Egungo Japoniako literaturan bizitza dago haratago murakami. Delakoaren kasua delako Yoko ogawa Esanahi humanistikoa lortzeko eragiketa sinpleen gainetik zenbaki topaketarik gabeko ustekabeen topaketen eta haien mezuen kontakizunean mundu osoko fenomenoa izan zen, azkenean zenbakiak diren giza planteamendu gisa.
Letrak eta zenbakiak bere osotasunean orekatu nahi horren ondorioz, "The Teacher's Favorite Formula" liburua agertu zen, non denok jakin ahal izan genuen adimenak, eta batez ere memoriak, agian ez gaituela hainbeste abandonatuko gure patuera zenbakien iraunkortasunari eta horien formulazioei eusten diegu.
Baina Ogawa ez zen konforme aurkitu mundu erdiko jakin-mina piztu zuenetik bere aurkikuntza metaliterarioaz geroztik eta lan oparo bati eskaini zion bere burua. Batez ere, ekialdeko narrazioaren xarma hori isurtzen duen eleberri bilduma bikaina. Egun berri bakoitzaren jaiotzean agertzen diren istorioak, aurrez ikusita eta bizitzak berak jada ematen duen erritmoari aurre egiteko beharrezko pausaz jabetuta.
Yoko Ogawaren gomendatutako 3 nobela onenak
Irakaslearen nahiago duen formula
Ogawan sortutako sormenaren nazioarteko eztanda, hizkuntzaren eta matematikaren arteko distantziak birpentsatzeko gai dena. Literario hutsetik haratago dagoen eleberri disruptibo horietako bat. Hori guztia oso zirkulu perfektuan biltzen duen alderdi humanista hobetzea lortzen duen ingurune oso estuan.
Auto istripu batean (edo, hobeto esanda, 80 minutuko iraupena duen oroimenaren autonomia) memoria galdu zuen matematika irakasle zahar eta tristearen etxera laguntzaile gisa lan egitera doan ama bakar baten istorioa.
Zenbakiez gogotsu, irakaslea gustukoa izango da laguntzailearekin eta bere 10 urteko semearekin, "Root" (ingelesez "Square Root") bataiatzen duenarekin eta harekin beisbolarekiko grina partekatzen duen arte haiek maitasunaren, adiskidetasunaren eta ezagutzaren transmisioaren benetako istorioa, ez bakarrik matematikoa ...
Memoriaren Polizia
Japoniako beste hainbeste narratzaileren ohiko planteamendu soziologikoaren eskularrua jasotzen duen distopia berezia. Postgustua duen istorioa Margaret Atwood gizarteko lizunkeriak kentzeko interes handiagoa du.
Uharte txiki batean fenomeno misteriotsua gertatzen da. Egun batean hegaztiak desagertuko dira, hurrengoan edozer gauza desagertuko da: arrainak, zuhaitzak ... Okerrago oraindik, haien oroimena ere desagertuko da, baita haiekin lotutako emozioak eta sentsazioak ere. Inork ez du jakingo edo gogoratuko orduan zer ziren. Badago jada existitzen ez dena gogoratzeko gaitasuna mantentzen dutenak jazartzeko polizia indar bat ere.
Uharte horretan idazle gazte bat bizi da, bere ama hil ondoren, eleberri bat idazten saiatzen da bere argitaletxea babesten saiatzen ari den bitartean, eta hori arriskuan dago, gogoratzen duten bakanetako bat delako. Indarrak huts egiten hasitako gizon zahar batek lagunduko dio. Bitartean, poliki-poliki, gure protagonista bere eleberria taxutzen ari da: buruzagia bere borondatearen kontra altxatzen amaitzen duen tipografo baten istorioa da. Memoriaren botereari eta galerari buruzko lana.
Iris hotela
Hildakoaren magnetismo bitxia, galerarako nahia, laua bihurtzen den errealitate batek anestesiatutako arimak inspiratzeko beldurra, inertzia jasanezina duena. Porrota patu gisa hartzeari buruzko eleberri liluragarria, ezinbesteko bultzada bihurtutako tentazio saihestezina, atseginaren eta minaren erakarpen fisikoa.
Mari, hamazazpi urteko neska bat, bere amari hondartza ondoan familia hotel xume bat zuzentzen laguntzen diona, gauean logeletatik erdi biluzik ateratzen den emakumearen garrasiak entzuten ditu, gizon adineko misteriotsu bat antzematen. Honek, asaldugabeak, hitz zorrotz batzuekin isiltzeko agindua ematen dio.
Horiek ahoskatzen dituen autoritateak sorginkeria baten eragina du emakume gaztearengan, berehala eta ezin eutsiz erakarrita sentitzen baita. Egun batzuk geroago, kasualitatez aurkitzen du eta jarraitzeko beharra sentitzen du. Gizona iragan iluneko errusiar itzultzailea da, bere emaztea egoera arraroetan hil zen eta ia hutsik dagoen uharte bateko herri bakarti batean bizi da.
Topaketa horretatik, harreman iluna sortzen da haien artean, eta gizonaren etxea transgresio intimoaren leku kezkagarria bihurtzen da. Yoko Ogawa, Japonian gehien irakurritako eleberrigileetako bat, oraingoan sexu psikologiaren lurralde ilunean murgiltzen da, liburuko pertsonaiek bezala, asaldatu egiten du eta irakurlea erakarri edo aldaratzen du.
