La το έργο της Αντόνιο Ορετζούντο Είναι, σε πολλές στιγμές, μία από αυτές τις ομάδες γενεών που καταλήγει να μετατρέπεται σε έναν απαραίτητο κριτικό αναθεωρητισμό του τελευταίου μέρους του XNUMXού αιώνα. Μια λογοτεχνία με έναν υπαινιγμό έντονης ειλικρίνειας μέσα από τις εισβολές του ίδιου του συγγραφέα στις αυξημένες μυθοπλασίες του (που Ενρίκε Βίλα-Μάτας), σε εκείνο το συναρπαστικό παιχνίδι μεταξύ πραγματικότητας και μυθοπλασίας που περιγράφει στην περίπτωση του Antonio Orejudo, με τον πιο αφοσιωμένο τρόπο, τι σημαίνει να παραδοθείς στο επάγγελμα του συγγραφέα.
Μια πάντα υποβλητική μίξη που δεν τελειώνει με αυτές τις συχνές εισβολές του συγγραφέα στη δική του σκηνογραφία. Το Orejudo αντιμετωπίζει επίσης ιστορικές μυθοπλασίες που βρίσκονται σε διαφορετικούς χρόνους.
Αν και τελικά η πρόθεση ξεπερνά το στάδιο για να βρει αυτό το αμφιλεγόμενο επιχείρημα για να εξερευνήσει μυθιστορηματικές, παραβατικές, κωμικές, σουρεαλιστικές γραμμές πλοκής...
Όλη η επίδειξη δημιουργικότητας κάτω από έναν συντριπτικό τομέα της γλώσσας σε οποιαδήποτε από τις πτυχές της, από την απλώς περιγραφική έως την υπέρβαση των διαλόγων ή την καταστροφή μιας δράσης που καταλήγει να προκαλεί τις πιο απρόσμενες στροφές σε ένα μεταβαλλόμενο περιβάλλον στον ρυθμό ενός σκυτάλη. συναρπαστικό αφηγηματικό τέμπο.
Τα κορυφαία 3 προτεινόμενα βιβλία του Antonio Orejudo
Οι πέντε και εγώ
Ο πρωταγωνιστής αυτού του μυθιστορήματος, Toni, ήταν ένας αδηφάγος αναγνώστης αυτών των σειρών βιβλία του «Τα πέντε". Ανάμεσα στην αθωότητα και την επανάσταση που ήταν (και εξακολουθεί να είναι) το διάβασμα εκείνα τα πρώτα παιδικά χρόνια, η ανάγνωση οποιουδήποτε βιβλίου γίνεται πάντα ένα σημάδι, ένας σελιδοδείκτης που δημιουργήθηκε στη δική μας ζωή.
Όταν ανακτάτε ένα βιβλίο από τα πέντε φαίνεται σαν να είναι ο σελιδοδείκτης της ζωής σας ακόμα εκεί, στο άγγιγμα των εξωφύλλων του γεμάτο δράση και περιπέτεια.
Όπως υποδεικνύει ο ίδιος ο συγγραφέας, μια νεανική ανάγνωση ανακαλύπτεται κάτω από ένα πολύ διαφορετικό πρίσμα στην ωριμότητα, αποκαλύπτοντας μη εντοπισμένες αποχρώσεις εκείνη την εποχή, πτυχές που δεν είναι πάντα τυχερές. Αλλά το σημαντικό είναι ότι συνδέεται με μια άλλη εποχή, η οποία με τη σειρά της συνδέεται με ένα άλλο πρίσμα της ζωής.
Σε έναν ήδη ενήλικα χαρακτήρα, ο οποίος επανεξετάζει αυτές τις στιγμές της εφηβείας με την ακρίβεια ενός συγγραφέα που έχει περάσει από τη λαμπρότητα των βιβλίων "The Five", μαντεύει κανείς αυτό το αυτοβιογραφικό σημείο, την επιθυμία του να ανακτήσει τόσες πολλές αισθήσεις Το
Πρώτα απ 'όλα, ο Τόνι θα ήθελε να ανακτήσει την έμπνευση. Και μαζί με αυτό το κίνητρο να γράψει τα εξαιρετικά μυθιστορήματά του και να διδάξει τους μαθητές του, πεπεισμένοι ανά πάσα στιγμή για το τι μεταδίδει.
Το πρόβλημα για τον Τόνι είναι ότι όλες εκείνες οι αναγνώσεις του The Five συνόδευσαν τους χρόνους της ισπανικής μετάβασης που υποσχέθηκαν να προσφέρουν σε αυτόν και στους συναδέλφους του ευκαιρίες που είτε δεν έφτασαν είτε έγιναν αργά, όταν σχεδόν όλα χάθηκαν.
Δεν πρόκειται για νοσταλγία ή μελαγχολία, αλλά για αυτό, ίσως αυτό που όλη αυτή η γενιά αναγνωστών του The Five ήθελε να γίνει στην πραγματικότητα να μην είναι μεγαλύτερος. Ως εκ τούτου, η Τόνι επιστρέφει για να αναζητήσει τη θέση της στη μυθοπλασία, παρά το γεγονός ότι η πραγματικότητά της μπορεί να είναι μερικές αλεπούδες.
Πλεονεκτήματα ταξιδιού με τρένο
Η πιο σουρεαλιστική από τις ιστορίες του Orejudo και, ωστόσο, αυτή που απογυμνώνει περισσότερο τους χαρακτήρες του προς μια φιλοσοφική και ψυχολογική απόκλιση από αυτό το παράπτωμα που πιτσιλίζει, είναι άβολο και που τελικά αντιμετωπίζει τα δεινά της ανθρώπινης κατάστασης.
Όλα από ένα απλό κάθισμα τρένου με τον πιο κατάλληλο (ή ακατάλληλο) χαρακτήρα, για τις συνθήκες μιας σαγηνευτικής πρωταγωνίστριας όπως η Helga Pato, η οποία παρακολουθεί, μεταξύ έκπληκτων και γοητευμένων, την ιστορία ενός ψυχιάτρου που προσφέρει να αποκαλύψει την τεκμηρίωσή της για την τρέλα από το πρίσμα πολλών ασθενών του και η χρήση της γλώσσας για την αφήγηση ιστοριών.
Όπως θα έλεγε κανείς, το χαρτί περιέχει τα πάντα. Και κάθε ψυχοπάθεια των ασθενών του Άνχελ Σαναγκουστίν εξυπηρετεί μια αφηγηματική αιτία που είναι τόσο διαυγής όσο και τρομακτική για το πόσο κοντά είναι ο λόγος με την εμμονή και ακόμη και με την παράνοια που καταλήγουν να υλοποιούνται σε τόσες πολλές ψυχικές ασθένειες που γίνονται τεμαχισμένη λογοτεχνία του κόσμου. αφηγείται από εκείνους τους τρελούς ασθενείς του Sanagustín.
Μια ανάγνωση τόσο ενοχλητική όσο και εύστοχα αφηγείται με μια κυριαρχία στις παραληρηματικές εκθέσεις που κάνει την πλοκή να τρέχει με ένα υποβλητικό, αναφαίρετο άγκιστρο μόλις ξεκινήσει η ανάγνωση.
Φανταστική αφήγηση με ιστορία
Μερικές φορές φαίνεται, σαν αυτό που λέει αυτός ο συγγραφέας να ήταν ένα παράλληλο χρονικό, μια πρόθεση να ξανασκεφτούμε τι είναι ιστορικά ή ακαδημαϊκά αποδεκτό σχετικά με χίλιες και μία πτυχές της πολιτιστικής μας διατροφής. Και αυτή τη φορά είναι στο χέρι της λογοτεχνίας.
Maybeσως αυτή η ερμηνεία να είναι δική μου, αλλά μου αρέσει πολύ αυτή η ιδέα να ξαναγράψω τα πάντα ή να προτείνω εναλλακτικές για το πώς θα μπορούσαν πραγματικά να είναι τα πράγματα.
Αυτό το μυθιστόρημα για τρεις φίλους σε μια παραδοσιακή Μαδρίτη στις αρχές του 27ου αιώνα που η ιστορία μας λέει ότι ήταν το λίκνο της γενιάς των XNUMX και ότι αυτό το μυθιστόρημα μας ξεσηκώνει με πολύ πιο έντονο τρόπο. Ο Santos, ο Patricio και ο Martiniano, ανάμεσα σε μποέμ, λογοτεχνικούς και κόλπους, είναι τρία αγόρια με πολύ διαφορετικές ανησυχίες που ενδιαφέρονται να επιβιώσουν και να φαντασιώνονται για λογοτεχνικές δόξες μεγαλύτερης ή μικρότερης ουσίας. Το παράξενο, γκροτέσκο και δονκιχωτικό μέλλον του δείχνει τα θεμέλια αυτού που η μετέπειτα Ιστορία αντιμετώπισε όπως ήθελε.
