Τα 3 καλύτερα βιβλία του Juan José Millás

Ποιος άλλος που τουλάχιστον γνωρίζει κάτι για τη ζωή και το έργο του συγγραφέας Χουάν Χοσέ Μίλας. Γιατί πέρα ​​από την εκτεταμένη λογοτεχνική του πορεία, ο συγγραφέας αυτός αφιερώνεται ως αρθρογράφος και σχολιαστής ραδιοφώνου, όπου αποδίδει άψογα. Διότι, αν και μπορεί να φαίνεται αντιφατικό στον λογοτεχνικό κόσμο, η γνώση της προφορικής γλώσσας δεν είναι πάντα αρετή των συγγραφέων, που μοιάζουν με ψάρια έξω από το νερό ή που οδηγούνται από μια υποτιθέμενη πνευματική υπεροχή ή που δεν κάνουν το χιούμορ καθημερινό τους εργαλείο. ... χίλιοι ένας ένας λόγος.

Και η αλήθεια είναι ότι, διαβάζοντας Χουάν Χοσέ Μιλάς, ανάμεσα στον δημιουργικό του πλούτο, που μπορεί να μαντέψει κανείς στο πρακτικά αυτοβιογραφικό του βιβλίο Η αληθινή μου ιστορία, δεν υπάρχει υποψία ότι μπορείς να συναντήσεις έναν εύθυμο τύπο γιατί η πεζογραφία του μπορεί να καλύψει τα πάντα με αρκετή αφθονία ώστε να μην έχει περισσότερα να πει. Οι προσεγγίσεις του πηγαίνουν μάλλον από έξω προς τα μέσα, από τον κόσμο και πώς συντίθεται μέσα από τη στιγμή που διασταυρώνονται οι αισθήσεις.

 Στην άκρη, θα συνεχίσω με τη λίστα με 3 βασικά μυθιστορήματα του Juan José Millas που αξίζουν να απασχολήσουν τον δικό μου Όλυμπο. Αν και στην περίπτωση των συγγραφέων ικανών να εκλεπτύνονται ως φόντο από τη θεματική διαφάνεια, τα γούστα μπορεί να είναι πολύ διαφορετικά...

Τα 3 καλύτερα προτεινόμενα μυθιστορήματα του Juan José Millás…

La soledad εποχής

Ένας πολύ επιτυχημένος τίτλος για να λάβετε υπόψη πολλά πράγματα που αργότερα ασχολείται ο κόμπος της ιστορίας. Τι είναι η μοναξιά όταν είμαστε ευτυχισμένοι; Το αγνοούμε ή το απομακρύνουμε σκόπιμα μέχρι να φτάσει σε εμάς;

Η μοναξιά είναι η απουσία ανθρώπων που γεμίζουν τη ζωή σας. Η μοναξιά είναι ένα τηλέφωνο όπου κανείς δεν απαντά πια, ή ένα σπίτι χωρίς φωνές, ή ένα κρεβάτι χωρίς κοινές ανάσες. Η μοναξιά εκδηλώνεται ωμά σε εμάς, λογικά όντα που δεν μπορούν να κατανοήσουν αυτό που δεν υπάρχει πλέον για πάντα, αυτό είναι πάντα μια προθεσμία που τίθεται και για εμάς.

Μια υπέροχη άσκηση ενδοσκόπησης μέσω μιας γυναίκας που έχει φτάσει σε εκείνη τη στιγμή αναπάντητων ερωτήσεων σε ένα μεταβαλλόμενο κοινωνικό περιβάλλον, που δεν περιμένει κανέναν. Αλλά ίσως αυτές οι στιγμές είναι ευνοϊκές για να απορρίψετε ό, τι έχει απομείνει από τη ζωή σας. Putδη, γνωρίζοντας τη θλίψη, μπορείτε να συνεχίσετε να επισημαίνετε και να παραμερίζετε αυτό που σας κάνει δυστυχισμένους.

Η μοναξιά ήταν αυτή η ιστορία μιας γυναίκας που ξεκινά, μετά το θάνατο της μητέρας της, μια αργή μεταμόρφωση προς την απελευθέρωση μέσω μιας οδυνηρής μαθητείας. Το όλο και πιο εξανθρωπισμένο βλέμμα ενός ντετέκτιβ και η προοδευτική αποξένωση του συζύγου της θα είναι ουσιαστικά στοιχεία αυτής της πορείας τελειότητας.

Προικισμένος με αφηγηματικό ταλέντο που ξέρει πώς να κάνει την καθημερινότητα την αρχή του οδυνηρού, ο Χουάν Χοσέ Μιλς μας προσφέρει ένα διχασμένο χρονικό της σημερινής ζωής, όπου δεν λείπει η αντανάκλαση των στάσεων εκείνων που, μετά από μια αριστερή μαχητικότητα, έχουν αντικαταστήσει την ιδεολογία για την πιστωτική κάρτα.

απλά καπνός

Οι παλιές σιωπές, ανεπανόρθωτες για να τις φορτώσουν με τις λέξεις που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως εικονικό φάρμακο. Με τον ίδιο τρόπο όπως στο Big Fish, αυτή η σπουδαία ταινία του Tim Burton, ο Carlos, ο γιος, ανακαλύπτει ξανά τον πατέρα με τον οποίο κάποτε όλα ήταν μια διαφωνία. Και με αυτή την ευκαιρία υπάρχει και μια σωτήρια επανένωση. Αν και όλα συμβαίνουν με έναν λιγότερο κατάλληλο τρόπο για να επουλωθούν πληγές επειδή ο πατέρας δεν είναι πια εκεί, αλλά τα γραπτά του παραμένουν και ένας τρόπος να δεις τον κόσμο από νέες δυνατότητες μεταμόρφωσης για τον Κάρλος.

Την ημέρα που γίνεται δεκαοκτώ, ο Κάρλος λαμβάνει ένα περίεργο δώρο: την είδηση ​​ότι ο πατέρας του, τον οποίο ποτέ δεν γνώριζε, πέθανε και του άφησε ένα σπίτι με τα πάντα και μια άγνωστη ζωή για να κρυφοκοιτάξει. Εξετάζοντας τα απομεινάρια αυτής της ύπαρξης που διακόπηκε απότομα, βρίσκει ένα χειρόγραφο που αφηγείται μια ιστορία μυστικής αγάπης, ενός κοριτσιού και μιας πεταλούδας, μιας φιλίας και ενός θανάτου. Είναι αληθινή εξομολόγηση ή μυθοπλασία;

Ο Κάρλος, ο οποίος πρόκειται να ξεκινήσει τις σπουδές του στη Διοίκηση Επιχειρήσεων και τη Διοίκηση, συνειδητοποιεί ότι ο πατέρας του ήταν αδηφάγος αναγνώστης. Στην κρεβατοκάμαρα εκείνου του σπιτιού που σιγά σιγά φτιάχνει δικό του, δίπλα στο κρεβάτι, ανακαλύπτει ένα βιβλίο που τον αιχμαλωτίζει: τα παραμύθια των αδερφών Γκριμ. Το αγόρι βυθίζεται στην ανάγνωση αυτών των ιστοριών και ταυτόχρονα ξεκινά μια ζωτική διαδικασία που τον φέρνει πιο κοντά στον πατέρα του και του διδάσκει πώς να περιηγείται σε αυτά τα αόρατα σύνορα που χωρίζουν την πραγματικότητα από τη φαντασία και τη λογική από την τρέλα.

Σε αυτό το απατηλά ανάλαφρο μυθιστόρημα, ο Juan José Millás επιστρέφει σε μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά θέματα της αφήγησής του, όπως η ταυτότητα, η διάσπαση, οι πιο σκοτεινές εσοχές της καθημερινής πραγματικότητας -αυτές στις οποίες κρύβεται το εξαιρετικό- και η πατρότητα, ενώ συνθέτει έναν ύμνο στην τη φαντασία και τη μεταμορφωτική δύναμη της λογοτεχνίας.

Τα αντικείμενα μας καλούν

Η ώθηση για να γράψει μια ιστορία γεννιέται από μια ιδέα που ζητάει να φύγει. Η συγγραφή μιας ιστορίας είναι μια ονανιστική ικανοποίηση κάθε συγγραφέα.

Ένα σύνολο ιστοριών είναι μια ανάκληση όλων εκείνων των μοναδικών στιγμών που ολοκληρώνονται με ιδέες στο χαρτί. Όταν ανακαλύψετε ότι υπάρχει μια συγκεκριμένη θεματική ενότητα μεταξύ όλων αυτών, θεωρείτε ότι έχετε ζήσει πραγματικά ένα σειριακό μυθιστόρημα στο δικό σας δημιουργικό μυαλό ...

Ένα κουτί σπίρτα που φωτίζουν έναν χώρο από το παρελθόν. ένα παιδί που σε μια εφημερίδα πρέπει να επιλέξει μεταξύ δολοφονίας του πατέρα ή της μητέρας του. ένας πατέρας που δεν συνειδητοποιεί πόσο λίγο έχει αγκαλιάσει τον γιο του μέχρι να χάσει το χέρι του ...

Ο τόμος χωρίζεται σε δύο κύρια μέρη: "The Origins", που πραγματεύεται θέματα του παρελθόντος και της παιδικής ηλικίας, και "Life", ιστορίες με πρωταγωνιστές τους ίδιους χαρακτήρες ή νέους αλλά ήδη στην ενήλικη ζωή.

Χουάν Χοσέ Μιλάς είναι πλοίαρχος μικρών αποστάσεων. Αυτές οι ιστορίες είναι το ιδανικό συμπλήρωμα κάθε λογοτεχνικής διατροφής, ο τέλειος σύντροφος ταξιδιού. Έχουν κοινό τη γρήγορη και ακριβή γραφή, την έκπληξη, το χιούμορ, την ανησυχία, αυτό το ονειρικό άγγιγμα τόσο χαρακτηριστικό της αφυπνισμένης αφήγησης του ασύγκριτου Χουάν Χοσέ Μιλές.

Άλλα προτεινόμενα βιβλία του Juan José Millás

Τι ξέρω για τους μικρούς άνδρες

Ο Juan José Millas είναι ένας βαθύς αλλά ευφάνταστος συγγραφέας, εκμεταλλεύεται τη γόνιμη φαντασία του για να γράψει τον υπαρξισμό που μεταφέρεται σε ονειρεμένους χώρους. Και οι ιδέες επανέρχονται θέτοντας πραγματικό προσωπικό σταυροδρόμι στον αναγνώστη. Γραφή και μαγεία.

Η καθημερινή ρουτίνα ενός καθηγητή πανεπιστημίου διαταράσσεται από τη φθορά τέλειων μικρογραφιών ανθρώπινων αντιγράφων που κινούνται με ευκολία στον κόσμο των ανδρών.

Μια μέρα, ένας από αυτούς τους μικρούς άντρες, που δημιουργήθηκε κατά την εικόνα και την ομοιότητα του καθηγητή, δημιουργεί μια ιδιαίτερη σύνδεση μαζί του και κάνει τις πιο ανείπωτες ευχές του πραγματικότητα.

Σε αυτό το βιβλίο, ο ακαδημαϊκός αφηγείται την τελευταία από αυτές τις μυστικές συναντήσεις, που είναι και οι πιο έντονες και επικίνδυνες, γιατί εκτός από το να μάθει πού ζουν, τι έθιμα έχουν και πώς αναπαράγονται αυτά τα ανθρωπάκια, επεμβαίνει στον μικρό τους κόσμο ενώ η ζωή χωρίς αναστολές μετατρέπει τη δική σας σε πραγματικό εφιάλτη. Σκεφτείτε το για ένα δευτερόλεπτο: αντέχετε να βλέπετε όλες τις επιθυμίες σας να εκπληρώνονται;

Ανόητος, νεκρός, μπάσταρδος και αόρατος

Δεν υπάρχει αμφιβολία, η στάση επεκτείνεται και στο παθολογικό. Από τα κοινωνικά δίκτυα ως θαμμένη αναφορά, ανακαλύπτουμε ότι ο κόσμος των εμφανίσεων είναι πιο σημαίνοντας από ποτέ σε αυτούς τους καιρούς. Ανάμεσα στον όξινο σαρκασμό και τον έντονο ρεαλισμό κάτω από τον υπαρξιακό θόρυβο πολλών από εμάς, ο Millás μας απογυμνώνει σε αυτές τις ανείπωτες δυστυχίες. Εκείνες τις δυστυχίες για τις οποίες αξίζει να προσποιηθείς και να πεις ψέματα πάση θυσία, ακόμα και να φτάσεις στο υπερβολικό...

Ένα κορυφαίο στέλεχος μένει άνεργος και αποφασίζει να ξαναφτιάξει τη ζωή του, εκτός από τα πάντα γύρω του, βασιζόμενος στη φαντασία του ως μοναδικό σύμμαχό του. Από εκεί και πέρα ​​και από τον μεγαλύτερο σαρκασμό θα ζει κάθε καθημερινό γεγονός σαν μια φανταστική περιπέτεια.

Ο πρωταγωνιστής δημιουργεί έναν δικό του κόσμο, άλλοτε είναι ο εαυτός του, άλλοτε παρουσιάζεται ως κάποιος άλλος, ένας άλλος ενεργώντας με την αυθάδεια και την υποστήριξη της πιο λογικής τρέλας.

Ένα συναρπαστικό παιχνίδι συναντήσεων και διαφωνιών με αγάπη, μοναξιά, σεξ, φιλία, ζωή και θάνατο, εν ολίγοις. Πολύ περισσότερο από ένα μυθιστόρημα Ανόητος, νεκρός, μπάσταρδος και αόρατος Είναι επίσης μια κριτική της κοινωνίας μας, ραμμένη σε μια διαυγή και λαμπρή γλώσσα.

Η ζωή κατά καιρούς

En Χουάν Χοσέ Μιλάς η εφευρετικότητα ανακαλύπτεται από τον τίτλο κάθε νέου βιβλίου. Με αυτή την ευκαιρία, το "Life at times" φαίνεται να μας παραπέμπει στον κατακερματισμό της εποχής μας, στις αλλαγές σκηνικού μεταξύ ευτυχίας και θλίψης, στις αναμνήσεις που συνθέτουν εκείνη την ταινία που μπορούμε να δούμε την τελευταία μας μέρα. Διαφορετικές σκέψεις που σας προσκαλούν ήδη να διαβάσετε για να ανακαλύψετε περί τίνος πρόκειται.

Και η αλήθεια είναι ότι σε αυτή την έννοια που συνορεύει μεταξύ σουρεαλισμού και αποξένωσης, ο Μιλς εκδηλώνεται σε αυτό το βιβλίο ως δάσκαλος που μας μεταφέρει φυσικά, από την καθημερινότητα, μέσα από τις υπόγειες σήραγγες της πραγματικότητάς μας. Μόλις αρχίσουμε να διαβάζουμε, ανακαλύπτουμε τον ίδιο τον Millá που περπατά ανάμεσα στις σελίδες αυτού του μυθιστορήματος με τη ζωτική του ροή στο blog. Και σχεδόν όλα που μας διηγούνται ακούγονται, είναι μια παρόμοια μελωδία με αυτή της ζωής μας, με εκείνη της κάθε ζωής.

Η μεταμφίεση της ρουτίνας ομογενοποιεί τις συμπεριφορές μας, τον τρόπο αντιμετώπισης των περιστάσεων και την αλληλοσύνδεσή τους. Και μετά υπάρχει η αυστηρότητα, οι κρίσιμες στιγμές που μας κάνουν να επανατοποθετηθούμε σε ένα επίπεδο διαφορετικό από το μέσο, ​​χωρίς να ξέρουμε πώς να αντιδράσουμε, χωρίς οδηγίες ή αναφορές. Η ζωή εκπλήσσει περισσότερο από όσο μπορούμε να σκεφτούμε, ο κόσμος μας απαιτεί να βγούμε έξω και να εκτεθούμε, έτσι ώστε να εκδηλώσουμε τι είδους ψυχή μας κυβερνά. Και ο Μιλς είναι υπεύθυνος, με τη φαινομενική απλότητα ενός ημερολογίου, να αποκαλύψει πόσο μεγάλη έλλειψη ελέγχου υπάρχει στη δήθεν ελεγχόμενη ζωή μας.

Και από εκεί, από την έλλειψη ελέγχου, από την άναρχη εντύπωση της ζωής που επικρατεί τελικά σε υπερβατικές στιγμές, η εφημερίδα καταλήγει να μας επιτεθεί προς την ιδέα του ενοχλητικού μετασχηματισμού. Ο σουρεαλισμός είναι εν μέρει το σοκ, η εξαιρετική ιδέα της μάθησης όταν νομίζουμε ότι έχουμε ήδη μάθει τα πάντα.

Δεν βλάπτει ποτέ να ανακαλύψουμε στη λογοτεχνία ότι η δύναμη του απρόβλεπτου που, όπως ένας τυφώνας, είναι υπεύθυνη για την αφαίρεση των πάντων, την αφαίρεση του νοήματος, τη μεταφορά των κομματιών, έτσι ώστε να καταλάβουμε εκ νέου εάν τα πράγματα είναι σωστά έτσι ή αν είναι μια ολοκληρωτική ανοησία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όλα εξαρτώνται, όπως θα έλεγε το τραγούδι. Μπορεί να εκπλαγείτε ή να τρομοκρατηθείτε, να αναλάβετε δράση, να προσφέρετε τον εαυτό σας στο παιχνίδι ή να υποκύψετε στη μελαγχολία μιας νέας πραγματικότητας με την οποία είναι ήδη αδύνατο να συνδεθείτε.

Μην αφήνετε κανέναν να κοιμηθεί

Στην ομιλία του, στη γλώσσα του σώματος, ακόμη και στον τόνο του, ανακαλύπτεται ένας φιλόσοφος Juan José Millas, ο ήρεμος στοχαστής ικανός να το αναλύσει και να τα εκθέσει όλα με τον πιο υποβλητικό τρόπο: αφηγηματική μυθοπλασία.

Η λογοτεχνία για τον Millás είναι μια γέφυρα προς αυτές τις μικρές μεγάλες ζωτικές θεωρίες που προσεγγίζουν κάθε συγγραφέα με ανησυχίες. Και οι χαρακτήρες του καταλήγουν να λάμπουν ακριβώς λόγω εκείνου του ψυχολογικού βάθους που βυθίζεται σε όλους μας ως αναγνώστες. Επειδή οι συνθήκες είναι διαφορετικές αλλά οι ιδέες, τα συναισθήματα και οι αισθήσεις είναι πάντα οι ίδιες, διαφοροποιημένες σε κάθε ψυχή που αισθάνεται, σκέφτεται ή συγκινείται.

Η Lucía είναι ένας από εκείνους τους τεράστιους χαρακτήρες του Mill που αντιμετωπίζει ξαφνικά το κενό, ανακαλύπτοντας μέσα του ότι δεν είναι έτσι. Perhapsσως εκείνος ο κατειλημμένος χώρος, μέχρι τη στιγμή της διάρρηξης της καθημερινότητας, να ήταν απλώς μια κλειστή ντουλάπα, γεμάτη παλιά ρούχα και μυρωδιά ναφθαλιάς.

Όταν χάνει τη δουλειά της, η Lucía ανακαλύπτει ότι είναι ώρα να ζήσει ή να προσπαθήσει. Η ιστορία αποκτά στη συνέχεια αυτό το ονειρικό σημείο μερικές φορές, το φανταστικό ως επιχείρημα του συγγραφέα για να συνδεθεί με το ποιοι είμαστε πραγματικά, πέρα ​​από την καθημερινή αδράνεια, τις κοινωνικές συμβάσεις και το πρότυπο.

Η Lucia λάμπει σαν νέο αστέρι, πλησιάζει το παρελθόν της με μελαγχολία αλλά αποφασίζει να ξαναβάλει το χρόνο της στο σήμερα. Στο ταξί με το οποίο θα μετακινηθεί στις πόλεις της ζωής του ή των επιθυμιών του, θα περιμένει τον επιβάτη με τον οποίο μοιράστηκε φευγαλέα και ειδικές συναντήσεις, περιμένοντας να υλοποιηθεί αυτή η μαγεία που απορρίφθηκε από τη ρουτίνα.

Η ζωή είναι ρίσκο. Or θα έπρεπε να είναι. Η Lucía ανακαλύπτει, μέσα σε αυτό το άγχος ότι βρίσκεται έξω από τον ουσιαστικό μηχανισμό της κοινωνίας, ότι η μοναξιά τρομάζει, ακόμη και αποξενώνεται. Αλλά μόνο τότε η Lucía θα εμβαθύνει στο τι είναι, τι χρειάζεται και τι αισθάνεται.

Όχι πια φουσκωμένες αισθήσεις, ούτε τυφλή αδράνεια. Μόνο τα βασικά μπορούν πραγματικά να κάνουν τη Lucia κάτι. Η αγάπη στην ουσία ξεκινά από μένα, από τώρα και ό, τι έχω δίπλα μου, όλα τα άλλα είναι τεχνητά.

Το φανταστικό ταξίδι της Lucia καταλήγει να μας πιτσιλίζει όλους, με μια αδιαμφισβήτητη εκδικητική πτυχή του φόβου ως την αρχή της εξέγερσης, της μοναξιάς ως απαραίτητου αντισταθμιστή για την εκτίμηση της εταιρείας.

Η Lucía αντιπροσωπεύει έναν φανταστικό αγώνα ανάμεσα σε αυτό που πιστεύουμε ότι νιώθουμε και σε αυτό που πραγματικά νιώθουμε σε αυτό το οικόπεδο που θάβεται από τόνους εθίμων, περιστάσεων και αμυντικών μέσων.