Το 2016 μας άφησε Imre Kertész, Ούγγρος συγγραφέας 2002 Νόμπελ Λογοτεχνίας. Μιλάμε για έναν συγγραφέα στον οποίο εισέβαλε αναγκαστικά δημιουργικά η παραμονή του στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Άουσβιτς και του Μπούχενβαλντ όταν ήταν μόλις 14 ετών.
Σε περιπτώσεις όπως Ο Kertész στο τέλος σχεδόν κάθε άσκηση αφήγησης μετατρέπεται σε βιογραφία μεταμφιεσμένη, σε ένα αλεξίπτωτο ονείρων και ιδεών που σφυρηλατήθηκαν στις κόλασεις των τραγωδιών που έπρεπε να ζήσει.
Μόνο έτσι μπορούμε να προχωρήσουμε στον εξορκισμό όσων ζήσαμε. Μυθιστορήστε για να εμβαθύνετε στον σουρεαλισμό της ζωής, μυθιστόρημα για να καταλήξετε να αναζητάτε ένα σημείο χιούμορ, ρίχνοντας έτσι ένα πονηρό χαμόγελο στον κόσμο, έναν κόσμο που όχι μόνο δεν σας έχει καταστρέψει, αλλά σας έχει κάνει αληθινό συγγραφέα, επιζώντα φρίκη..
Και ανάμεσα στο έργο της ίδιας της δημιουργικής απελευθέρωσης, πάντα μπαίνουν ερωτήματα σχετικά με το πώς ο άνθρωπος μπορεί να γίνει το τέρας. Πώς μπορεί μια κοινωνία να παραμείνει απαθής μπροστά στη φρίκη ενός ιδανικού που έχει εισαχθεί χειρουργικά.
Ο Kertész δεν ήταν πολυγραφότατος συγγραφέας, αλλά οι δημιουργίες του διαβάζονται σήμερα με ουσιαστική ανθρωπιά.
3 προτεινόμενα μυθιστορήματα του Imre Kertész
Δεν υπάρχει προορισμός
Το πιο παράδοξο πράγμα στη χακαρισμένη μεταφορά του τρένου ως ευκαιρία ή ζωή είναι ότι τα τρένα για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν είχαν καμία ευκαιρία ή προορισμό.
Η μετατροπή των εμπειριών ενός εφήβου μέσα στη φρίκη σε ένα είδος παραληρητικής αναζήτησης της ευτυχίας γίνεται ένα λογοτεχνικό τέχνασμα, ένα τελικό αποτέλεσμα που αποκρυπτογραφεί την ακυβέρνητη ανάγκη των κυττάρων μας να επιβιώνουν πάντα, με αποτέλεσμα να μας πείσουν για την όαση στην έρημο ή μια τύχη σε μια νέα αυγή ...
Περίληψη: Η ιστορία του ενάμιση έτους της ζωής ενός εφήβου σε διάφορα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης (εμπειρία που ο συγγραφέας έζησε στη σάρκα του), το "Sin Destiny" δεν είναι, ωστόσο, αυτοβιογραφικό κείμενο.
Με την ψυχρή αντικειμενικότητα του εντομολόγου και από μια ειρωνική απόσταση, ο Kertész μας δείχνει στην ιστορία του την οδυνηρή πραγματικότητα των στρατοπέδων του θανάτου στις πιο αποτελεσματικά στρεβλές επιπτώσεις τους: αυτές που μπερδεύουν τη δικαιοσύνη και τον αυθαίρετο εξευτελισμό, και την πιο απάνθρωπη καθημερινή ζωή με έναν άστοχο μορφή ευτυχίας.
Ένας παθιασμένος μάρτυρας, το "Destiny" είναι, πάνω απ 'όλα, μεγάλη λογοτεχνία και ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα του εικοστού αιώνα, ικανό να αφήσει ένα βαθύ και άφθαρτο στίγμα στον αναγνώστη.
Μια αστυνομική ιστορία
Μια πιο ζωντανή πρόταση, ένα βιβλίο που μπορεί να διαβαστεί για ψυχαγωγικούς σκοπούς στο είδος του ντετέκτιβ, αλλά που στο τέλος καταλήγει να αφήνει το απαραίτητο υπαρξιακό υπόλειμμα που διέπει τον Ούγγρο συγγραφέα.
Περίληψη: Ένα μέλος της μυστικής αστυνομίας μιας χώρας της Λατινικής Αμερικής χωρίς να το διευκρινίσει, λέει λίγο πριν εκτελεστεί η εμπειρία του στο Σώμα. Με αυτόν τον τρόπο εμφανίζονται ξανά οι ερωτήσεις που μας κάνει ο Imre Kertész: Πώς εμπλέκεται ο άνθρωπος στα μηχανήματα μιας δικτατορίας; Πώς μπορείτε να συμμετάσχετε σε αυτό;
Σε αυτή την περίπτωση, ο Kertész το αφηγείται από την οπτική γωνία όχι του θύματος, αλλά του εκτελεστή. Με ακραία οικονομία, με ψυχρότητα, εξηγεί την πτώση ενός ανθρώπου στην ηθική αδιαφορία και την οριστική εξαθλίωση της ψυχής και έτσι βρίσκει ένα από τα κλειδιά για την κατανόηση της εποχής μας.
Το τελευταίο χάνι
Όλοι έχουμε κράτηση εισιτηρίου για το τελευταίο πανδοχείο. Αυτό το τελευταίο μέρος όπου θα ξαπλώσουμε πριν φύγουμε από τη σκηνή. Στο τελευταίο πανδοχείο ο καθένας κάνει ένα υπόλοιπο από τους κλειστούς και εκκρεμείς λογαριασμούς του. Ο συγγραφέας έχει πάντα το πλεονέκτημα, μπορεί να κλείσει τη ζωτική λογιστική, τον απολογισμό των ημερών του με μεγαλύτερη αφθονία, προσεγγίζοντας τα πάντα με μια διαυγή ειλικρίνεια, αυτή των τελευταίων ημερών ...
Περίληψη: Σε μια τελευταία καλλιτεχνική προσπάθεια, ένας σοβαρά άρρωστος συγγραφέας συλλαμβάνει ένα κείμενο που αποτελεί μια σπλαχνική και μερικές φορές ενοχλητική μαρτυρία των εμπειριών του και του αγώνα του ανθρώπου για αξιοπρέπεια σε ακραίες συνθήκες. Με αυτόν τον τρόπο, ο Imre Kertész μετατρέπει το χρονικό του «προλογίου του θανάτου» σε έργο ριζικής ειλικρίνειας και συντριπτικής διαύγειας, με τη γραφή πάντα στον ορίζοντα, ως δικαιολογία για την ύπαρξή του. Το τελευταίο σπουδαίο έργο του Νόμπελ Λογοτεχνίας του 2002.
