Πολυθεματικός συγγραφέας, ικανός να μετακινηθεί από το ένα λογοτεχνικό είδος στο άλλο, άνετος σε κάθε δημιουργική πτυχή που περιλαμβάνει την εμβάθυνση σε πεζογραφία ή στίχους που για αυτόν είναι απλώς κρυμμένοι κάτω από τις λευκές σελίδες, όπως συνέβη στον Μιχαήλ Άγγελο με το μάρμαρο κάτω από το οποίο ζούσε. .
Θέλω να πω Χοσέ Οβέιρο ο ποιητής-δοκιμιογράφος-πεζογράφος-θεατρικός συγγραφέας και διηγηματογράφος. Ένας συγγραφέας που δείχνει ότι για να γράψεις πρέπει πάντα να έχεις κάτι να πεις. και αν χρησιμοποιείτε ήδη οποιοδήποτε εργαλείο για να μπορείτε να το κάνετε, το καλύτερο.
Σε κάθε περίπτωση, ο θεμελιώδης τομέας για τον οποίο το φέρνω σε αυτό το ιστολόγιο είναι η μυθιστορηματική του όψη, όπου βρίσκουμε έναν συγγραφέα που εμβαθύνει στην τρέχουσα ζωή, σχετικά με τη μάσκα αποξένωση μεταξύ της επιβληθείσας ευτυχίας και εκείνου του περίεργου αμαλγάματος αναμνήσεων, χαμένων παραδείσων και του ασαφούς ελπίζω να τα ξαναβρώ.
Μια ελπίδα που, παρά την ασάφειά της, καταλήγει να οδηγεί τους χαρακτήρες των μυθιστορήματών του προς χαμένες αιτίες ή μικρές προσβολές που καταλήγουν να μεταλλάσσονται σε ζωτικά θεμέλια και να ανακατευθύνουν τις ιστορίες τους προς τη λαμπρότητα του ανέκδοτου, τα θεμελιώδη στοιχεία της τύχης και την παροδικότητα των πάντων. .
Τα κορυφαία 3 προτεινόμενα μυθιστορήματα του José Ovejero
Η εφεύρεση της αγάπης
Ο Σαμουήλ θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε από εμάς που εξετάζει την κρίση των σαράντα, εάν υπάρχει μια τέτοια κρίση και αν δεν μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε άλλη ηλικία.
Το θέμα είναι ότι ο Σαμουήλ είναι ένας τύπος εγκατεστημένος στη ζωή, με τις ρουτίνες του, τους έρωτές του, τις ευθύνες του, τους φίλους του και ... το κενό του.
Γιατί είναι ήδη γνωστό ότι μερικές φορές γεμίζουμε με πράγματα που καταλήγουν να γεμίζουν σαν πέτρες σε γυάλινο βάζο, μέχρι να έρθει η μέρα που ο Σαμουήλ σταματά να κοιτάξει πίσω από το ποτήρι του για να ανακαλύψει τα μεγάλα κενά. Και φυσικά, τίποτα καλύτερο από το να φτιάξεις μια φάρσα εκμεταλλευόμενη έναν ευνοϊκό άνεμο για να την μετακινήσεις προς τη νέα κατεύθυνση που ξέρει ο Θεός.
Ένας παλιός εραστής που δεν ήταν εκείνη και που τώρα είναι νεκρός, μια θλιβερή αδερφή που βρίσκει σε αυτόν που υποθέτει ότι αγαπούσε την αδελφή της ως στήριγμα για τη συγκεκριμένη τραγωδία της.
Μια επίσημη ζωή του Σαμουήλ που σιγά σιγά μπαίνει σε ύφεση και μια μητέρα με άνοια στην οποία καταλήγει να λέει την τελευταία του άθλια φάρσα. Μόνο αυτή, η Καρίνα, η αδερφή της Κλάρα, έχει έρθει να καταλάβει μια περίεργη θέση στη μέση της ιστορικής της αναπαράστασης.
Και ο Samuel δεν ξέρει πια αν μπορεί να φύγει από τη σκηνή βγαίνοντας από το φόρουμ ή αν μπορεί να υποθέσει ότι μπορεί να είναι σε θέση να γράψει ένα διαφορετικό λιμπρέτο κάτω από ένα νέο soundtrack της κουρασμένης ψυχής του.
Οι ζωές των άλλων
Ένα από αυτά τα μυθιστορήματα που δεν προκαλεί έκπληξη γιατί είναι απροσδόκητο. Το είδος νουάρ, αυτός ο μεγάλος μαγνήτης που προσελκύει πλήθος συγγραφέων σε αναζήτηση εμπορικής επιτυχίας, γίνεται στα χέρια του Ovejero μια δικαιολογία για να περιηγηθεί σε πιο οικείους χώρους στα κίνητρα του κακού.
Κάτω από την φαινομενική επιπολαιότητα και τον κυνισμό του Lebeaux, ενός τακτικού επιχειρηματία στο Β και στενός φίλος των αχυράντων με τους οποίους προστατεύουν τις πιο παράνομες επενδύσεις τους, ανακαλύπτουμε έναν παράξενο ισχυρό άνθρωπο που έχει αποδυναμωθεί ανακαλύπτοντας επιμήκεις οικείες σκιές.
Στα χέρια σας έρχεται μια συμβιβαστική φωτογραφία των πιο δυσοίωνων οικογενειακών επιχειρήσεων στο Βελγικό Κονγκό. Οι εκβιαστές που σας το στέλνουν περιμένουν τα χρήματά σας.
Αλλά από εκείνη τη στιγμή και μετά, ένα τυπικό αστυνομικό μυθιστόρημα δεν έχει αναπτυχθεί. Από τις Βρυξέλλες που ο συγγραφέας γνωρίζει καλά, σχεδιάζεται ένας ανθρώπινος χάρτης για τις επιχειρήσεις, τη διαφθορά και το περίεργο αίσθημα έλλειψης ελέγχου που μπορεί να κυβερνήσει έναν άντρα που πίστευε ότι ήταν ασφαλής από τα πάντα.
Παραβατικοί συγγραφείς
Η ιστορία είναι γεμάτη με συγγραφείς που σηματοδοτούνται από πολλές άλλες ανώμαλες πτυχές πέρα από την εξαιρετική τους δημιουργία. Και αν όχι, οι επίσημες βιογραφίες θα φροντίσουν για την εξύμνηση του ανέκδοτου μέχρι να το ανεβάσουν σε μια άλλη πιο υπερβατική κατηγορία.
Το θέμα είναι ότι ο Ovejero εντοπίζει μια διαγώνιο στην Ιστορία της Λογοτεχνίας. Στη συγκεκριμένη γραμμή του, ο Ovejero συνδέει πολλούς συγγραφείς που βίωσαν θλιβερές ή περίεργες συνθήκες που, επιπλέον, αναγκαστικά αντικατοπτρίστηκαν στο έργο τους. Το περίεργο, το διαφορετικό από την υποτιθέμενη κανονικότητα προσφέρει πολύ πιο λογοτεχνικό επιχείρημα.
Και σε εκείνους που περπάτησαν τον Mutis, Burroughs ή άλλα. Maybeσως έψαχναν επιχειρήματα για να γράψουν ή ίσως οι λογοτεχνικοί δαίμονες τους πήδηξαν στη σκηνή της πραγματικότητας ...
