όταν ένας βιβλίο ιστορίας γίνεται με το Βραβείο Πούλιτζερ Μυθιστορήματος (είναι φυσιολογικό να απονέμεται σε μυθιστορήματα), χωρίς αμφιβολία είναι γιατί είναι ένας εξαιρετικός τόμος που την αντίστοιχη χρονιά διώχνει πλήθος συγγραφέων που λαχταρούν το βραβείο για τα καλοδουλεμένα μυθιστορήματά τους.
Αυτό έγινε με Τζουμπού Λαχίρι το 2000. Σε ηλικία τριάντα τριών ετών, αυτή η νεαρή γυναίκα, ένα παράδειγμα πολυπολιτισμικότητας, εκπαιδευμένη στη λογοτεχνία και γεμάτη εμπειρίες από εδώ κι εκεί, πέτυχε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην αμερικανική λογοτεχνία με το βιβλίο ιστοριών της που αρχικά ονομαζόταν " Ερμηνευτής των συναισθημάτων».
Έκτοτε, η Lahiri δεν έχει αφιερώσει τον εαυτό της σε μια πολύ εκτενή βιβλιογραφία, αλλά συνέχισε να δημοσιεύει σπουδαία βιβλία μυθοπλασίας που υποστηρίζονται ευρέως από κριτικούς και αναγνώστες που λαχταρούν για εκείνο το σημείο μεταξύ εξωτικής και καλλιεργήτριας αφηγήτριας που επικεντρώνεται στην οπτική της για τον κόσμο ως αιώνιος μετανάστης. Από την ινδική καταγωγή του που διατηρεί σε κάθε του βιβλίο σε όλο τον κόσμο...
Κορυφαία 3 προτεινόμενα βιβλία από τον Jhumpa Lahiri
Ο διερμηνέας του πόνου
Η περιέργεια για τη συντριπτική αναγνώριση αυτού του βιβλίου ιστοριών ικανοποιείται σύντομα. Οδηγείτε αμέσως αναπόδραστα μέσα από τις σελίδες του από την πρώτη παράγραφο. Και αυτή η πιο πρόσφατη έκδοση είναι μια αναπόφευκτη πρόσκληση για να έρθουμε πιο κοντά σε αυτόν τον αφηγητή της μετανάστευσης που κατέκτησε εκατομμύρια αναγνώστες στις Ηνωμένες Πολιτείες πρώτα και στον υπόλοιπο κόσμο αργότερα.
Ωστόσο, το βιβλίο αποτελείται από εννέα ιστορίες που εξυπηρετούν μια πολύ συγκεντρωμένη αφηγηματική πρόθεση. Το ίδιο αίσθημα ξεριζωμού, που αναδύεται από τον καθένα που εκτοπίζεται με τη θέλησή του ή με την επιβολή συνθηκών, μπορεί να εμφανιστεί από τη μοναξιά, και γι' αυτό, δεν είναι απαραίτητο να έχουμε ταξιδέψει τόσα χιλιόμετρα από εκείνο το μέρος που αναγνωρίζει η μνήμη μας ως Σπίτι.
Το πιο σημαντικό πράγμα για το βιβλίο είναι ένα μαγικό ρεύμα που καταλήγει να μετατρέπει εκείνους τους χαρακτήρες που ήρθαν από μακρινές χώρες στον ίδιο τον αναγνώστη, όποια και αν είναι η καταγωγή του. Η ενδοσκόπηση του ανθρώπου όταν οι συνθήκες είναι αντίξοες συνδέεται με την ίδια πρόθεση να θεραπεύσει την ήττα.
Και παρόλο που το βιβλίο αναφέρεται σε άφθονες λεπτομέρειες σχετικά με τις ανισότητες μεταξύ ορισμένων πολιτισμών και άλλων, η ιδέα του ξένου ως καθαρά σημασιολογική ρίζα από το ετυμολογικά ξένο, καταλήγει να πλησιάζει έναν αναγνώστη που το ανακαλύπτει, ξένο προς τον εαυτό του και χρειάζεται ανθρωπιά στον διπλανό.
Το καλό όνομα
Το πρώτο μυθιστόρημα του Τζούμπα είχε αυτόν τον στιγματισμό, αυτή την προκατάληψη για την αφηγηματική ικανότητα του εκτενούς σε έναν συγγραφέα του οποίου μόνο ένα βιβλίο με ιστορίες ήταν γνωστό τόσο ισχυρό ώστε να κερδίσει το Πούλιτζερ.
Αλλά η αλήθεια είναι ότι σε αυτό το μυθιστόρημα, η Τζούμπα εξέπληξε ξανά με ένα επιχείρημα που ήδη φαινόταν να αιωρείται πάνω της ως αποκλειστικό: η πολυπολιτισμικότητα, η ενσωμάτωση από την κουλτούρα της Βεγγάλης στην Αμερική, αλλά επεκτάσιμη σε οποιαδήποτε άλλη διαδικασία κοινωνικής παρενόχλησης.
Με μια πτυχή της αφήγησης των γενεών που χρησίμευσε επίσης για να εξατμιστεί η ιστορία ως σύνθεση ιστοριών, συναντάμε την οικογένεια Ganguli, μερικούς γονείς που σέβονται απόλυτα την καταγωγή τους και μερικά παιδιά τον Γκόγκολ και τη Σόνια που ζουν σε αυτή τη μηδαμινή χώρα. παρόμοιο με ένα γκέτο στο οποίο μπορείτε να μείνετε κλειδωμένοι σύμφωνα με τις επιλογές σας...
Ασυνήθιστη γη
Ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του Τζούμπα είναι η μεταφορά του από το ιδιαίτερο στο παγκόσμιο. Ο συντριπτικός θρίαμβος μιας αφηγήτριας που ειδικεύεται στην αφήγηση ιστοριών χαρακτήρων που προέρχονται από το ανακατασκευασμένο φανταστικό της από την ινδουιστική καταγωγή της δεν μπορεί να γίνει κατανοητός με κανέναν άλλο τρόπο.
Η βάναυση επιτυχία αυτού του βιβλίου σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες για πολλά χρόνια πηγάζει από αυτή την αρμονία των ψυχών που, αν και συνθέτουν τις εμπειρίες τους και τον υποκειμενικό τους κόσμο με βάση τις πεποιθήσεις τους, στο τέλος σκιαγραφούν μόνο την ιδέα του ατόμου παραπάνω όλα τα άλλα.
Σε αυτό το βιβλίο βρίσκουμε χαρακτήρες χωρίς ετικέτα, απογυμνωμένους από την ίδια τους την παρουσίαση ως μετανάστες. Και ο αναγνώστης απλώς απολαμβάνει να ανακαλύπτει ότι η πολυπολιτισμικότητα δεν είναι πρόβλημα, αλλά ίσως μια λύση για να έχει περισσότερες προοπτικές για να αντιμετωπίσει έναν κόσμο που δεν μπορεί ποτέ να προσεγγιστεί από μια ιδέα χωρίς να καταλήξει να συγκρουστεί με τις πιο απογοητευτικές ελλείψεις.
Άλλα προτεινόμενα βιβλία του Jhumpa Lahiri
Το σημειωματάριο της Νερίνας
Η συνάντηση με τους χαρακτήρες είναι σίγουρα η μεγαλύτερη οικειότητα της συγγραφικής πράξης. Η αποκάλυψη είναι να προσφέρει ένα χέρι στον αναγνώστη για να τους συνοδεύσει σε εκείνη την παράξενη μοναξιά όπου οι άνθρωποι αναζητούνται και δημιουργούνται χώροι. Ακριβώς τι συμβαίνει σε αυτή την ιστορία της μεταλλοτεχνίας και της ζωής.
Στο κάτω μέρος ενός συρταριού γραφείου στο σπίτι της στη Ρώμη, η συγγραφέας βρίσκει μερικά αντικείμενα ξεχασμένα από τους πρώην ιδιοκτήτες τους: γραμματόσημα, ένα ελληνοϊταλικό λεξικό, κουμπιά, καρτ ποστάλ που δεν στάλθηκαν ποτέ, μια φωτογραφία τριών όρθιων γυναικών μπροστά ένα παράθυρο, και ένα φούξια τετράδιο με το όνομα «Nerina» χειρόγραφο στο εξώφυλλο.
Ποια είναι αυτή η γυναίκα χωρίς επίθετο; Σαν μια κλασική ή μεσαιωνική ποιήτρια ή μια μυστηριώδης καλλιτέχνης της Αναγέννησης, η Νερίνα ξεφεύγει από την ιστορία και τη γεωγραφία. Απάτριδα, πολύγλωσση, μορφωμένη, γράφει ποιήματα για τη ζωή της ανάμεσα στη Ρώμη, το Λονδίνο, την Καλκούτα και τη Βοστώνη, τη σχέση της με τη θάλασσα, τη σχέση της με την οικογένειά της και με τις λέξεις, και στο σημειωματάριό της με εξαιρετικά και καθημερινά ποιήματα η Jhumpa Lahiri ανακαλύπτει μια ταυτότητα. .
Ανάμεσα σε αυτήν και τη Νερίνα, της οποίας όλη η ύπαρξη είναι εμπιστευμένη στους στίχους και σε ελάχιστες άλλες ενδείξεις, υπάρχει η ίδια σχέση που ενώνει ορισμένους σύγχρονους ποιητές με τους διπλούς τους, που μερικές φορές προσποιούνται ότι είναι άλλοι συγγραφείς, σχολιάζουν ποιήματα που προσποιούνται ότι δεν έχουν γραπτές ή, συχνότερα, εμφανίζονται ως απλοί αναγνώστες. Η συγγραφέας γίνεται αναγνώστης και επικαλείται ακόμη και την παρέμβαση ενός μυστηριώδους τρίτου προσώπου: ενός μελετητή που τη βοηθά να οργανώσει εκείνη την μπάλα με στροφές και ζωές που δεν είναι δικές της, αλλά που θα μπορούσαν να είναι δικές μας και που, μέσα από τις σημειώσεις της, υφαίνει ένα δεύτερο βιβλίο. που, όπως ο Νάρκισσος στο μύθο, δεν αναγνωρίζει τον εαυτό του στον δικό του προβληματισμό.
ρωμαϊκές ιστορίες
Κάθε σπίτι στις πολλές παραλλαγές του αποτελεί τον πιο ουσιαστικό πυρήνα. Και εκεί διαμορφώνεται η αρχική κοινωνική αλλά και πνευματική δομή του κόσμου μας. Ένα είδος λίμπο όπου όλοι περιμένουν τη στιγμή τους για να ξαναβγούν εκεί έξω αναζητώντας τις λάμψεις της δόξας τους. Το να γνωρίζεις αυτούς τους χαρακτήρες σημαίνει να τους παρατηρείς από εκείνη την εσωτερικότητα όπου δημιουργούνται τα πάντα.
Μια οικογένεια απολαμβάνει τις διακοπές της σε ένα ρωμαϊκό εξοχικό σπίτι, ενώ η κόρη των επιστατών - ένα ζευγάρι με αρχαία προσβολή - φροντίζει τις δουλειές του σπιτιού και την παρακολουθεί διακριτικά. Μια χαρούμενη επανένωση δύο φίλων αποκαλύπτει, ωστόσο, ασυμβίβαστες διαφορές. Ένας ώριμος συγγραφέας αποκτά εμμονή με μια γυναίκα που συναντά μόνο σε πάρτι κοινού φίλου. Μια οικογένεια που παρενοχλείται από τους γείτονές της αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι της. Ένα ζευγάρι αναζητά παρηγοριά στη Ρώμη για να προσπαθήσει να ξεχάσει την προσωπική του τραγωδία.
Με αυτές τις «ιστορίες γραμμένες σε κατάσταση χάρης» (Roberto Carnero, Avvenire), η συγγραφέας του The Interpreter of Pain and Unaccustomed Land επιστρέφει στο είδος που την έκανε παγκοσμίως γνωστή. Ιστορία μετά από ιστορία, ο Τζούμπα Λαχίρι μας εκπλήσσει και μας συγκινεί με ένα εκθαμβωτικό βιβλίο για την αγάπη, τον ξεριζωμό, τη μοναξιά και τους φυσικούς ρυθμούς μιας πόλης που υποδέχεται όλους εξίσου.
