Το μυθιστόρημα προς την υπαρξιακή σκέψη. Με το πρόσθετο βάρος του σθεναρού φεμινισμού που ήταν απαραίτητο εκείνες τις εποχές (θυμηθείτε ότι στη Γαλλία, η χώρα του Σιμόν ντε Μποβουάρ, το δικαίωμα ψήφου για τις γυναίκες αναγνωρίστηκε το 1944, όταν η Simone ήταν 36 ετών)
Φυσικά, όσο κράτησε, οι συνομιλίες στο γάμο Μποβουάρ - Σαρτρ θα ήταν πιο πλούσιες. Δύο φιλόσοφοι μαζί θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν στο έπακρο ακόμη και την απλή πράξη μαγειρέματος λαχανικών.
Εκτός όμως από το μυθιστόρημα, Σιμόν ντε Μποβουάρ καλλιέργησε το πρόβα χαρακτηριστικό της κατάστασής της ως φιλοσόφου καθώς και θεάτρου, εξερευνώντας τις δυνατότητες μετάδοσης της δραματουργίας.
Το δεύτερο φύλο, ένα καθαρά φεμινιστικό δοκίμιο, μπορεί να είναι το πιο αντιπροσωπευτικό του έργο. Από αυτόν τον τόμο χτίζεται η απαραίτητη βάση και επιχειρηματολογία των γυναικών στις σύγχρονες κοινωνίες. Παρά το γεγονός ότι ορισμένες πτυχές είναι ήδη ξεπερασμένες, η εγκυρότητα πολλών από τις έννοιες και τις εκθέσεις της εξακολουθεί να ισχύει.
Αλλά όπως σχεδόν πάντα θα επικεντρωθώ στην αυστηρά αφηγηματική παραγωγή του, τον τομέα του μυθιστορήματος, στον οποίο κινήθηκε αριστοτεχνικά.
3 Προτεινόμενα μυθιστορήματα της Σιμόν ντε Μποβουάρ
Μανταρίνια
Η αναζωπύρωση του πολιτισμού μετά από έναν πόλεμο παρουσιάζει μοναδικές αποχρώσεις, από την ακραία ωμότητα της καθημερινής ιστορίας μέχρι την αναζήτηση διαφυγής στο φανταστικό. Όταν ο κόσμος εξανθρωπιστεί ξανά με τη σίγαση των όπλων, οι δημιουργοί μπορούν να αναζητήσουν ξανά τη θέση του ανθρώπου στο περιβάλλον τους.
Περίληψη: Η Anne Dubreuilh είναι μια παριζιάνικη ψυχαναλύτρια στα τέλη της δεκαετίας του 'XNUMX που προσπαθεί να επαναφέρει τη ζωή της μετά το ναυάγιο του πολέμου. Ο σύζυγός της είναι ένας διάσημος συγγραφέας που ήταν εδώ και πολλά χρόνια και πρόκειται να μπει σε γήρας. Ο Henri Perron, ο στενότερος φίλος του, νέος και ελκυστικός συγγραφέας, ζει τη δημιουργική του πληρότητα και το πρώτο του έργο μετά την Liberation θα γίνει ομόφωνα αναγνωρισμένο από το κοινό.
Όλοι τους έχουν συμμετάσχει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην αντίσταση κατά τη διάρκεια της κατοχής. Το μυθιστόρημα ξεκινά με ένα πάρτι στο διαμέρισμα της Paule, της συζύγου του Henri, τον Δεκέμβριο του 44, τα πρώτα Χριστούγεννα μετά τις Αυγουστιάτικες ημέρες, όταν ο πόλεμος δεν έχει ακόμη τελειώσει.
Σύντομα συνειδητοποιούμε ότι αυτό που ξεκίνησε ως γιορτή δεν είναι παρά το κατώφλι μιας εποχής νέων δακρύων και κρίσεων. Τώρα που η ελευθερία είναι αισθητή και πραγματική, μετά από μια μακρά περίοδο ασκητισμού, θα φαινόταν φυσικό ο φόβος και η δυστυχία να δώσουν τη θέση τους στην ψευδαίσθηση και στα όνειρα, που αγαπήθηκαν τόσο πολύ στη μεγάλη νύχτα της κατοχής, και ότι τα έργα που είχαν αναβληθεί εδώ και καιρό πρέπει να ξαναγεννηθούν. έντονα στην προοπτική της πιθανής πραγματοποίησής του.
Αλλά τίποτα δεν θα είναι τόσο εύκολο, κρυφά μια βαθιά κρίση πρόκειται να εγκατασταθεί σε ολόκληρη τη γαλλική κοινωνία και στη ζωή του καθενός από τους πρωταγωνιστές.
Οι όμορφες εικόνες
Ένα από τα πιο αισθητά χαρακτηριστικά του στοχαστή βρίσκεται πάντα στην κριτική του οπτική για όλα όσα τον περιβάλλουν. Οι ραφές της αστικής κοινωνίας στην οποία κινήθηκε η Σιμόν δεν είχαν καμία πραγματική αρετή. Οι εμφανίσεις, το τσιμπιδάκι, οι προδοσίες και η ανηθικότητα πίσω από τις σχολαστικές φόρμες ...
Περίληψη: Ο Λόρενς σκέφτεται αυτόν τον βασιλιά που μετέτρεψε όλα όσα άγγιξε σε χρυσό και που είχε μετατρέψει τη μικρή του κόρη σε μια υπέροχη μεταλλική κούκλα. Όλα όσα αγγίζει γίνονται εικόνα.
Το σκηνικό και οι πρωταγωνιστές των «όμορφων εικόνων» υπηρετούν τη Σιμόν ντε Μποβουάρ σε αυτό το μυθιστόρημα για να δείξει την υποκρισία και τα ψέματα του αστικού μοντέλου. Αναμφίβολα, ένα απαραίτητο μυθιστόρημα στην καριέρα του ενδιαφέροντος Γάλλου συγγραφέα, του συντρόφου του Ζαν Πολ Σαρτρ.
Η σπασμένη γυναίκα
Η πιο σκληρή επίγνωση των γυναικών μπορεί να προέλθει από τη βία που αντιμετωπίζουν για το γεγονός ότι είναι γυναίκα. Έθιμο, παράδοση, παλιά ηθική ... το βάρος που εξακολουθεί να επιβάλλει την εικόνα των γυναικών ως συμπλήρωμα και όχι ως στοιχείο σε μια σχέση ...
περίληψη: Η σπασμένη γυναίκα είναι ο τίτλος ενός βιβλίου που συγκεντρώνει τρεις ιστορίες («Η σπασμένη γυναίκα», «Η εποχή της διακριτικότητας» και «Μονόλογος») με ένα κοινό νήμα: την παρουσία τους ως πρωταγωνίστριες τριών γυναικών θυμάτων σχέσεων με τους συντρόφους τους, αλλά θύματα που δεν γνωρίζουν πάντα την ιδιότητά τους ή που ανακαλύπτουν τον εαυτό τους ως τέτοιο με έναν απροσδόκητο τρόπο.
Η αγάπη τους οδηγεί σε μια ανιδιοτελή στάση που αργά ή γρήγορα οδηγεί σε δυσαρέσκεια και απομόνωση. Οι εποχές μας είναι διαφορετικές, αλλά η διαφορετική τρέχουσα κατάσταση των γυναικών στην κοινωνία δεν άλλαξε μια κατάσταση πραγμάτων που η Simone de Beauvoir μπόρεσε να αντιληφθεί πολύ νωρίς και κατάφερε να περιγράψει με έναν πραγματικά συγκλονιστικό τρόπο, μέσα από τρεις αφηγηματικά πολύ διαφορετικές ιστορίες.
