3 καλύτερα βιβλία Raymond Carver

Ενώ Bukowski υψώνει σταθερά το λάβαρο των πιο άψυχων συγγραφέων, στην εσκεμμένα αξιολύπητη παρέλαση του βρώμικου ρεαλισμού, άλλοι συγγραφείς όπως π.χ. Ρέιμοντ Κάρβερ, Richard Ford o Πέδρο Χουάν Γκουτιέρες συνέχισαν και ενίσχυαν αυτό το είδος υποβλητικής αφήγησης στο σπλαχνικό. Ένας τύπος αφήγησης χωρίς τεχνίτη για να επικεντρωθεί ο αναγνώστης στους χαρακτήρες, κινούμενος με την απόλυτη ιδιοτροπία ενός αναγνωστικού μυαλού που αναδημιουργεί μινιμαλιστικές ρυθμίσεις, γεμίζοντάς τους μερικές φορές με ένα ψυχεδελικό χρώμα.

Ρέιμοντ Κάρβερ Theταν αυτός που προσάρμοσε καλύτερα αυτό το κόσκινο του αφηγηματικού καλαμάκι για να βρει στην ιστορία (και επίσης στην ποίηση) το τέλειο σκηνικό μέσα από το οποίο θα περιπλανιόταν οι χαρακτήρες ζωτικής σημασίας του που λόγω της μανιασμένης τους αλήθειας καταλήγουν να κολλάνε στο δέρμα μας με το μικρό τους ιστορίες από το πουθενά, μια άβυσσος που τελικά μας περιβάλλει όλους και στην οποία μόνο ο ηδονισμός και ένα μηδενιστικό σημείο μπορούν να συνθέσουν την απαραίτητη φιλοσοφία προς την επιβίωση.

Κι όμως, ανάμεσα σε όλη την πληθώρα χαρακτήρων που καταλαμβάνουν τις σύντομες σκηνές των αδίστακτων ιστοριών του, ανακαλύπτουμε επίσης γιατί φτάνουμε εκεί, σε εκείνο το άκρο της αβύσσου του πνευματικού και εντελώς φυσικού τίποτα. Κοιτάζοντας όλα ή τίποτα, βρίσκουμε πώς η καταστροφή απειλεί κάθε ζωτικής σημασίας κατασκευή καρτών με την ελαφριά ιδιότροπη ιδιοτροπία ενός κοριτσιού.

Οι χαρακτήρες του Κάρβερ καταλήγουν να χτυπούν, ανοίγοντας πλήρως τις δυστυχίες τους, στα βιαστικά του άκρα, στη φθορά και την υποκίνηση, στη σκοτεινή ευτυχία της παραίτησης και την υπόθεση της ήττας.

Πρόκειται για την απόφαση ποιος κινητήρας είναι αυτός που θα ξεκινήσει κάθε νέα απόφαση των χαρακτήρων, είτε ο αιώνιος φόβος είτε η ακαταμάχητη φυσική επιθυμία που ξυπνάει πριν από κάθε απειλή με ισχυρή αγριότητα. Οι χαρακτήρες έκαναν φιλόσοφους της καθημερινότητας, καθρέφτες όπου αντανακλάται τέλεια ο σύγχρονος άνθρωπος.

Κορυφαία 3 προτεινόμενα βιβλία από τον Raymond Carver

Αρχάριοι

Το έργο που ήταν παλαιότερα γνωστό ως Τι συζητάμε όταν μιλάμε για αγάπη; Πράγματι πέρασε τη μομφή ενός συγκεκριμένου εκδότη το 1981. Ο Carver πιθανότατα δεν θα ήταν σε θέση να συζητήσει αυτό το κομμάτι από τον τόμο των διηγημάτων.

Το θέμα είναι ότι πολλά χρόνια αργότερα αυτό το βιβλίο θα έφτανε χωρίς την αρχική αναθεώρηση και τότε θα ανακαλυφθεί το μεγαλύτερο μέγεθος ενός έργου που, αν είχε ευλογηθεί ήδη από τους πιο ασεβείς αναγνώστες, τότε θα στρογγυλοποιήσει περαιτέρω αυτήν την κεντρομόλο δύναμη τριγύρω σε μια καταστροφική μελαγχολία.

Μια αλυσίδα καθημερινών ιστοριών συνθέτει ένα μωσαϊκό με κομμάτια αγάπης σε γυάλινες άκρες πιεσμένα από τα χέρια, με θλίψεις που ακούγονται σαν αντίο και χαμός.

Ένα αφηγηματικό κολάζ σε έναν κενό καμβά, χωρίς περιγραφικές αναψυχές, όπου μόνο κομμάτια δέρματος κολλάνε μεταξύ τους από το αλκοόλ, ένα αλκοόλ που ανοίγει στην ωμή αλήθεια και κρυφοκοιτάζει από το πουθενά στο διαυγές μονοπάτι.

Τρία κίτρινα τριαντάφυλλα

Allσως όλη αυτή η κίνηση που σχετίζεται με τον βρώμικο ρεαλισμό έχει την έμπνευσή της στον Τσέχωφ, ίσως η ιστορία των χαρακτήρων και των σκηνικών γεμάτη στιλιστική και πνευματική νηφαλιότητα να προέρχεται από τη Ρωσική ιδιοφυία που έθεσε με κάποιο τρόπο τα θεμέλια της σύγχρονης ιστορίας, ένα είδος παρέκκλισης με το παραδοσιακό παραμύθι για την αντιμετώπιση πιο κοσμικών πτυχών από το σύντομο.

Έτσι θα μπορούσε να γίνει κατανοητή η τελική πινελιά αυτού του τόμου έξι ιστοριών, ένα κλείσιμο που δίνει τον τίτλο στον τόμο και που απευθύνεται σε ένα υποτιθέμενο τέλος του Τσέχωφ, ο οποίος από την ανάκαμψη του ασθενούς που τον οδηγεί παράδοξα στην απομάκρυνσή του, πυροβολεί προς ένα νέο τέλος των ημερών του, υπό τον ήχο μιας παγωμένης αφηγηματικής συμφωνίας που συνέθεσε ως επιτάφιος ο θαυμαστής του Κάρβερ.

Οι υπόλοιπες πέντε ιστορίες εμβαθύνουν σε νέες περιπτώσεις μοναξιάς και απογοήτευσης, ως χαρακτήρες που ταξιδεύουν στην ίδια ρωσική στέπα στην οποία ο Τσέχωφ εντόπισε τους πρωταγωνιστές του.

Αν με χρειαστείς, πάρε με τηλέφωνο

Οι ιδιοφυίες είναι έτσι, μπορείτε πάντα να περιμένετε μια νέα σύγχυση, ένα νέο έργο που θάφτηκε από την αδιαφορία.

Perhapsσως θεωρηθούν από τον Carver ως λιγότερες ιστορίες, αυτά τα πέντε νέα παραμύθια της καθημερινότητας και του νηφάλιου ανοίγουν σε αυτόν τον οικείο και συγκλονιστικό χώρο του αφηγητή που σκοπεύει να αφήσει τις κόλασεις του και που κινείται με τα τελευταία χτυπήματα μεταξύ μιας λογοτεχνίας που έχει γίνει εικονικό φάρμακο και καταδίκη.

Ιστορίες για άντρες που έχουν ήδη εγκαταλείψει την παράξενη λάμψη του αλκοόλ στο μπουκάλι και προσπαθούν να ξαναβρούν τον εαυτό τους. Μόνο που τα προηγούμενα μονοπάτια δεν μπορούν να ξεκινήσουν ξανά, όσο κι αν πιστεύετε ότι υπάρχει πάντα ελπίδα.

Το να είσαι χαμένος σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Και στη γενική μεταμφίεση δεν γλιτώνουν ούτε οι αλκοολικοί ούτε οι αποχές.

Άλλα προτεινόμενα βιβλία του Raymond Carver…

Συντομεύσεις

Το 1990 ο Ρόμπερτ Άλτμαν διάβασε τις ιστορίες του Κάρβερ και του ήταν ξεκάθαρο ότι υπήρχε μια ταινία εκεί. Για να τα καταφέρει, ο κινηματογραφιστής «διάλογος» με τον συγγραφέα, συνδύασε τα κείμενά τους, μετέφερε χαρακτήρες από τη μια ιστορία στην άλλη και, με τον δικό του τρόπο, συνέθεσε ένα είδος αξιομνημόνευτου κινηματογραφημένου «μεγάλου αμερικανικού μυθιστορήματος». Αυτές είναι οι ιστορίες που ενέπνευσαν την ταινία.