Nobela berria Donato Carrisi horrek eten handia du jada noir generoaren bidean bide ematen zuen egile italiarraren bibliografiarekin alderatuta.
Egia esan, oraingo thriller on bat eraiki daitekeen beltz berdina da Carrisik tiraka amaitzen duena bere jaioterria itzalen kapritxora menperatzeko. A itzultzeko momentu zorigaiztokoaren zain zegoela zirudien Erroma, urrutiko auto-betetze profezia baten antzera Leon X.a Aita Santuaren ikuspegia heriotzaren atarian.
Garai hartan, 1521ean, eguneko bat-bateko iluntzea eragin zuen fenomeno atmosferiko batek naturaz gaindiko ahalmenak, jainko haserretuak, hekatombak ... adierazten zituen.
Beharbada horregatik, 2017an Aita Santu beldurgarriaren aldarrikapena joatea ez da gauza bereziena XXI. Mendeko erromatarrek. Baina gauzak hondamendira bideratu arte gertatzen dira.
Eta eskualde osoko sistema elektrikoa ustekabeko hondamendirik dagoen egiaztatu behar denean, badirudi infernuko infernuak hiriko txoko guztiak hartzeko unea itxaroten egon direla. Botere teluriko ero moduko bat inperio zaharreko katakonbetatik sortzen dela dirudi.
Denbora kontua besterik ez da elektrizitatea irrikatutako argiarekin itzultzea. Bitartean, iluntasuna mantendu behar den hogeita lau orduko aldian, Aita Santuaren ahots zaharrak zentzu osoa duela dirudi. Erromak beti egon behar du argi.
Donato Carrisiren liburua "Itzalen maisua" eleberria erosi dezakezu hemen: