Don Ρικάρντο Πίγλια ήταν ο κατεξοχήν καλλιεργημένος συγγραφέας. Ένας συγγραφέας που μπήκε στο μυθιστόρημα με το υπόλειμμα ωριμότητας και συλλογής και τις αποσκευές όλων των διαβασμένων. Κάτω από το συνδυασμό του μεσαίου ονόματος και του μεσαίου ονόματος που δημιούργησε το αναμφισβήτητο alter ego του Emilio Renzi, ένας συγγραφέας αντιμέτωπος με ένα πλήθος δημιουργικών αντιξοοτήτων, συμπεριλαμβανομένων πολιτικών και ουσιαστικά ζωτικής σημασίας, στις οποίες η Πίγλια στρέφεται κατά καιρούς ακόμη και με περιζήτητη αδιαφορία για την πλοκή. Γιατί η Πίγλια είναι συγγραφέας χαρακτήρων, διαλόγων, σεναρίων που ξεχωρίζουν πάνω από κάθε άλλη αφηγηματική πρόθεση.
Έτσι, η αναζήτηση του συγγραφέα στα Πίγλια που μας λέει μια λίγο πολύ ζωντανή ιστορία, με τον συνηθισμένο δυναμισμό μιας συμβατικής πλοκής, μπορεί να οδηγήσει σε απογοήτευση.
Το Reading Piglia ετοιμάζεται να δοκιμάσει ένα άλλο είδος λογοτεχνίας μεταξύ πρωτοποριακής και ουσιαστικής. Πόσο θεμελιώδες είναι να γνωρίζεις τους πρωταγωνιστές οποιασδήποτε ιστορίας; Τι είναι σχετικό σε όσα αφηγούνται πέρα από τους χαρακτήρες που εμφανίζονται σε διάφορα σενάρια για την ύπαρξη, τη δημιουργία, την τέχνη, τη φιλοσοφία, τις επιθυμίες και τα όνειρα, την ιστορία, τις λαχτάρες...; Η ανθρωπότητα στο τέλος της ημέρας μετατράπηκε σε λογοτεχνία. Και με αυτό το Piglia είναι αρκετό και υπεραρκετό για να γράψει συναρπαστικά βιβλία.
Μετά από ένα πρώτο στάδιο που βυθίστηκε στο σύμπαν της ιστορίας ή του μικρού μυθιστορήματος, με διάφορες αναφορές σε ολόκληρη την πληθώρα συγγραφέων που καταβροχθίστηκαν από τον μεγάλο αναγνώστη, Η Πίγλια επιτέθηκε στην αφήγηση σε μεγάλη μορφή με το μυθιστόρημά της Τεχνητή αναπνοή στην οποία ο Ρέντσι αναλαμβάνει εκείνες τις εντολές του συγγραφέα που μετατρέπονται σε χαρτί.
Αλλά πέρα από αυτή την εξατομίκευση του συγγραφέα στην πλοκή, η Πίγλια μας προσφέρει επίσης υψηλού επιπέδου εγκληματικά μυθιστορήματα, εμποτισμένα με αυτήν την άλλη, ακόμη και παιδαγωγική πρόθεση της πεζογραφίας του που έκανε μεταλλουργία καθώς και λαμπρά δοκίμια για τη λογοτεχνία ως απάντηση στο σκοτάδι της ύπαρξης. η πραγματικότητα στην τελική της τύφλωση.
Έτσι, η προσέγγιση της Piglia είναι μια από εκείνες τις υπερβατικές λογοτεχνικές εμπειρίες που απαιτούν μια προηγούμενη αναγνωστική βάση, αλλά που στο βάθος της ανοίγει δρόμους σε νέους νέους συγγραφείς όπως ο Αργεντινός. Samanta schweblin.
Τα κορυφαία 3 προτεινόμενα βιβλία του Ricardo Piglia
Τα ημερολόγια του Εμίλιο Ρέντσι
Η εξαφάνιση ενός αναγνωρισμένου συγγραφέα φέρνει συνήθως επανέκδοση και τόμους που φέρνουν το έργο της εξαφανισμένης ιδιοφυΐας πιο κοντά σε κάθε αναγνώστη. ΚΑΙ Αυτή είναι μια από τις πιο επιτυχημένες περιπτώσεις.
Γιατί αυτός ο τόμος μας καθοδηγεί προς εκείνη τη λογοτεχνική δυαδικότητα, μεταξύ μαγείας και μυστικισμού, που υποθέτουν ο Ricardo Piglia και ο Emilio Renzi. Και οι δύο συγγραφείς, συγγραφείς, πρωταγωνιστές ... μια σύγχυση ρόλων που προσφέρει αυτό το πολύ πλούσιο σύμπαν της δημιουργίας, των λεπτομερειών που κάνουν τον συγγραφέα χρονικό αυτού που έχει ζήσει με πρόθεση αιωνιότητας. με μαρτυρική βούληση του ουσιαστικά ανθρώπινου υπεράνω των καιρών.
Λίγα «alter ego» φτάνουν στο επίπεδο δέσμευσης του συγγραφέα με το έργο του. Ο Εμίλιο είναι ο Ρικάρντο και περνάει από τις ιστορίες στη βιβλιογραφία του με μεγαλύτερο ή μικρότερο βάρος, σε καμέους ή ουσιαστικούς ρόλους. Έτσι το έργο γίνεται ζωή και η ζωή λειτουργεί. Βιταλισμός που πηδά από τη μία πλευρά του καθρέφτη του δημιουργού στην άλλη.
Αποτελείται από τα «Χρόνια σχηματισμού», «Τα ευτυχισμένα χρόνια» και «Μια μέρα στη ζωή», ο απλός βαθμός ήδη εκπέμπει αυτή την αίσθηση της σύνθεσης που στηρίζει τα πάντα, της θέλησης να εκτεθείς με την ενίοτε υπερβολικά εκτυφλωτική φωτεινότητα του την πιο οικεία αλήθεια.
Τεχνητή αναπνοή
Και φτάνουμε στο πιο πολύτιμο έργο και το πρώτο από τα μυθιστορήματα του συγγραφέα. Wasταν το έτος 1980 και η Πίγλια ήταν εκείνα τα σαράντα χρόνια στα οποία, σε περισσότερες από μία περιπτώσεις, άκουσα ότι έφτασε η ιδανική ηλικία για κάθε συγγραφέα.
Κάτι σαν το μισό του τρόπου με τον οποίο έχετε αρκετές ζωτικές αποσκευές και στον οποίο προκαλεί ανησυχίες η ανακάλυψη της πρόσφατης πούλιας που κάποτε έμοιαζε με χρυσό στη νεολαία.
Το θέμα είναι ότι το μυθιστόρημα είναι και μια μυητική ανάγνωση προς τον ίδιο τον Πίγλια. Σε αυτή την πρώτη ταινία, εμφανίζεται ήδη ο Emilio Renzi που είναι υπεύθυνος για τη μετάδοση του κόσμου της Piglia.
Και είναι εκπληκτικό, πάνω απ 'όλα, παρά τη σαφή χρονική, φυσική και ιστορική τοποθεσία της πλοκής, η δυνατότητα μετατροπής της λεπτομέρειας σε ένα καθολικό παράδειγμα.
Ο Emilio είναι ένας νεαρός συγγραφέας που, μέσω επιστολών, συνθέτει την ιστορία μιας Αργεντινής που καταλήγει να γραφτεί σε ένα σκίτσο αυτού που δεν θα έπρεπε ποτέ να είχε γίνει, ένα σενάριο που σχεδιάστηκε από τις πιο κακές βουλήσεις που θα μπορούσε να οδηγήσει μόνο σε μια πραγματικότητα τόσο γκρίζα όσο αυτό που ο συγγραφέας έπρεπε να ζήσει εκείνα τα τέλη της δεκαετίας του '70.
Καμένο ασήμι
Και ο Piglia ξέρει επίσης πώς να γράφει συναρπαστικές ιστορίες όπως αυτή, όπου εξερευνά τα όρια της ηθικής, την έκταση της διαφθοράς, την παράφρονα τάση του πιο κακού να καταλαμβάνει τα υψηλότερα κλιμάκια της εξουσίας... Κι όμως... τα πάντα τόσο απαίσια ανθρώπινη.
Η διεστραμμένη πλευρά που ενισχύεται από την απληστία και τις φιλοδοξίες της είναι ικανή να οδηγήσει τους ανθρώπους στη δικαιολόγηση της βίας τους. Ένα βαν ληστεύεται από κάποιους κλέφτες και από εκείνη τη στιγμή
Η Πίγλια μας οδηγεί μέσα από αυτό το άθροισμα θελήσεων ικανών να παραβιάσουν την εξουσία, να σκοτώσουν. Μόνο τα σχέδια μεταξύ χαρακτήρων ικανών για οτιδήποτε πάνε στραβά και στο αιματηρό ίχνος διαφυγής τους θα καταλήξουν να αντιμετωπίσουν αυτό το μπούμερανγκ πέρα δώθε που μπορεί να είναι η υπερβολική φιλοδοξία.
