Ĉar la mondo estas mondo, homoj asertis la senmortecon de la ĉefverko, kiu komparas ilin kun la Kreinto de grandaj aferoj. Kaj samtempe, la simpla ŝveba noto pri perfekteco donas al ni senton de plenumo, kiu limas kaj memkontenton kaj malsukceson. Louise verkis infanan ĉefverkon, pri kiu vi ridas pri la eta princo Sankta Exupèry. La demando estas, ĉu tiu eterneco estas eltenebla same, kiel malfacileco de facileco de esti, kion mi dirus kundera.
La famo de la malagrabla Kimberly Clark Weymouth, urbeto eterne plagita de frostaj neĝoŝtormoj kaj multe da neĝo, kaj kie Louise Feldman kreis la infanan klasikon Sinjorino Potter ne estas ĝuste Patro Kristnasko, permesis al Randal Peltzer malfermi sukcesan suvenirobutikon. Ĉiutage la urbo bonvenigas legantojn de la ekscentra verkisto kaj kontraŭvole vivas de ŝi. Sed se, laca de celloko, kiun li ne elektis, Billy, la filo de Randal, decidas fermi la butikon por translokiĝi al alia urbo? Ĉu Kimberly Clark Weymouth povus permesi al si ĉesi esti kie ŝi ĉiam estis kaj iĝi io alia?
Sub la ekstravaganca prozo kaj senlima imago de Laura Fernández, kaŝiĝas solida rakonto pri patrineco, kreado kaj rezigno, arto kiel rifuĝo kaj la soleco de la miskomprenitaj, en ĉi tiu kruco inter romano por plenkreskuloj de Roahl Dahl kaj sovaĝa kaj digresa TC Boyle. kiu tro multe legus Joy Williams. Sinjorino Potter ne estas ĝuste Patro Kristnasko provas eksplodigi la solan ideon pri la ekzisto de la rakonto, aŭ la unikan rakonton pri tio, kio ni estas, ĉar se ni estas io, ĝi estas multego da ebloj.
Vi nun povas aĉetir la romano "Sinjorino Potter ne estas ĝuste Patro Kristnasko", de Laura Fernández, ĉi tie:
