Futboleko epaileak bi abizenekin aurkezteak ez dakit zer aginpide ematen duen modu berean Espainiako genero beltza badirudi arbasoen erabilera eta ohiturak berreskuratzen dituela. Lehen zeuden bezalaxe Manuel Vazquez Montalban o Francisco Gonzalez Ledesma, erreferentzia bikain berriekin egiten dugu topo, esate baterako, abizen bikoitzekin John Gomez Jurado, Cesar Perez Gellida y Angel Gil Cheza.
Beharbada, genero polizial ilunagoa aztertzen duten beste haiekiko begirunezko ekintza da, bere agertoki kriminal iberiar hasiberriekin; edo arimaren amildegietatik ateratako bere misterio indartsu eta korapilatsuekin. Edo gehiago luzatu gabe, gerta liteke lehen abizenaren komuntasunak bigarrenean errefortzu bereizgarria eskatzen duela.
Jakina, jadanik polizia thrillerra den hibridoaren egungo beste egile bikain asko Javier Castillo, Dolores Redondo ez atera baliabide honetatik.
Kontua da gaur hemen sartu garela imajinarioa, eszenografia eta Ángel Gil Cheza baten argumentua horrek ez dio haztea eta jarraitzaileak irabazteari utzi, sinestuna ekidin baino gehiago planteatzen duten eleberriekin, dotorezia hotzarekin, gaizkiaren ozeanoetan nabigatzen du egungo odisea itxurarekin.
Ángel Gil Chezaren gomendatutako 3 liburu nagusiak
Udazkena habiatik urrun
Black generoaren hasierako eleberrietan iluntasun handiagoa zegoen. Aurretik Vázquez Montalbán edo González Ledesma aipatu izana etorri zait heroi klasikoen edo polizia onen porrot gordinaren usaina berreskuratzea beti ustelkeriaz eta interesez betetako munduan.
Oraingo honetan, eleberri honetarako, ez da gauza bera baizik eta txarrerako bilakaera batena, txarrekin gertatzen den bezala. Agian horretaz da, gizarte gisa zenbat eta gehiago involuzionatzen garen, orduan eta gehiago tematzen garela asmo onez eta ad hoc arauez kargatutako filantropoez mozorrotzen, eta azkenean ohikoak baino ez dira aprobetxatzen. Krimena gizakiaren edozein noraeza berekoi, interesatu edo psikopatikoaren ondoriorik okerrenaren pean, beti da magnetikoa funtsean gizakia den horretan batzen gaituzten arrazoiak aurkitzea, beldurrak, erruak eta makabroari emandako bestelako eskaintzak.
Patuak batzen du Ivet, bere burua kasual-denboratik ezinbestekoera loturiko hainbat homizidiotan sartuta aurkitzen den polizia, Edgarrekin, bere lanbidearen duintasunarekin konprometitua dagoen kazetariarekin, inertziak eta bertigoak guztiz kontrakoa bultzatzen dutenean. Bien beste aldean, hiltzaile handi bat bezain delikatua agertzea erabaki zuen gaizkile gordina. Dena izan daiteke kasu honetan, odol zorrak zoramen bihurtutako zoritxarra. Kontingentziak Ivet eta Edgar urakanaren begiaren erdian kokatzen ditu, non dena hildakorik osoenaren aurreko lasaitasun eta isiltasunarekin behatzen den.
Bizikletak konpontzen zituen gizona
Istorio bat gogorarazten duen izenburua. Arrakasta handia lursail honetan aurkezten zaigun konbinazio goxoagatik. Gil Chezak gazi-gozoaren aldeko nahasketa perfektua egitea lortu duelako, tragikomiarekin anbibalentziaren zentzurik zehatzenean.
Argi dago argumentu honetako protagonista absentea dela, hildakoa. Eta hil osteko konposizioan, bere ondarean, gutako bakoitzaren hilezkortasun-irrika arraroa sintonizatu ahal izan du egileak. Gure bizitzako momentu guztietan maite duguna, amets edo ibilaldi artean batzuetan bisitatzen ditugun agertoki atzeratuak. Garai batean oraindik gutaz gogoratzen gaituen jendea...
Ederra izan zen iraun zuen bitartean, nobelan garai desberdinetan igarri daitekeen bezala, baina ez da kontua ederra dena beti izan behar duela ederra, garrantzitsuena zera da: bere iragankortasunean inoiz ez egotea hala izateari uzten dio. Kontua da protagonistaren bizitzan hiru emakumeak daudela. Hiru maitasun handiak dira. Bigarrenean eternizatu zuen batekin, bere alaba. Eta bestearekin iheskorreko edertasun horrekin gozatu zuen. Agian, elkarretaratzearen eszena ikus zezakeela pentsatu zuen.
Gauza da, guztientzat nahikoa erakargarria den ondarerik gabe, kasualitatea ez zela inoiz gertatuko. Beraz, plana ondo zehaztuta dago porrotik izan ez dadin. Momentu horretatik aurrera itsasoari begira dagoen etxe berean elkarrekin bizitzen ari ez den gizon baten maitasun guztia, munduko pazientzia gehien duen gizonak bizikletak konpondu zituen pedalei eragiteko kadentzia inoiz gelditu ez zezaten.
Arrainak belarretan
Genero beltzean murgildu eta ausartu ezazu berarekin konposatzen edo berregituratzen Joel dicker best-seller gisa bere mundu mailako aireratzean.
Hori da flasha artean harrapatutako irakurlearen psikodelia aldera askotariko ikuspegiak konbinatzen dituen nobela honetan aurkitu dena. Trama honetan iragana ere amua delako, dudarik gabe. Garrantzitsuena da garai urruneko konpondu gabeko gaitz horrek nola eramaten gaituen gaur egungo Vila-Real liluragarrira, misteriotsu altxatutako kobazulo sakonen gainean altxatuta, bertan arimak, erruak eta delitu zaharren tristura aparkatuta daudela dirudi, galerien oihartzuna Mediterraneoko argi epelarekin kontrastatzen duen lur azpiko mundu beltz horren beste mito eta kondairen artean.
Miquel Ortells eta Ainara Arza, patuaren hari saihestezinak izaten amaitzen duten kasualitate horiek elkartuta. Ia inork gogoratu nahi ez dituen emakume gazteen heriotzaren ikerketatik hasi eta oraindik pendiente dagoen eleberri bat idaztea emakumezkoen futbol baten gorabeheren bidez. Egileak irakurlea engainatuz mugitzen eta mugitzen dituen arreta desberdin horiek guztiak, adar desberdinak aurkezten dizkie, baina ideia berdinetan errotuta daude, bizitzari, heriotzari eta maitasunari buruzko oinarrizko nozioetan.
