ο καταλανός αφηγητής Μαουρίσιο Βίζενταλ είναι το παράδειγμα του συγγραφέα πέρα από ακόμη και αυτό της φιγούρας του συγγραφέα. Γιατί η λογοτεχνία είναι το παν και στοχεύει στην επικοινωνία και μάλιστα το νόημα της γλώσσας. Και ο Wiesenthal αναζητά περισσότερο (και τη βρίσκει) αυτή τη δύναμη της ιστορίας να κινείται ανάμεσα σε διαφορετικές πραγματικότητες με την περισσότερο από ποτέ αναγκαία προσποίηση της υπέρβασης.
Τίποτα δεν είναι πιο απαραίτητο για την ανθρωπότητα από τη λήψη πληροφοριών καλά ειπωμένων από το πρίσμα της πιο απόλυτης υποκειμενικότητας των πάντων. Η αλήθεια, όταν υπάρχει, είναι αβλαβής, έννοια χωρίς γούστο και απόσταση. Η πραγματικότητα, από την άλλη, είναι το τελικό ντύσιμο ποτισμένο από την υποκειμενική οπτική του ταξιδιώτη ή αυτών που γνωρίζουν το ταξίδι, αν μιλάμε για ταξιδιωτικά βιβλία, για παράδειγμα, όπως συμβαίνει με τα έργα τέχνης. Χαβιέ Ρεβέρτε ή de Paul Theroux.
Γι' αυτό τύποι όπως ο Wiesenthal μεταδίδουν τη ζωή ως λογοτεχνία, συνθέτοντας την ιστορία όσων έχουν ζήσει από ιστορική, ανθρωπολογική ή και οινολογική άποψη (δεδομένης της ιδιαίτερης προτίμησης του συγγραφέα για αυτόν τον τελευταίο κόσμο). Και έτσι τα βιβλία του αποκτούν αυτή την προστιθέμενη αξία για να τους προτείνουμε επιτέλους ανεπιφύλακτα να διαβάσετε ένα από τα βιβλία του.
Τα 3 καλύτερα προτεινόμενα βιβλία του Mauricio Wiesenthal
Orient Express
Ο άντρας έστρωσε την πιο όμορφη μεταλλική αρτηρία για να ενώσει όλη την Ευρώπη σε έναν διαμήκη άξονα. Με την υπενθύμιση του δέκατου ένατου αιώνα, η ζωή προχώρησε στις ράγες του Orient-Express μέσα σε ένα κροτάλισμα λαχταριών, παθών, ελπίδων, ατέλειωτων νυχτών και ονείρων νεωτερικότητας. Κανείς καλύτερος από τον Don Mauricio για να μας φέρει το άρωμα αυτών των βαγονιών με βίζα στο πιο υπέροχο παρελθόν.
Το Orient-Express ήταν για δεκαετίες το σύμβολο μιας ετερόκλητης Ευρώπης, γεμάτη διαφορετικούς χαρακτήρες, μυρωδιές, χρώματα και γεύσεις, ενωμένη με αυτό το τρένο που, περισσότερο από μέσο μεταφοράς, ήταν μια εξαιρετική μορφή πολιτισμού και κατανόησης μεταξύ των ανθρώπων. πόλεις .
Ο Mauricio Wiesenthal, με την περικυκλωτική και ευωδιαστή πεζογραφία του, μας μεταφέρει σε χώρες και εποχές, αφηγείται τις ιστορίες και τους θρύλους τους και δημιουργεί μια ζωντανή και υποβλητική ιστορία, στα μισά του δρόμου μεταξύ αναμνήσεων και δοκιμίων. «Η λογοτεχνία του τρένου πρέπει να είναι, με το ζόρι, ιμπρεσιονιστική και συγκεχυμένη. Το τρένο μας δίνει έναν προορισμό, μια απόσταση, μια μεταθανάτια ζωή χωρίς υπέρβαση ή τελική κρίση. Και αυτό κάνει τις ιστορίες πιο όμορφες και ηδονικές που, όπως οι νύχτες με τρένο ή οι ερωτικές περιπέτειες, δεν έχουν αρχή ή τέλος.
Ο Σνομπισμός των Χελιδονιών
Με το απαραίτητο και αναμφισβήτητο μέρος της υποκειμενικής εντύπωσης που έχει κάθε ταξιδιωτικό βιβλίο, αυτό το έργο μας οδηγεί σε αυτούς τους υπόκοσμους που εξακολουθούν να συνυπάρχουν με τον τουρισμό σε οποιαδήποτε πόλη του κόσμου.
Ως χώροι επίσης στα πρόθυρα εξαφάνισης, η λογοτεχνία του Wiesenthal εξυπηρετεί την αιτία ορισμένων τελευταίων στιγμιότυπων της αστικής φυσιογνωμίας των μεγάλων πόλεων που τις ξεχωρίζουν από άλλες, πολύ πέρα από την ομοιομορφία του εμπορικού και αναγνωρίσιμου για ταξιδιώτες δεύτερης κατηγορίας. δεν μπορούν να βρουν ένα Zara στο Γιοχάνεσμπουργκ.
Το κέντρο της αφήγησης περιστρέφεται γύρω από πολλές πόλεις στις οποίες κατοικεί ο συγγραφέας και αφηγείται για αυτές τόσο υπερβατικά ανέκδοτα όσο και κάθε είδους εκπληκτικές λεπτομέρειες και περίεργες ιστορίες, που σχετίζονται πάντα με τον κόσμο του πολιτισμού. Έτσι θα ταξιδέψουμε χέρι-χέρι με τον συγγραφέα στη Βιέννη, τη Σεβίλλη, το Τοπ Καπί, τη Ρώμη, τη Φλωρεντία, το Παρίσι, το Δουβλίνο, τις Βερσαλλίες, τη Βαρκελώνη κ.λπ. Ανακαλύπτοντας απροσδόκητα πράγματα και γωνιές.
η ισπανιμπούντια
Είναι περίεργο ότι, όταν ένας αφηγητής με παραδοσιακά επώνυμα ξεκινά την αποστολή να πει κάτι για την Ισπανία που ήταν ή την ουσία αυτού που είναι σήμερα, κάθε γιος ενός γείτονα προετοιμάζεται με τις τρέχουσες ετικέτες του να ανυψώσει τα προαναφερθέντα στο βωμούς του φασισμού ή του κομμουνισμού. Λέει πολλά για το τι είναι πολωμένο, όχι μόνο κοινωνικά αλλά και ψυχικά.
Έτσι, όντας εξίσου Ισπανός, αλλά εισάγοντας το επώνυμό του με διαφορετικό τρόπο για τους αναλφάβητους από τη μια ή την άλλη πλευρά του χαρακώματος, η ψήφος εμπιστοσύνης δίνει για να παρακολουθήσετε μια πιο ήρεμη ανάγνωση και να απολαύσετε μια ιστορία με κοινά ίχνη σε αυτή την Ιβηρία που χωρίζεται από την υπόλοιπη Ευρώπη δίπλα στα Πυρηναία και με την περιμετρική της τάφρο γεμάτη θάλασσες και ωκεανούς...
«Είναι πιθανό η ισπανιμπούντια να μην είναι τίποτα άλλο από το vehementia cordis (σθένος της καρδιάς) που, σύμφωνα με τον Πλίνιο, διέκρινε τους Ισπανόφωνους. Με την ισπανιμπούντια οι θεολόγοι της Αντιμεταρρύθμισης αντέδρασαν στις θέσεις του Λούθηρου. Κινούμενοι από τον πυρετό της Ισπανιμπούντια, οι κατακτητές αποτόλμησαν τις ερήμους, τις ιερές οροσειρές και τις ζούγκλες του Νέου Κόσμου.
Η Ισπανιμπούντια έριξε την Αήττητη Αρμάδα μας στις ακτές της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας. Και με έναν ισπανόφωνο πόνο γράφτηκαν οι καλύτερες σελίδες της λογοτεχνίας μας. Η Ισπανιμπούντια είναι η ζωντανή ενέργεια που παράγουν οι Ισπανοί όταν ζουν, είτε πιστεύουν ότι είναι Ισπανοί είτε όχι, είτε το αποδέχονται είτε όχι, βρίσκονται σε αναγκαστική εξορία ή ισχυρίζονται ότι είναι ξένος στην πατρίδα τους και ξένος προς τους δικούς τους».
Πεπεισμένος ότι οι λαοί μπορούν να αλλάξουν μόνο όταν κάνουν μια ειλικρινή προσπάθεια να μάθουν για την ιστορία τους, ο Mauricio Wiesenthal προσπαθεί να συνεισφέρει στην άμμο του για να κατανοήσει αυτήν την περίπλοκη πραγματικότητα που διαμορφώνεται εδώ και αιώνες και την οποία, καλώς ή κακώς, είμαστε. μέρος και είμαστε κληρονόμοι.
