Υπάρχουν εκείνοι που γεννιούνται με ένα αστέρι και εκείνοι που γεννιούνται με ένα αστέρι. Ντέιβιντ Χέρμπερτ Λόρενς ανήκει στη δεύτερη ομάδα. Τουλάχιστον έτσι μπορεί να θεωρηθεί λαμβάνοντας υπόψη ότι ένας τύπος των ικανοτήτων του και της εκτεταμένης λογοτεχνικής του παραγωγής δεν πέτυχε ποτέ την επιτυχία που του άξιζε.
Επιτέθηκε από διάφορες πλευρές από τις δυνάμεις, οι στενότεροι ηθικολόγοι της εποχής του σε ισχυρούς φεμινιστικούς κύκλους όπως οι δικοί της Βιργίνα Woolf, Το έργο του πέρασε από λογοκρισία, περιφρόνηση του κοινού και μια μεταθανάτια εκτίμηση που τον οδήγησε σε εξορία που τελικά δεν θα έπρεπε να υποτίθεται ότι είχε τόσο μεγάλο τραύμα λόγω του ταξιδιού του.
Όμως, όπως συμβαίνει συχνά στην πολιτιστική σφαίρα, ό,τι ξεσηκώνει τις πιο αντιδραστικές σφαίρες καταλήγει να αποκτά μεγαλύτερη αξία όταν επιτέλους υπάρχει ένα άνοιγμα ή μετάβαση προς νέα ρεύματα, προς μια υπόθεση νέων εποχών σκέψης και δημιουργίας.
Όσον αφορά τις επιθέσεις της από τον φεμινισμό με επικεφαλής τη Βιρτζίνια Γουλφ, η αλήθεια είναι ότι αυτοί οι γυναικείοι χαρακτήρες στα έργα της για τους οποίους έγινε κριτική είναι πραγματικά γυναίκες που έχουν απελευθερωθεί στη σεξουαλική σφαίρα και είναι ικανές να αντιμετωπίσουν, έστω και με ασήμαντο τρόπο, τον κόσμο. έπρεπε να ζήσουν, το οποίο εξακολουθεί να είναι παράδοξο η επίθεση ενός φεμινισμού που, παρά τα πάντα, εξακολουθούσε να χρειάζεται μια εικονική εικόνα μιας πιστής γυναίκας σε όλες τις συνθήκες.
Η ταπεινή καταγωγή του Λόρενς, με τον πατέρα ενός ανθρακωρύχου, ίσως έκανε δυνατή αυτή την περιφρόνηση γι' αυτόν. Το ότι ένας τύπος κατώτερης μεσαίας τάξης ανέβηκε στην κορυφή της πολιτιστικής σφαίρας για να αντιμετωπίσει την αυστηρή κριτική της εκβιομηχάνισης, του καπιταλισμού και του ταξισμού και ότι μπορούσε επίσης να ασχοληθεί με την αφήγηση, την ποίηση, τη δραματουργία και ακόμη και τη λογοτεχνική κριτική, δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να επιβεβαιώνει τη δυσφορία της εξουσίας. , ικανός να δημιουργήσει το κατάλληλο ρεύμα γνώμης με το οποίο να δημιουργήσει τον κατακριτέο χαρακτήρα, αποκαλώντας τον πορνογράφο ή οποιοδήποτε άλλο είδος ταμπέλας που προκάλεσε λαϊκή εχθρότητα.
Αλλά τελικά ο χρόνος βάζει τα πάντα στη θέση του. ΚΑΙ έργο του Ντέιβιντ Χέρμπερτ Λόρενς Είναι ήδη από τα πιο αναγνωρισμένα στον αγγλοσαξονικό κόσμο.
Κορυφαία 3 προτεινόμενα βιβλία από τον DH Lawrence
Εραστής της Lady Chatterley
Το σεξ ως ένα μοναδικό σημείο συνάντησης, όπως η οργασμική έκρηξη που προήλθε από τη σύγκρουση μεταξύ λόγου και ζωτικών ορμών.
Ονομάστηκε άσεμνο, απαγορευμένο εκείνη την εποχή και πρακτικά μη ανακτήσιμο για την αιτία ακόμη και το 1960, αυτό το μυθιστόρημα προκάλεσε ίσως περισσότερη ενόχληση εκείνη την εποχή, επειδή αντιπροσώπευε μια παράβαση σε πολλές άλλες πτυχές πέρα από τη σεξουαλική.
Το ότι μια παντρεμένη γυναίκα που ανήκε σε υψηλές θέσεις αποφάσισε να απαλλαγεί από τον νεαρό και φτωχό εραστή της και ότι και οι δύο επιδόθηκαν σε αυτό το παράνομο πάθος θα μπορούσε να αποτελέσει λόγο αποποίησης.
Αλλά η προστιθέμενη συνιστώσα της κοινωνικής κριτικής, η εξέγερση ηθικών προσεγγίσεων και η πρόσκληση για αναζήτηση χώρων ελευθερίας ανάμεσα σε τόσες επιβολές των αρχών του εικοστού αιώνα, έγινε το κύριο προσβολή για τους αναθεωρητές του status quo της στιγμής.
Παιδιά και εραστές
Αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα σε πολλές πτυχές (όπως σε τόσες άλλες περιπτώσεις σε όλη τη λογοτεχνική του παραγωγή), όπως αναγνωρίζει και ο συγγραφέας.
Και η αλήθεια είναι ότι το σενάριο έναρξης με έναν γάμο που δεν έχει καμία ένδειξη αγάπης μοιάζει πολύ με αυτό που έπρεπε να ζήσει ο συγγραφέας.
Με τη συνεχή σύγκρουση μεταξύ του πατέρα και του αμόρφωτου, που εγκαταλείφθηκε στις κακίες του και δεν μπορούσε να αναλάβει κανένα οικογενειακό βάρος, η μητέρα Gertrude Morel παραδίδει τον εαυτό της στην ανατροφή του νεαρού William και Paul.
Το πρόβλημα είναι ότι η απεριόριστη αφιέρωσή της γίνεται ένα μπουκέτο αγκάθια, ειδικά όταν ο Παύλος διαπιστώνει ότι η άλλη ασυμβίβαστη αγάπη με μια ασφυκτική μητρότητα.
Η Παναγία και ο Τσιγγάνος
Αν δεν έχεις χορτάσει με τον αγαπημένο της Lady Chatterley, σε διαβεβαιώνω, ούτε ο Λόρενς. Ακόμα πιο απαλλαγμένος από τα στενά της αγγλικής κοινωνίας, η παραμονή του στην Ιταλία χρησίμευσε για να γεννήσει αυτό το έργο.
Τόσο παραβατικό ήταν το μυθιστόρημα στην εποχή του που σίγουρα δεν δημοσιεύτηκε ολόκληρο μέχρι πολλά χρόνια αργότερα. Συναντάμε σε αυτό την Υβέτ, μια υπηρέτρια που θέλει να εκπαιδεύσει ο πατέρας της προσπαθώντας να ισορροπήσει τη γνώση και τη σιδερένια ηθική, καταλήγει να πηγαίνει σε εφαπτομένη και να ερωτεύεται έναν τσιγγάνο.
Καθημερινή ζωή, ατμόσφαιρα αφοσίωσης σε μικρές απολαύσεις, σεξουαλικότητα... ό,τι συνεπάγεται η τσιγγάνικη κουλτούρα καταλήγει να κλέβει την ψυχή της νεαρής γυναίκας, ανίκανη να ελέγξει όλη αυτή τη φωτιά που άναψε στην ανακάλυψη μακρινών τρόπων ζωής που, χωρίς όμως, συντονίζουν μέσα σε κάτι που είχε πάντα μέσα της, περιμένοντας την τελική έκρηξη.
2 σχόλια στο “Τα 3 καλύτερα βιβλία του DH Lawrence”