Φάνηκε να έρχεται. Σε αυτό το μυθιστόρημα ανακαλύπτουμε ότι το μέλλον είναι μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Οι μοιρολάτρες που υπέδειξαν την εισβολή των ανατολίτικων θα γίνουν οι νέοι προφήτες.
Οι ορδές των Ανατολίτων που έβγαζαν φωτογραφίες ήταν απλώς η περιπολία αναγνώρισης. Χρόνια αργότερα, σε ένα δυστοπικό μέλλον, οι Ιάπωνες δείχνουν ήδη ξεκάθαρες εχθρότητες με τη μορφή βανδαλισμού στη μέση του δυτικού πολιτισμού.
Είναι αυτό ή πίσω από τις βίαιες ενέργειες θα μπορούσε να υπάρχει άλλο κίνητρο;
Την ευθύνη της υπόθεσης θα αναλάβει ο πρώην επιθεωρητής και οκταγενής Takeshi Sakamura. Από το χέρι του περπατάμε στους δρόμους της Barna City και βρίσκουμε τον κακό που τραβάει τα νήματα ενός εξεγερμένου τουριστικού κινήματος με το οποίο προσπαθεί να αναλάβει τα ηνία των δυνάμεων. Κάτι που ακούγεται τρομακτικό στην αρχή, αλλά μπορεί να μην είναι τόσο κακό υπό το πρίσμα του καταθλιπτικού κοινωνικού status quo.
Μια ξεκαρδιστική παρωδία, συνέχεια του πρώτου του μυθιστορήματος με πρωταγωνιστή τον παράξενο Σακαμούρα. Κάπως έτσι, η γραφή του αυτοαποκαλούμενου Paul Tusset μου θυμίζει το στυλ του Η συνένωση των ceciuos.
Είναι καλό που το φουτουριστικό σκηνικό φαίνεται να απομακρύνεται από αυτήν την αναφορά, αλλά υπάρχει πολύς Ιγνάτιος εκεί και εδώ...
Η καρικατούρα ως κριτικό εργαλείο και σχεδόν σουρεαλιστικό χιούμορ ως παραμορφωτικός καθρέφτης μιας πραγματικότητας που είναι ήδη αρκετά παραμορφωμένη στην καθημερινότητά μας.
Εκκεντρικοί χαρακτήρες και ρυθμίσεις που ξαφνικά φαίνονται κοντά σου. Και στο τέλος καταλήγεις να γελάς. Ιδιαίτερα χάρη στην ευρηματικότητα του συγγραφέα ώστε να κάνετε τον παραλληλισμό με ό,τι είναι κοντά από το πιο εξωφρενικό.
Παρωδία του ακμάζοντος μαύρου μυθιστορήματος και σαρκασμός, οξύ χιούμορ που προκαλεί κριτική σε έναν αμυλώδη κόσμο.
Και ναι, είναι περισσότερο από πιθανό ο κακός να κερδίσει στο τέλος. Αλλά… τι άλλο; Χάθηκες πάντως.
Τώρα μπορείτε να αγοράσετε Sakamura και τουρίστες χωρίς το Karma, το τελευταίο βιβλίο του Pablo Tusset, εδώ: