No hay mejor truco para conseguir un bestseller que combinar de manera convincente una historia que pueda moverse entre las aguas de una trama infantil o juvenil y a su vez con suficiente poso como para ser también leída por el público adulto.
Markus Zusak lo consiguió con aquel gran libro «La ladrona de libros». Una novela empapada por el inagotable torrente de Αννα Φρανκ, και πολύ εναρμονισμένο με το «Το αγόρι με τις ριγέ πιτζάμες» του Τζον Μπόιν (περιέργως και οι δύο δημοσιεύσεις συγκεντρώθηκαν μεταξύ 2005 και 2006).
Η αντίθεση μεταξύ της πρώιμης παιδικής ηλικίας και της πιο δυσοίωνης εχθρότητας του ναζισμού γίνεται ένα επαναλαμβανόμενο επιχείρημα στο οποίο εμφανίζεται κατά καιρούς αυτή η πλοκή που φέρνει μια νέα προσέγγιση σε αυτήν την ιδέα της εξάχνωσης των δυστυχιών του πολιτισμού μας.
Το θέμα είναι ότι από τη στιγμή που αυτή η αναμφισβήτητη επιτυχία έχει επιτευχθεί σε όλο τον κόσμο, Ο Markus Zusak είχε την ευκαιρία να παρατείνει μια λογοτεχνική καριέρα που προήλθε ήδη από πολλά προηγούμενα μυθιστορήματα χωρίς ιδιαίτερη απήχηση και που τώρα επεκτείνεται με αυτή την ασύγκριτη υποστήριξη του μπεστ σέλερ που επιβεβαιώνεται με νέα μυθιστορήματα που αναγνωρίζονται και βραβεύονται με διάφορα βραβεία σημαντικής συνάφειας.
Και είναι ότι όταν ένας καλός συγγραφέας έχει αυτό το χρόνο για να γράψει αποκλειστικά (όπως εξήγησε η Ρόζα Ράγας όταν κέρδισε τον Πλανήτη), καταλήγει πάντα να γυαλίζει το εμπόριο. Έτσι, ο Markus Zusak είναι ήδη αυτός ο επικυρωμένος συγγραφέας πέρα από τη σπουδαία εκδοτική του θέση. Και ας συνεχίσει να είναι έτσι...
Τα 3 καλύτερα προτεινόμενα βιβλία του Markus Zusak
Η κλεφτρα των βιβλιων
Como lectores o espectadores, tenemos una tendencia a valorar más una emotiva propuesta narrativa, siempre que esta asome desde lo ignominioso, desde lo deshumanizado. Se trata de empatizar con quienes sufren o sufrieron la crueldad para dejar salir esas emociones absolutamente francas, sin artificios ni sentimentalismos fáciles.
La idea de un régimen dictatorial capaz del genocidio como plan maestro parece algo tan remoto en la Europa actual, que su observación en una retroacción de no tantos años eriza la piel. En unos días en los que los libros contrarios al ideario nazi se quemaban en hogueras como aquelarres demenciales, la pequeña Liesel se cobija en sus propios libros, desde los que va componiendo su propia trama, su historia, las vivencias de un ser inocente que atisba, desde su todavía corta razón, la gran distancia entre la colorida imaginación de la infancia y el devastador gris que puede alcanzar en la edad adulta.
Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και μια από αυτές τις ιστορίες που θα μπορούσαν άνετα να είχαν συμβεί στη μέση της καταστροφής.
Διασταυρωμένα γράμματα
La inercia de lo cotidiano nos sume en esa medianía de ciudadanos que se ajustan a normas, usos y costumbres. En eso anda Ed, un joven taxista representado como un tipo cualquiera, con sus problemas cotidianos y sus vías de escape habituales en torno a amistades y demás.
Η μετατροπή του Εντ σε έναν ιδιόρρυθμο υπερήρωα συμβαίνει από ένα σημείο καμπής που θα μπορούσε να συμβεί σε οποιονδήποτε ανά πάσα στιγμή. Ο Εντ καταφέρνει να αποτρέψει μια ληστεία τράπεζας, με τον τρόπο ενός αυτοσχέδιου Σούπερμαν που εμφανίζεται στο σωστό μέρος την κατάλληλη στιγμή.
Αλλά αυτό που εμφανίζεται στην ιστορία ως σύμπτωση καταλήγει να συνθέτει μια μοναδική κριτική για ιστορίες υπερήρωων, ίσως περισσότερο στο στυλ του Το πρωτότυπο, με αυτό το άγγιγμα του αυτοσχεδιασμού σε ορισμένες δυνάμεις, ικανότητες ή συνδέσεις που πολιτογραφούν περισσότερο τον ήρωα στο καθήκον και που εξυπηρετεί μια μεγαλύτερη ενσυναίσθηση από την οποία μπορείς να αντλήσεις περισσότερο ανθρώπινο χυμό από την ιδέα του να κάνεις καλό.
Su rol de héroe se encadena por una serie de cartas desde el hecho puntual del robo frustrado. Pero lo mejor de todo es que sus heroicas intervenciones acaban aterrizando en lo más cotidiano, en los problemas más básicos de la gente, en las pérdidas y laberintos del humano moderno, incluso en la imposibilidad del amor…
Η γέφυρα του Κλέι
Η αλήθεια είναι ότι ο Μάρκους δεν ήταν ένας συγγραφέας που αφιέρωσε πολλά από τη μεγάλη του εκδοτική επιτυχία. Οι επανεκδόσεις μυθιστορημάτων που γράφτηκαν στο παρελθόν έχουν καλύψει σταδιακά το κενό που άφησε ένας νέος συγγραφέας μπεστ σέλερ.
Τώρα όμως ο Μάρκους επιστρέφει με μια έντονη ιστορία. Οι Dunbars είναι φτωχά παιδιά του δρόμου, χωρίς γονείς να τα φροντίζουν και αντιμετωπίζουν αυτή τη σκληρότητα του δρόμου που τα υπόλοιπα παιδιά γνωρίζουν μόνο μετά τη συνήθη διαδικασία οικογενειακής προστασίας.
Sin embargo, quizás esa crianza en el mundo, sin el oropel de la infancia, los acabe dotando de una libertad frente al abismo. Una libertad que los puede acabar empujando o que los guíe hacia la comprensión más cierta del mundo.
Clay es uno de los cinco hermanos abandonados y es él quien nos conduce por el destino emprendido entre todos esos hermanos, necesariamente apoyados unos en otros pero también expuestos a todo tipo de riesgos.
Η απροσδόκητη επιστροφή του πατέρα τους τους τοποθετεί σε ένα λασπώδες έδαφος ανάμεσα στην ανάγκη για αγάπη και στις πιο έντονες και ακόμη και επιθετικές παρορμήσεις της αποκήρυξης και της ακατανοησίας. Και μόνο ο Κλέι μπορεί να καταλήξει να χτίζει μια γέφυρα μεταξύ αυτών των δύο πλευρών της ζωής που είναι και της ζωής που θα έπρεπε να ήταν. Μόνο το ρεύμα μεταξύ των δύο τραπεζών μπορεί να είναι πολύ ισχυρό για αυτοσχέδιες βάσεις...
