Tinta jatorra, Patrick Modianorena

mendearekiko duen zor agortezinean. Denboran urruntzen garen heinean istorio handiz kargatutako garaia, Modian efimeroaren nozio nostalgiko horretan birsortzen den argumentu batetik garamatza. Munduan zehar igarotzean utzi dezakegun edo ez den marka posiblearen ideian. Guztiok izan gaitezkeelako gure bizitzari buruzko ikerketa baten gai. Edo hori argi dago, behintzat, ezinbesteko oinarri bihurtutako Noëlle Lefebvre bati dagokionez.

Noëllek egin zezakeena edo ezin izan duena. Bera aurkitzeko arrazoiak, Jean, gure pertsonaia nagusiak, bere puzzlea osatzeko zeregina jasotzen duen lehen momentuan, desagertzen dira ezinbestekoa bera besterik ez baita, bere munduan zehar igarotzea, arrakastaren edo porrotaren arteko etorkizuna. Jean-ek intentsitate obsesiboz trazatu nahi duen patu iheskorra, bere denborak estutu ahala. Besterik ez, helmuga batzuk tinta ikusezinez idatzita daudela dirudi, paragrafo eta paragrafo batetik bestera salto egitean begiak erraz pasa daitezkeen tinta polit horrekin.

Jean Eyben izeneko detektibe-praktikari bati emakume baten arrastoa jarraitzeko enkargua jasotzen du Hutte agentziak, eta horretarako lan egiten du. Emakumeak Noëlle Lefebvre du izena, eta ikertzaile gazteak arrakastarik gabe jarraitzen du. Hogeita hamar urte geroago, kasu hori bere kabuz hartzen du eta ikerketarekin jarraitzen du.

Bi denbora tarte horietan, Eyben mamu baten bila doa. Ibili zuen kaleetatik ibiltzen da, gutun bat bilatzen saiatzen da, agenda bat aurkitzen du, ezagutzen zuen jendearekin hitz egiten du, bere bizitza sentimentala agian zalapartatsua usaintzen du. Eta azaleratzen direnak arrasto lausoak dira, iraganeko oihartzunak: Chrysler descapotable bat, Santxo jakin bat, uda bat, laku bat, aktore nahi duen bat... Itzalak, memoria zatiak, denborak desitxuratu edo ezabatzen dituen oroitzapenak. Nor da Noëlle Lefrebvre, ihesean dagoen emakumea, desagertutako emakumea? Eta nor da Jean Eyben, bere pausoei jarraitzen dion gizona, bere ausentziaz hunkituta bizi den gizona?

Ongi etorri berriro Modiano lurraldera, egileak memoriaren labirintoa arakatzen duen hitzez osatutako eszenatoki horretara, galderek sarritan enigma berrietara eramaten baitituzte. Eleberri xurgatzailea, liburuz liburu bere estiloa fintzen duen maisu baten birtuosismo literario hutsa, ñabardurak gehituz Parisen erdigunea espazio erreal eta mitiko gisa duen unibertsoari aldi berean, nahiz eta hemen Erroma, hiria, batu. bertan lurruntzeko...

Orain Patrick Modianoren "Tinta jatorra" eleberria eros dezakezu hemen:

tasa mezua

Erantzun

Gune honek Akismet-ek spam erabiltzen du. Ikasi zure iruzkina datuak prozesatzen.