Τα 3 καλύτερα βιβλία του εξωτικού Kenzaburo Oé

Δύο είναι οι Ιάπωνες βραβευμένοι με δύο νικητές του βραβείου Νόμπελ λογοτεχνίαςΤο Το πρώτο ήταν Kawabata και το δεύτερο, που φέρνω τώρα σε αυτό το ιστολόγιο: Kenzaburo OeΤο Αναμένοντας τα απομεινάρια Murakami ότι αν και κατακτά τη δυτική λογοτεχνική αγορά με μεγαλύτερη ένταση, βρίσκεται πάντα στις πύλες του βραβείου, πετώντας πάνω από τα στοιχήματα για κάθε νέο έτος.

Ο πιο εύκολα θυμόμενος Ιάπωνας συγγραφέας με επώνυμο, Oé, ήταν ένας πεπεισμένος ταξιδιώτης, ένα άτομο που είναι αρκετά ανήσυχο πνευματικά για να καταλάβει ότι οι πιο σχετικές ανθρωπιστικές και πολιτιστικές αποσκευές προκύπτουν από την αντίθεση μεταξύ του τι είναι δικό του και αυτού που ανήκει σε άλλους πολιτισμούς.

Μια σχεδόν απαραίτητη στάση για κάθε δημιουργό. Ο εθνοκεντρισμός δεν οδηγεί σε τίποτα καλό, αν και γι 'αυτό δεν αξίζει να ταξιδεύετε αλλά με την πρόθεση να απορροφήσετε όλα όσα είναι ξένα για το γνωστό.

Το αποτέλεσμα είναι ότι, εισάγοντας το έργο του Oé αποκρυπτογραφούμε τα κλειδιά αυτής της μάθησης σε αντίθεση, της προφανούς σύγκρουσης που υποθέτει το μείγμα των πολιτισμών, επιτακτική και απαραίτητη σε έναν κόσμο ήδη προσιτό σε όλους. Και ίσως σε αυτή τη λανθάνουσα σύγκρουση η αίσθηση της μοναξιάς του ατόμου που διαπερνά επίσης την αφήγηση του Oé ανιχνεύεται σε μεγαλύτερο βαθμό.

Απογυμνωμένος από κάθε αίσθηση του ανήκειν, αντιμέτωπος με περισσότερες πολιτιστικές επιλογές από το αρχικό κλείσιμο, ο εαυτός μπορεί σταδιακά να αποσυντεθεί σε αυτή την κλιμάκωση της αλλοτρίωσης πολλαπλασιαζόμενη με τη δική του εξάρθρωση στις δικές του πολιτιστικές επιβολές, που εμφανίζονται ανοιχτά χάρη στην εσφαλμένη δημιουργία ιδεών.

Αλλά η αλήθεια είναι ότι για τον Oé, με περισσότερους λόγους παρά ως αγίους, αυτό το αίσθημα μοναξιάς είναι απαραίτητο για να βγει από την ομοιόμορφη κρίση της δικής του εθνοτικής ομάδας. Και έτσι, χτίζει τα δοκίμια και τα μυθιστορήματά του, γύρω από σκέψεις ή χαρακτήρες που απευθύνονται στο υπαρξιακό από το ανθρώπινο στην ανθρωπότητα βυθισμένο στο χωνευτήρι των πολιτισμών του ...

Τα κορυφαία 3 προτεινόμενα μυθιστορήματα του Kenzaburo Oé

Μαζέψτε τους σπόρους, πυροβολήστε τα παιδιά

Κάτω από αυτόν τον τίτλο της επιτακτικής βαρβαρότητας βρίσκουμε ένα συγκινητικό μυθιστόρημα με επίκεντρο τον άνθρωπο να διασχίζει αυτό το όριο μεταξύ παιδικής ηλικίας και ωριμότητας.

Ο αφηγητής του μυθιστορήματος είναι ένας νεαρός άνδρας που οδηγεί μια ομάδα εφήβων και παιδιών από τον πόλεμο. Μια ομάδα παιδιών απελευθερώθηκαν από το αναμορφωτήριο λόγω των πολεμικών συνθηκών και συγκεντρώθηκαν σε μια πόλη που καταλήγει να εγκαταλείπεται από τους κατοίκους της λόγω επιδημίας. Το άθροισμα των θανάτων διαθέτει τα παιδιά μπροστά σε μια μοίρα να γράψουν χωρίς τις σημαδεμένες γραμμές των ενηλίκων.

Μερικές φορές φαίνεται ότι οι ζωές των αγοριών βρίσκουν μια ομαλή πορεία, απαλλαγμένη από προκαταλήψεις και σχέδια αλλοιωμένα από την κοινωνία από την οποία προέρχονται.

Αλλά σε αυτήν την πρόοδο μεταξύ επικών, ρομαντικών και λυρικών νέων που αντιμετωπίζουν έναν νέο κόσμο, κάθε παράκαμψη καταλήγει να γίνει μια ατυχής απόφαση που θα οδηγήσει σε νέες συγκρούσεις παλιών πολιτισμένων ριζών.

Ένα προσωπικό θέμα

Αν δεν ήταν αυτή η μυθική πτυχή του προηγούμενου μυθιστορήματος, στην οποία μερικοί νέοι προσπαθούν να υψώσουν την περίφημη ουτοπία του πολιτισμένου ανθρώπου, χωρίς αμφιβολία θα είχα επιλέξει αυτό το άλλο μυθιστόρημα ως το καλύτερο της παραγωγής του Oé.

Σε αυτήν την παρουσίαση της αντίθεσης μεταξύ των πολιτισμών που ανέφερα προηγουμένως ως πτυχή διπλώματος ευρεσιτεχνίας στον συγγραφέα, συναντάμε έναν καθηγητή Πουλί φορτωμένο στον κόσμο μιας Ιαπωνίας, περισσότερο καθοδηγούμενος από έθιμα και συμπεριφορές, στον οποίο κινήθηκε αναζητώντας έναν εσωτερικό εαυτό. φαίνεται να γλιστράει από κάτω του.οποιοδήποτε σενάριο.

Το θέμα χειροτερεύει όταν ο Χίμικο φέρνει στον κόσμο ένα ελλιπές παιδί που διασφαλίζει μόνο την ισοπαλία και τη θυσία που θα μας οδηγήσει στις ιδιαίτερες κόλασεις ενός τύπου πεπεισμένου για τη δόξα και την υπέρβαση για την ψυχή του και αντιμετωπίζει τις σκιές μιας μοίρας που μοιάζει λυγισμένος να τον χτυπήσει και να τον εξευτελίσει.

Οι αποφάσεις μοιάζουν με μαύρα σύννεφα σε μια πλοκή που μας οδηγεί με την κεντρομόλο δύναμη προς την ανησυχία, την τρέλα και ένα μεγαλομανές σημείο αυτού του πρωτότυπου χαρακτήρα του ευτυχισμένου ανθρώπου που πουλήθηκε από τη σημερινή κοινωνία.

Το θήραμα

Απαλλαγμένο από το μεγαλύτερο βάρος των μεγαλύτερων αδερφών του, αυτό το μικρότερο και πιο πυκνό ντεμπούτο του Oé, παρέχει ωστόσο μια επίγευση μιας πικρής περιπέτειας, μερικές φορές απαίσιας, για έναν πιλότο πολεμικού αεροσκάφους που έπεσε στον Ειρηνικό και διασώθηκε από έναν λαό Ιάπωνες που παρατηρεί παράξενα λόγω του μαύρου δέρματός του και ποιος καταλήγει να τον μεταμορφώνει σε ζωολογικό κήπο που ακόμη και τα παιδιά κακομεταχειρίζονται.

Στην υπερβολή διαπιστώνουμε ότι η πρόθεση ευαισθητοποίησης του ρατσισμού λόγω άγνοιας, ξενοφοβίας έκανε περισσότερη φοβία απορρίπτοντας το διαφορετικό και παρερμηνεύοντας αυτό που προήλθε από έξω παρά με τον ίδιο τον φυσικό συλλογισμό.

Ένα μυθιστόρημα που παρείχε ήδη αυτή τη λυρική όψη μεταξύ του δυσοίωνου ή του περίεργου που συνόδευε πάντα τον συγγραφέα.