Εκτός από τη φανταστική αφηγηματική του πτυχή στην οποία Alessandro baricco διερευνά τις δυνατότητες της λογοτεχνίας σχεδόν περισσότερο από ό,τι αφηγείται, σε περισσότερες από μία περιπτώσεις αυτός ο Ιταλός συγγραφέας, ως καλός φιλόσοφος, αντιμετωπίζει το καθήκον του δοκιμίου, της κριτικής αναθεώρησης μακριά από τις προσεγγίσεις της απλής δημιουργικής εφεύρεσης.
Αυτή η πτυχή εκδηλώθηκε ανοιχτά στο έργο του Los barbaros. Και με την ευκαιρία αυτή, ανασκοπούνται οι αρχές εκείνου του δοκιμίου για τους βαρβάρους που εξέθεσαν τα δεινά του σημερινού κόσμου του άμεσου, των προκατασκευασμένων αναγκών και γούστων. Δεν είναι ότι το παιχνίδι είναι ένα δεύτερο μέρος, αλλά κατά κάποιο τρόπο, μια εξέλιξη στην αντίληψη του τι συνεχίζει να συμβαίνει σε αυτήν την ασταμάτητη επανάσταση που ξεδιπλώνει μια πραγματικότητα που συνδέεται με δίκτυα στον παγκόσμιο κόσμο μας, κάτω από τον ανησυχητικό οιωνό της Τεχνητής Νοημοσύνης .
Πρόσφατα μιλήσαμε για το βιβλίοFake News. Το νέο όπλο μαζικής καταστροφής«, ένα ανησυχητικό δοκίμιο. αλλά για τον Baricco αυτό είναι μόνο ένα παράγωγο της εμβάπτισης μας στο τεχνολογικό, και όχι πάντα τόσο απόμακρο από αυτό που ανέκαθεν υπέθετε η υποκειμενική μας συνθήκη ικανή για τις μεγαλύτερες εννοιολογικές κατασκευές.
Η διόρθωση είναι σοφή. Και παράλληλα με τους φιλοσόφους. Έτσι ο Baricco φέρνει ένα σημείο διόρθωσης στο The Game. Ίσως εκείνοι οι βάρβαροι που εμφανίστηκαν το 2008, τη χρονιά που δημοσιεύτηκε το πρώτο αναφερόμενο δοκίμιο, να μην ήταν τα απειλητικά στοιχεία έτοιμα να καταστρέψουν τα πάντα. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο γιατί όλα τα παραπάνω, ο αποτρόπαιος XNUMXός αιώνας γεμάτος πολέμους και οποιαδήποτε άλλη προηγούμενη εποχή βυθισμένη σε θεμελιώδεις διαμάχες για κάθε είδους ουσιαστικά δικαιώματα και ελευθερίες, δεν έδειχναν ούτε κάτι καλύτερο.
Έτσι, μπορεί να γίνει κατανοητό σύμφωνα με την τρέχουσα Baricco, φορτωμένη με νέους λόγους και προοπτικές, ότι η εποχή της τεχνολογίας ακολουθεί μια αδράνεια που δεν είναι πάντα ακυρωτική, γεμάτη κινδύνους, ναι, αλλά πιθανώς ως ένδειξη της ικανότητας του πολιτισμού μας να συνδυάζουν ρεύματα σκέψης ή ιδεολογίες. Το να καταλήξετε να πέσετε στις χειρότερες πιθανότητες είναι στη συνέχεια θέμα προσωπικής απόφασης σε ένα πλήθος αντικρουόμενων εκδόσεων.
Τα ΜΜΕ παραχωρούν χώρο στα ρεύματα απόψεων που κατευθύνονται λίγο-πολύ από κάποιους και από άλλους ανάμεσα σε τόσα δίκτυα, αναζητώντας πιθανώς μια επιλεκτική προσαρμογή από τους τεχνολογικούς κολοσσούς και ωστόσο, από τις πλατφόρμες των οποίων πάντα καταλήγουν να αναδύονται νέες φωνές που συνεισφέρουν νέα ιδέες.
Έτσι, σε αυτό το ερχομό ιδεών, προθέσεων, fake news, απόπειρες χειραγώγησης και άλλων κακών τεχνών, παρ' όλα αυτά, η κριτική σκέψη συνεχίζει να εμφανίζεται σε κάθε νέα περίσταση. Μέχρι που ίσως μια μέρα εμπιστευτούμε τα πάντα στην τεχνητή νοημοσύνη, αυτή την Τεχνητή Νοημοσύνη που μπορεί να μας πείσει, Μεγάλος αδερφός, από τα οφέλη του να αφήσουμε τους εαυτούς μας να συγκλονιστούμε από το σχέδιό του να εξισορροπήσει τα πάντα ή να καταστρέψει τα πάντα.
Γιατί το χειρότερο από όλα, η πιο διεστραμμένη πλευρά είναι ότι σε αυτήν την αφοσίωση στον ψηφιακό κόσμο, με αυτόν τον τρόπο επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης σαν ένα προφίλ χαμένο ανάμεσα στα δίκτυα, καταλήγουμε να θεωρούμε την ύπαρξή μας ως εκείνο το παιχνίδι που πάντα τελείωνε με τα γράμματα που αναβοσβήνουν. "παιχνίδι". τελείωσε».
Μπορείτε ήδη να αγοράσετε το βιβλίο The Game, ένα ενδιαφέρον δοκίμιο του Alessandro Baricco, εδώ: