Μόνο ένας επίμονος σημειολόγος μπορεί να γράψει δύο μυθιστορήματα όπως το εκκρεμές του Φουκώ ή το νησί της ημέρας πριν και να μην χαθεί στην προσπάθεια. Ουμπέρτο Έκο Heξερε τόσα πολλά για την επικοινωνία και τα σύμβολα στην ιστορία της ανθρωπότητας, που κατέληξε να διαχέει σοφία παντού σε αυτά τα δύο βιβλία μυθοπλασίας προς την τελική προσέγγιση του νοήματος του ανθρώπου.
Κατ 'αρχήν (και για πολλούς αναγνώστες επίσης στην τελευταία περίπτωση), μπορεί να φαίνονται υπερβολικά πυκνά μυθιστορήματα, στα οποία διαισθάνεται ένα συναρπαστικό μυστικό που αποκαλύπτεται, αλλά προχωρά πολύ αργά, εξετάζοντας λεπτομερώς λεπτομέρειες που διαφεύγουν από τον λιγότερο ενδιαφερόμενο απλό αναγνώστη σε θεωρητικά βάθη.
Τώρα που αυτός ο συγγραφέας έφυγε από κοντά μας, μπορεί να μας λείψει. Η κληρονομιά του έχει κατακτηθεί Νταν Μπράουν o Javier Sierra στο εθνικό πανόραμα, για να αναφέρουμε δύο άξιους κληρονόμους. Αλλά, χωρίς να αφαιρέσω κάτι από αυτό, κανένας από τους σημερινούς συγγραφείς μυστηρίου δεν έχει τέτοιο επίπεδο σοφίας για τα μεγάλα αινίγματα που μας αφορούν ως πολιτισμό.
Ο Ουμπέρτο Έκο έγραψε επίσης ένα ανθρωπιστικό και φιλοσοφικό δοκίμιο, ως καλός καθηγητής που ήταν. Είτε πρόκειται για λογοτεχνία μυθοπλασίας είτε για πιο αληθινά θέματα, ο Eco κατάφερνε πάντα να μαγνητίζει εκατομμύρια αναγνώστες.
3 προτεινόμενα μυθιστορήματα του Ούμπερτο Έκο
Το όνομα του τριαντάφυλλου
Όχι, δεν είχα ξεχάσει αυτό το αριστούργημα του συγγραφέα. Σύνοδος κορυφής στο βαθμό που έφτασε σε εκατομμύρια αναγνώστες και ως εκ τούτου, αναζητώντας ένα σημείο αντικειμενικότητας, πρέπει να ανυψωθεί στην κορυφή της δημιουργίας του.
Είναι ένα μυθιστόρημα που έχει ακριβώς το σωστό σημείο εκλέπτυνσης, ένα που κάνει τον αναγνώστη να αισθάνεται έξυπνο στην κατανόηση και την αποσαφήνιση της υπόθεσης, μια δύσκολη υπόθεση που επηρεάζει μια κοινότητα κληρικών, στην οποία πολλοί από αυτούς υποκύπτουν σταδιακά σε μια σοβαρή κατάσταση. Το
Σίγουρα θυμάστε πολλά από το βιβλίο ή την ταινία: τη βιβλιοθήκη, τον απόκρυφο, την ψεύτικη ηθική, την τιμωρία, την ενοχή, τον θάνατο και μερικές γαλαζωμένες γλώσσες ως το μόνο κοινό σημάδι σε όλους τους θανάτους που διαδέχονται ο ένας τον άλλον ...
Το νησί της προηγούμενης ημέρας
Υπάρχει κάτι επιστημονικής φαντασίας σε αυτό το μυθιστόρημα που δημιουργήθηκε το έτος 1643, ένα είδος συναρπαστικής αντίθεσης που σας παραπλανά και σας εκπλήσσει. Ο Ρομπέρτο ντε λα Γκρίβ αντιμετωπίζει έναν νέο κόσμο μετά από ένα ναυάγιο που παραλίγο να τελειώσει τη ζωή του.
Σώζεται χάρη στο γεγονός ότι μπορεί να ανέβει σε ένα πλοίο που φαίνεται να τον περιμένει στη μέση της θάλασσας. Ανεβαίνοντας ..., είναι σαν να είχε φτάσει στους αντίποδες της πραγματικότητας, ένα διάστημα μεταξύ ονειρικού και βιβλικού που θα είχε υπογράψει Arthur C. Clarke για κάποια σκηνή από τη διαστημική του οδύσσεια.
Κι όμως τα γράμματα του Ρομπέρτο είναι ιστορίες από την εποχή του που γράφει στην «Κυρία», σε περίπτωση που τα διαβάσει ποτέ. Στις επιστολές του ο Ρομπέρτο γράφει για τα γεγονότα των ημερών εκείνων των καιρών, για αυτό που προβλέπεται ως το πλησιέστερο μέλλον.
Επειδή ο Ρομπέρτο δεν είναι οποιοσδήποτε τύπος, στα γράμματά του τον ανακαλύπτουμε για την πραγματική του σημασία…, είναι ένας άνθρωπος που συμμετείχε σε μεγάλες μονομαχίες και υπέφερε από μεγάλες αγάπες. Ένα υπέροχο σκηνικό με ένα παράδεισο νησί, απρόσιτο από το πλοίο που δεν σε κρατάει πουθενά.
Το νεκροταφείο της Πράγας
Τι γνωρίζουμε για τον εαυτό μας ως πολιτισμό; Η αλήθεια μας αποτελείται από τα σύμβολα των πρωτο-ανδρών στις μαρτυρίες της πιο δομημένης γλώσσας.
Αλλά πραγματικά ..., όλα μπορούν να είναι τόσο χειριστικά ... Ποιος μας λέει ότι δεν υπήρχε ένας Simonini σε κάθε στιγμή που αναθεωρήθηκε από τον άνθρωπο για τη δική του πρόοδο στον κόσμο; Ο Simonini, ο πρωταγωνιστής αυτού του μυθιστορήματος έζησε στα μέσα του XNUMXου αιώνα και φρόντισε να καταγράψει τι συνέβαινε.
Καμία άλλη επιστήμη ή γνώση δεν αναστατώνεται πιο εύκολα από την Ιστορία. Δεν πρόκειται για εκ των υστέρων χειραγώγηση, αλλά μάλλον για το τι θα ισχύει σε ό, τι είναι γραμμένο σε παλιά βιβλία, κατά την ιδιοτροπία ενός στυλό που περιβάλλεται από αναλφαβητισμό, χωρίς λογοκρισία ή κριτική. Η απλή αμφιβολία εγείρει μυστηριώδη σενάρια.
