Η γερμανική λογοτεχνία είχε πάντα μια ενδιαφέρουσα πληθώρα συγγραφέων πολλών διαφορετικών ειδών, με υπεροχή υπαρξιστών αφηγητών, με τις φυσικές συγκυρίες τους σε ρομαντικά, ρεαλιστικά, συμβολικά ρεύματα ή ό, τι είναι κατάλληλο σε κάθε ιστορική περίοδο.
Ο γερμανικός φαίνεται να συνδέεται σε οποιοδήποτε είδος μυθοπλασίας ή μη μυθοπλασίας με αυτό το επιστημολογικό σημείο προς την ίδια την αντίληψη του είναι.
Μπορεί να ακούγεται βαθιά, και είναι. Αλλά η αρετή ενός καλού συγγραφέα έγκειται στο να αφήσει αυτό το υπόλειμμα ανεξάρτητα από το αφηγηματικό πεδίο στο οποίο περιορίζεται. Από Goethe και Schopenhauer, περνώντας Νίτσε και φτάνοντας ψηλά Hermann Hesse, Γκούντερ Γκρας, ή γιατί όχι Πάτρικ Ζίσκιντ o Michael Ende.
Αναλύστε λοιπόν τα καλύτερα Χέρτα Μίλερ Υποθέτει ότι η είσοδος σε αυτή τη βαθιά κληρονομιά είναι μια πληγή του δημιουργικού από την καρδιά μιας Ευρώπης που υποβάλλεται σε πολλά σκαμπανεβάσματα. Μια κληρονομιά με την οποία οι συγγραφείς αναγκάστηκαν να λειτουργήσουν ως χρονικογράφοι.
Και ουσιαστικά Η Herta Müller είναι χρονικογράφος των ενδοϊστοριών επικεντρώθηκε σχεδόν πάντα στη Ρουμανία, με τους σκοτεινούς καιρούς της, τις συμφιλιώσεις της και πάντα μέσω της μαρτυρίας των ανθρώπων που προχωρούσαν μέσα σε τόσες ιστορικές περιπέτειες.
Τα κορυφαία 3 προτεινόμενα βιβλία της Herta Müller
Στα πεδινά
Η ανακάλυψη του υπερβατικού συγγραφέα ως χρονικογράφου μιας εποχής και μιας χώρας όπως η Ρουμανία και που μπορεί επιτέλους να επεκταθεί σε οποιοδήποτε μέρος υπόκειται στον αυταρχισμό.
Τίποτα καλύτερο από το όραμα ενός κοριτσιού να εισέλθει σε έναν σκληρό κόσμο που μερικές φορές εξάγεται στη γεμάτη και ελπιδοφόρα φαντασία της παιδικής ηλικίας. Το χειρότερο πράγμα για μια δικτατορία είναι η απομόνωση που δημιουργεί μέσω του φόβου. Είναι σαφές ότι η διάδοση αυτού του έργου το 1982 έφερε σφοδρή κριτική σε αυτόν όταν δεν ήταν άμεσα λογοκρισία στη χώρα του.
Ο πλούτος της σύνθεσης ιστοριών για τις εμπειρίες του πρωταγωνιστή κοριτσιού και των κατοίκων μιας μικρής ρουμανικής πόλης, σιωπηλός και φορτωμένος με αυτό το μέσο που μόνο τα παιδιά μπορούν να εκφράσουν, όπως αυτό που είδε τον γυμνό βασιλιά και υπό την προστασία του οποίου οι ενήλικες γίνε σκληρός, ικανός για οτιδήποτε.
Το θηρίο της καρδιάς
Μια άκρως οπτική μεταφορά του φόβου που ξεπερνά τα συναισθήματα και μάλιστα γίνεται σπλαχνικό. Το σημείο καμπής αυτής της ιστορίας σηματοδοτείται από τον θάνατο της Λόλας, η οποία τελικά υποκύπτει στο άθλιο καταπιεστικό αίσθημα της δικτατορίας.
Μόνο που η αυτοκτονία του καταλήγει να χρησιμεύει ως κίνητρο για τους φίλους του να συνωμοτήσουν για να μην υποκύψουν στο θηρίο, χωρίς να τους επιτρέψουν να φωλιάσουν μέσα τους με την ίδια τελική απελπισία.
Από την οπτική γωνία των νέων, όλη η θεσμοθετημένη διαφθορά του καθεστώτος Τσαουσέσκου είναι γνωστή, με την αυθαιρεσία και την έλλειψη σεβασμού όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μόνο αυτοί, η νεολαία, μπορούν να ξεφύγουν από την παγίδα ενός ασφυκτικού status quo.
Γούνα αλεπούς
Όλα τα άσχημα τελειώνουν κάποια στιγμή. Η δικτατορία του Τσαουσέσκου άφησε τη χώρα του μια κοινωνική, ηθική και οικονομική ερημιά. Σε αυτό το μυθιστόρημα εστιάζουμε στις τελευταίες μέρες του, στις τελευταίες στιγμές μιας δικτατορίας που έφτανε στο τέλος της. Αλλά στην εγγύτητα της ελευθερίας δεν βρίσκουμε καμία ανακούφιση από την απελευθέρωση.
Σε ένα συνεχές καταιονισμό σεναρίων μας παρουσιάζεται η δύναμη των μακριών πλοκαμιών του θεσμοθετημένου φόβου, σχεδόν θρησκείας.
Άλλοι επειδή βλέπουν την παρακμή του στη σκιά και το όφελος του καθεστώτος και άλλοι επειδή δεν γνωρίζουν τι μπορεί να γίνει με μια ζωή απελευθερωμένη από αλυσίδες. Εν ολίγοις, αυτό που συνέβη εκείνες τις ημέρες πριν από το τέλος της πολιτικής τραγωδίας, τίποτα δεν φαίνεται να δείχνει καλά συναισθήματα, μοιάζοντας περισσότερο με την αργή προσέγγιση στην άβυσσο των αλλοτριωμένων όντων.
