Lakersen pistaren oinean egin zuen urrezko erretirotik, Jack Nicholsonek bere pertsonaiei beti eman zien bizitasun aparta erakusten du oraindik ere. 70eko hamarkadan jada urrun eta psikodelikoetan agertzen diren interpretazioak XXI. Ibilbide paregabea egungo Hollywoodeko izarren artean, zaila baita film bat edo beste aukeratzea.
Nicholson izan zen eta da ispilu distortsionatzaile guztiak, antiheroiak, histrionikoak, gehiegikeriak eta baita eromenak ere. Eta dena kalterik gabe atera da hamarkadaz hamarkada. Leial itzuliz Los Angeles Staples Center zaharreko lehen ilara horretan ezer gertatuko ez balitz bezala. Ez da erraza izan behar zineman guztiz aztoratu zaituen tipo batekin eserlekua partekatzea, edo arraroarekin, psikopatikoarekin, aktoreen estereotipoekiko erabateko aldearekin enpatizatzeko duen gaitasun bereziarekin irabazi zaituenarekin. egintza on eta paregabeei aurre egiten die.
Baina hain beharrezkoa izan daiteke Tom Cruise Jack Nicholson bezala. Batzuen pertsonaiak gabe besteek ez luketelako zentzurik izango. Dena den... zeluloidearen aitona maitagarri honengana guztiz itzuliz, onenen artean onena hautatzen dugu...
Jack Nicholsonen 3 gomendatutako film onenak
Dirdira
PLATAFORMA HAUETAKO EDOZEIN ESKURAGARRI DA:Bere ibilbidearen apoteosian, Jack Nicholsonek bere fisonomiaren txarrenetik txarrena atera zuen emankorrak imajinatu zituen erokeriarik txarrenetan murgiltzeko. Stephen King.
Etortzen ikusi zen. "Hotel erosoa" batera egindako ihesalditxo hark, ehunka logela eta alfonbra amaigabeko korridoreekin, baso izoztuaren erdian kokatua, korronte polarren isuri beldurgarriarekin, tragedia adierazten zuen. Are gehiago "One Flew Over the Cuckoo's Nest" letra larriz idatzi zuenetik jada bere akatsa zuen Jack Nicholson batekin.
Eta Jack eta Wendyk osatutako bikoteak Gabonetako istorio baten itxura bazuen ere, gauzak laster okertu egiten dira senarraren eta idazlearen sormen-blokea paranoia bilakatzen amaitzen denean, jabetza gaiztoa, eragin tellurikoak eta agertoki maltzuretarako sarbidea nahasten dituenean. Kubrickek putzu batean txerria bezala gozatzen zuen osotasun klaustrofobo eta "labirintiko" hura osatzeko ezin hobeto.
Ezin galdu Stephen King beldurrezko honetan eleberri hau bere hirugarren istorioa zelako. Eta gerora beste erpin narratibo batzuetara seinalatzen duen fantasia asko aurkitzen badugu ere, lehen aldi hau denok gozatu genuen izugarrikeriak izan ziren, eromenaren eta heriotzaren alde ibilaldi bat egin gabe atera nahian eromenaren eta heriotzaren alde egiteko gustu zoro horrekin.
Eta bai, pelikula honek ere badu bere OST, infernutik zuzenean etorri dela dirudiena. Entzun, entzun:
Hobe ezinezkoa
PLATAFORMA HAUETAKO EDOZEIN ESKURAGARRI DA:Batzuetan zinema yankiek denaren alde ona ateratzera erabakita dagoela dirudi. Amets amerikarra amesgaiztorik txarrenetan ere hedatuko balitz bezala, bere eslogan hutsekin imajinario baten atzetik. Kasu honetan, buruko gaixotasuna bere alderdirik egunerokoenean ezin da zerbait polit gisa mozorrotu, hain zuzen ere, errealitateak ezkutatzeko saiakera hutsala eragin gabe.
Filma Jack Nicholsonek iraganeko jenio baten paperean interpretatzen ez badu behintzat. Bere sinpatia arraroa baita, edozein unetan beste poloa apurtu dezakeen kimua bezalakoa. Eta orduan sinpatiak harritzen gaitu arrarotik, Nicholsonen begirada iheskorrean eta bere gogoak bere bizitzarekin lasai jarraitzeko errutina itogarrien artean burutzen duen planaren aldaketa txikienaren aurrean duen erreakzio tenperatuan.
Bitxia da Nicholsonen pertsonaiaren kable gurutzatuen haratago, bere begirada iristen ez den tokira, dena ezerezean zeharkatzen duela dirudien, gizateriaren susmagarritasunik gabeko begirada bat eskaintzen zaigula. Agian bere irribarreak ez dira zintzoenak, baina Nicholsonen pertsonaiak burutzen amaitzen duenak azkenik eman diezaioke zentzua bere bizitzari. Azkenean gozatu ezin dudan arren.
Norbaitek cuckoaren habia gainetik hegan egin zuen
PLATAFORMA HAUETAKO EDOZEIN ESKURAGARRI DA:Ikustea merezi duen titulu mitiko horietako bat. Pelikula edo liburu bat paradigma soziologikoan aldaketa nabariak izan arren baliotasun amorratuarekin zahartzen denean, transzendentea seinalatzen dutelako da. Eta ez dut argudio handirik edo ideia dotorerik esan nahi. Transzendentea izan daiteke egunerokoari nolabaiteko azalpena ematen diona. Galdera handiak gauza txiki guztien gainetik arduratzen direlako.
Randle-k (Jack) jipoitzen amaitzen duen ospitale psikiatrikoa bakoitza bere lekua bilatzen duen edo utzikeriak edo amore emateak horretara bultzatzen duen familia horren antzera moldatzen ari da. Denak zoro edo erabat argiak dira dena are lokal zoroagoen pean gertatzen den mundu batera begiratzeko.
Umore azidoko distira, oso hirurogeita hamarreko hamarkadan, oso bide ezberdinetatik garamatza argumentuak: antiheroiez, abenturaz eta denaren aurkakoz jositako ekintza azkarretik, arrazoiaren eta eromenaren inguruko introspekzio bateraino.