Hemen. Soren Kierkegaard-en 3 liburu onenak

Kierkegaard edo filosofia eta literatura elkartzen direnean. Denok azkar lotzen bagara Sartre Korronte historiko honen funtsezko pertsonaia denez, zalantzarik gabe, bere eleberri alderdiari esker, ez dugu ahaztu behar existentzialismoaren gaia filosofiazkoa dela. Eta hor Kierkegaard erantzun transzendentalenak bilatzen saiatzen ari den literatura ezinbesteko horretatik marrazten du. Beti ere ikuspegi eleberri batetik, «Ni existitzen naiz, beraz pentsatzen dut» moduko bat.

Eta noski, duela denbora pixka bat nire filosofo gogokoenarekin gustura nengoen moduan Nietzsche Wagner ilunenaren erritmora egindako lanarekin, pentsamendu danimarkarraren liburu gomendagarrienetako batzuk berrikustea tokatzen zait.

Egile trinkoa da, bistan denez, bat-batean hizkuntza aldatu omen duen testu batek etsipen sakonenean murgilduta ez amaitzeko inongo distraziorik gabe irakurri beharreko horietakoa.

Baina behin zure burua joaten utzi ondoren. Konzeptuekin, interpretazioekin, suposizioekin eta filosofiaren konbentzimendu bila filosofia den ezinezko zientzia mota horrekin konektatzea lortzen duzunean, Ulises bezala harrapatuta amaituko duzu Kierkegaard den siren mozorrotu horren arpegioen azpian.

Soren Kierkegaard-ek gomendatutako 3 liburu nagusiak

Seduzitzaile baten egunkaria

Kierkegaard bezain garrantzitsua den filosofo baten lana lehenesten saiatzeak badu bere funtsa. Baina nobela hau erraietaraino sakon dagoen gizateriaren begiradak, baita psikosomatikoak ere, erabakitako hainbeste idazleren aitzindaritzat har daiteke.

Eta horretarako bakarrik, berezko balioa izateaz gain, lehenik eta behin nabarmentzen dut. Izenburu honen atzean eleberri arrosa agertzen denean, istorio indartsua dago maitasunaren, pasioaren eta errealitatea eraldatzeko duen gaitasun subjektiboari buruz.

Jakina, Kierkegaard-en sakontasuneko pentsalari batek ez du ezer hoberik narrazioa osatzeko maitasun falta pertsonal batekin aireratzea baino. Benetako maitasun horietako batetik eta haien zaurietatik abiatzen delako guztia.

Juan eta Cordelia dira istorio honen maitaleak. Juanek maitasunez mozorrotutako pasioak argumentuaren asmo filosofiko guztia ezkutatzen du eta Cordelia sufrimendu ia erromantiko horretara jaisten da, garai hartako idazle berriek jada utzitako adierazpena.

Juan eta bere pasabidea munduan zehar bere beharrik sutsuenak baino galdera handirik gabe. Juan eta bere egunetan zehar mugitzen duten bultzadak. Agian zoriontasuna baina zalantzarik gabe ezjakintasuna. Eszena ezer ez bezala bizitzearen edo bizitzako etapaz haratago egia dena ulertzen saiatzearen pisua.

Beldurra eta dardara

Norberaren esperientzia errepikatzen den argudio gisa, eta bertatik abiatuta, existentziaren filosofia hori azaltzeko. Ezin da beste modu bat izan. Existentzialismoak izaki hau proiekzio idealaren edozein asmoren aurretik jartzen du, bere ustez ezjakintasunaren eta froga ezinezko hipotesiaren porrotera kondenatua.

Aurka Hegel eta bere metodoak, arrotzaren ezinezko nozioaren aurkikuntzan errotzea.

Hortaz, baldintza zehatzenetan eta Diario de un seductor filmean jada aurrez azalduta, Kierkegaardek bakardadearen pertzepzio mingotsetik eta deskubritzeko saiakera sakonetik bizirauteko borondatetik idazten du.

Harrotasunez, edo agian lan honen balio unibertsala ezagututa, nork daki? Egilea bera oso pozik zegoela zirudien bere semea hiltzera zihoan Abrahamek zuen irudi suntsiezinetik abiatzen den saiakera honekin.

Erlijioak azal dezake, nahi duen moduan sublimatu, baina Kierkegaard-ek hilketa zatian jartzen du arreta, gizakiak gehien maite duena suntsitzeko duen gaitasunean. Fedea, eromena, pasioak, maitasuna, bakardadea.

Mundu osoak ezagutzen duen imajinazio katolikoaren une horretatik aurrera zoragarriro nahasten zaituzten kontzeptuek barneko unibertso horretan kanpotik Unibertsoa estutasunera arte ipotzeko aukera ematen dute.
Beldurra eta dardara

Larritasun kontzeptua

Ba bai, arrazoi duzu. Zalantzarik gabe, zer egiten ari garen hemen hainbeste galdetuta? Bakardade absolutuenaren erdian eta zeruko kupula beltzaren infinituan galdutako ikusmena dela eta, larritasuna gertutik ezagutzen amaitzen da.

Kontua da Kierkegaard ere hari buruz idaztera ausartu zela. Harentzat, larritasuna bilatzen den patuaren modukoa da, arrazoimenaren oreken arteko tentsioa, moraletik eratorritakoa, Jainkoarengan sinesteko beharra eta deabruek zuzentzen dituzten bultzadek bultzatzen dutena.

Gizakia erabat arrazionala bada, bere senaren kontraesanak gudu zelai zaila markatzen du, larritasun hori beharraren ondorioz esnatzen amaitzeko.

Dikotomia kezkagarriena den existentzialismoaren kontakizun harrigarri honen inguruko liluragarriena da, bitxikeriaz, atal literarioa, erakusketaren edertasuna, bizitzeko larritasunaren inguruko paradoxikoki kontzeptu eta irudien hilezintasuna.

Larritasun kontzeptua
5/5 - (15 boto)

1 iruzkin bat «Hemen. Soren Kierkegaard-en 3 liburu onenak»

Erantzun

Gune honek Akismet-ek spam erabiltzen du. Ikasi zure iruzkina datuak prozesatzen.