Si Tim Burton Johnny Deep-en aurkitzen du bere aktore fetitxea, Scorsese Leonardo DiCaprio du begi-narra, bere pertsonaia anbibalenteen kontrasteak beste inork ezin dituen bezala eszenaratzeko. A tandem Scorsese DiCaprio horrek beti pelikula ahaztezinak iragartzen ditu.
Scorsese ukitua, zuzendari honen alderdirik bereizgarriena, inmoralaren azpimundura jaitsiera azkar hori da. Agerpenetatik, erlijioa ere estalki gisa konfiguratzen den, gure egunetako infernu ulergaitzetaraino. Scorseseren pertsonaien sakontasunak azpimunduaren edo eromenaren egiturazko esentzietara garamatza, askatutako obsesioetan.
Ezinbesteko oinarri gisa finkatzeko gai den indarkeria, baina trebeziaz kamuflatua eguneroko bizitzan. Tentsio maximoa edozein momentutan dena urakan bat bezala leher daitekeela intuiziotik. Dekadentzia balioak usteltzen ditu, baina gaitz txikiago edo justizia makiaveliko gisa barneratzeko gai da. Batzuetan, azken emaitza irakurketa positiboa izaten da, hau da, galbide-nahi hori ez baita inoiz irtenbidea halako pertsonaia desberdinek eta halako zirkunstantzia aldakorrak jasaten dituen arazorik.
Wall Streeteko otsoa
PLATAFORMA HAUETAKO EDOZEIN ESKURAGARRI DA:Badago eszena bat antzara ematen duena. Alde batetik, barre egiten duzu, bestetik, dirua nora doan erabakitzen duten bulego handiei buruzko ikuspegi minagarria ikusten duzu eta, beraz, mundua nola mugitzen den. Mota guztietako gehiegikerien hurrengo festan dianera tiro egingo duten ipotxak osoko bilkuran zuzendari nagusiak eta gainontzeko goi-kargudunek eztabaidatzen duten unea da.
Afektu bitxia zeinarekin bakoitzak bere plana agerian jartzen duen ipotxak xedearen aurka jaurtitzeko. Ikuspegi eldarniotsua hurbiltzen gaituena, eszenaren ispilu distortsionatzailetik, apustulari eta espekulatzaile eroen talde baten ideiara, beren inbertsioekin eta apustuekin etorkizun soziala erabakitzen duena...
Detaile bat besterik ez da. Filmaren gainontzekoa Wall Street-eko goialdera doan abentura bizkor bat da. Dirua sartzen den heinean, DiCaprio eta bere lagunak iluntzen dira eta era guztietako bizioetan sartzen dira. Gehiegikeria kimikoak eta sexualak eta, jakina, haien bizitzak oinen azpian hutsune hori bihurtzeko zabaltzen den orbana bat-batean erorketa eragiten duela.
Shutter Island
PLATAFORMA HAUETAKO EDOZEIN ESKURAGARRI DA:Beste film liluragarri bat, non DiCapriok interpretazio tragikomikoaren mailara iristen du, arimarentzat oihartzun sismikoak dituena. Edward Danielsi (DiCaprio) agindutako ikerketak ospitale psikiatriko batera eramango du, non emakume bat egoera arraroetan desagertu den. Azken eszenen artean Edwardek eromenaren ikuspegi izugarri kezkagarria adierazten du. Errealitatea eta fikzioa gerta daitezkeen zorigaitzetatik bizirauteko komenigarrien bizitzeko espazio gisa. Subjektibotasun osoaren menpe dagoen gure mundua bizitzeak soilik asmo hori ematen digu, azkenean imajinatzen duguna baino ezer ez dela egiazkoagoa agerian jartzeko.
Istorio honetako protagonistek bizi behar dituzten egoera malkartsuak seinalatzen dituzten arroila eta itsaslabarren artean ospitale psikiatrikoaren kokapena duen paisaia beldurgarria. Galdutako emakumearen inguruko ikerketa magnetikoa, nolabaiteko arazketa psikiko bat bilatzen duen ametsezko nozio batera eramaten gaituena. Eszenatoki ilunagoa, klimari dagokionez ekaitztsua eta aldi berean larrigarria, argi-hutsune bakanak zabaltzen diren heinean, ikerketan inoiz bilatu ez den egia seinalatzeko.
Taxi Driver
PLATAFORMA HAUETAKO EDOZEIN ESKURAGARRI DA:Bazen garai batean Robert De Nirok Scorsesek hainbeste gozatzen duen bikoiztasun hori ezaugarritu zuena gure baitan tentsio ia existentziala pizteko. Lagunarteko aurpegia iluntzen zena, Niro zahar onaren begiradari buelta emateaz gain beste efekturik behar izan gabe.
Enpatian tentsio zoragarria dago guardiako psikoarekin. Beharbada, pelikula honetan Scorseseren ideia horixe baita, eroaren antza. Baina bada ideia bat ere munduarekin adiskidetze posibleak adierazten dituena, erretzetik salbatzeko helburua ezarri daitekeen bakoitzean.
Iris, neska prostituitua, Travis Bickleren (De Niro) aingura bakarra da bere burua dena zor dion mundu baten hurbilketara erabat ez emateagatik. Gerra beteranoa denez, Travisek bere traumak gainditu nahi ditu, eta horrek autosuntsiketa baino ezin izan dezakeen, New Yorkeko itzalpean bizi da bere taxitik. Bera bakarrik agertzen da lapurtutako garbitasunaren eta xalotasunaren helburu gisa. Travisek bere burua galduta daki baina Irisen gaztaroak aukera bat izan dezakeela konbentzitzen du.
Travisen antiheroiaren zatia erraz hartzen da politikarekiko konfrontazio herrikoi gisa. Heroiaren zatia Irisen defentsan egindako krimenak izan arren agertzen da. Batura moralaren soka estuan dagoen pertsonaia hori da, denboran finkatzeko gai den sistemaren eta zintzoen arteko ikur gisa.
2 iruzkin "Martin Scorseseren 3 film onenak"-ri buruz