eta Willow hamabost urtekoa. Haiekin duzun harremanak emazteak esaten zizun hori gogoraraziko dizu: «Ate bat nonbait ixten denean, beste nonbait irekitzen da».
3 iruzkin "Morgan Freeman handiaren 3 film onenak"-ri buruz