Αν επιτρέπεται η σύγκριση, θα έλεγα Αντόνιο Γκάλα είναι στη λογοτεχνία αυτό που ο Πέδρο Αλμοδόβαρ στον κινηματογράφοΕ Συνήθως δεν μου αρέσει αυτός ο τύπος αναγωγισμού, αλλά σε αυτή την περίπτωση οι αναλογίες αντιστοιχούν στην αντίληψη των εικόνων που προκύπτουν από την ανάγνωση του ενός και την προβολή του έργου του άλλου. Και για μένα αυτή η αντίληψη είναι πολύ έντονη.
Είναι θέμα φωτός αυτό το φως που αντηχεί στο λευκό φόντο των έργων του και που με τη σειρά του καταλήγει να χρωματίζεται από τη ζωντάνια των έντονων χρωμάτων της αγάπης, των ανεξέλεγκτων συναισθημάτων, του καθαρού βιταλισμού, των μαύρων αντιφάσεων, του πηγμένου κόκκινου της αγάπης και του λαμπερού κίτρινου της τρέλας και του ουράνιου τόξου του σεξ.
Αντόνιο Γκάλα Συμπλήρωσε το αφηγηματικό του έργο με δημοσιογραφικές επιδρομές, με ποίηση ακόμα και με δραματουργία, χωρίς αμφιβολία ένας συγγραφέας προικισμένος για κάθε τι πολιτιστικό, καλλιτεχνικό και σκηνικό.
3 προτεινόμενα μυθιστορήματα του Antonio Gala
Το πορφυρό χειρόγραφο
Η εξαγωγή του ανέκδοτου από την ιστορία για τη μετατροπή του σε υπερβατικό, καθολικό είναι μια αρετή που δεν προσεγγίζουν πολύ λίγα φτερά. Αυτό το μυθιστόρημα μου θύμισε κατά καιρούς Η Παλαιά Γοργόνα, του Χοσέ Λουίς ΣαμπέντροΕ Και στις δύο προτάσεις, το ιστορικό είναι ένα σενάριο που ωχριά μπροστά στον άνθρωπο, με τη μικρή του ουσία να εξαπλώνεται μεθυστικά ...
Περίληψη: Στα κατακόκκινα χαρτιά που χρησιμοποιούσε η Καγκελαρία της Αλάμπρα, ο Μποαμπντίλ - ο τελευταίος σουλτάνος - μαρτυρά τη ζωή του καθώς την απολαμβάνει ή την υποφέρει. Η φωτεινότητα των παιδικών του αναμνήσεων θα εξασθενίσει σύντομα καθώς η ευθύνη ενός εκδιωγμένου βασιλείου πέφτει στους ώμους του. Η εκπαίδευσή του ως εκλεπτυσμένος και καλλιεργημένος πρίγκιπας δεν θα τον εξυπηρετήσει καλά για τα καθήκοντα της κυβέρνησης. η λυρική της στάση θα εξοντωθεί μοιραία από ένα επικό κάλεσμα για ήττα.
Από τους καυγάδες των γονιών του μέχρι τη βαθιά στοργή του Μοράιμα ή του Φάραξ. από το πάθος για τον Τζαλίμπ στην αμφίσημη τρυφερότητα για τον Αμίν και την Αμίνα. από την εγκατάλειψη των παιδικών του φίλων στην δυσπιστία των πολιτικών συμβούλων του. από τη λατρεία για τον θείο του Ζάγκαλ ή τον Γκονζάλο Φερνάντες ντε Κόρδοβα μέχρι το μίσος των Καθολικών Μονάρχων, μια μακρά γκαλερί χαρακτήρων σχεδιάζει τη σκηνή στην οποία ο Μποαμπντίλ ελ Ζογκόιμπι, ο Ελ Ντεσβεντουραδίλο, γκρινιάζει.
Τα αποδεικτικά στοιχεία για να ζήσετε μια κρίση που χάσατε εκ των προτέρων τα μεταμορφώνουν σε πεδίο αντιφάσεων. Πάντα απλοποιώντας, η Ιστορία συγκέντρωσε κατηγορίες για αυτόν που είναι άδικες σε όλη την ιστορία του, ειλικρινείς και στοχαστικές.
Το αποκορύφωμα της ανακατάληψης - με τους φανατισμούς, τις σκληρότητες, τις προδοσίες και τις αδικίες της - συγκλονίζει το χρονικό σαν ένας καταστροφικός άνεμος, του οποίου η γλώσσα είναι οικεία και θλιβερή: αυτή ενός πατέρα που εξηγεί τον εαυτό του στα παιδιά του, ή αυτή ενός άντρα η παρασυρόμενη κουβέντα στον εαυτό του έως ότου βρει - στερημένο, αλλά γαλήνιο - το τελευταίο του καταφύγιο.
Η σοφία, η ελπίδα, η αγάπη και η θρησκεία τον βοηθούν μόνο σε εκρήξεις στο μονοπάτι της μοναξιάς. Και είναι αυτή η ανικανότητα μπροστά στο πεπρωμένο που το καθιστά ένα έγκυρο σύμβολο για τον άνθρωπο σήμερα. Αυτό το μυθιστόρημα κέρδισε το βραβείο Planeta 1990.
Το τουρκικό πάθος
Το αν είναι τουρκικό ή μεξικάνικο δεν έχει σημασία. Αυτό που κινεί τη δράση αυτού του μυθιστορήματος είναι ο πρώτος όρος, το πάθος. Η αγάπη εκείνης της γυναίκας ικανής για όλα να λιώσει στην αγκαλιά του αγαπημένου άντρα, χωρίς ηθικά ή περιορισμούς, με την ορμή της πείνας, με την απόγνωση της αποχής. Αν συμπληρώσετε όλα αυτά με μια πραγματική δράση που γεννήθηκε από την πικρία, η πλοκή αποδεικνύεται μαγνητική προς ένα τέλος που ανακοινώνεται μοιραίο, όπως η έντονη αγάπη ...
Περίληψη: Η Desideria Oliván, μια νεαρή γυναίκα από την Huesca με συζυγικές απογοητεύσεις, κατά τη διάρκεια ενός τουριστικού ταξιδιού στην Τουρκία ανακαλύπτει ξαφνικά το πιο συντριπτικό πάθος αγάπης στην αγκαλιά του Yamam και παρόλο που δεν ξέρει σχεδόν τίποτα για αυτόν, αφήνει τα πάντα για να ζήσει στο πλευρό σας Κωνσταντινούπολη.
Ο χρόνος περνά και η ένταση αυτής της αγάπης επιμένει, αλλά οι σχέσεις των δύο εραστών γίνονται όλο και πιο δραματικές και πιο σκοτεινές, μέχρι που η επανένωση της Ντεσιντέρια με έναν παλιό της φίλο που ανήκει στην Ιντερπόλ αποκαλύπτει την πραγματική τους φύση των προσοδοφόρων δραστηριοτήτων του Γιαμάμ.
Η ιστορία, που θαυμάσια αφηγείται μέσα από κάποια υποτιθέμενα τετράδια του πρωταγωνιστή, αποτελεί έναν πικρό διαλογισμό για την αγάπη, που οδηγεί στις τελευταίες συνέπειές της εν μέσω ενός πολύ θλιβερού κλίματος, μέχρι τη φυσική και ηθική καταστροφή, που ο Antonio Gala ξέρει να περιγράφει με την ακαταμάχητη δύναμη του στυλ του.
Η αδύνατη λήθη
Σε αυτή τη θλίψη που πρόκειται να ταξιδέψει στον κόσμο, ξεχνάς ό, τι μπορείς. Και αν δεν πρέπει να ξεχάσεις κάτι, πρέπει να είναι επειδή σε έκανε να νιώσεις ζωντανός, γιατί σου έδωσε ενθάρρυνση, γιατί έγινε αιώνιο.
Περίληψη: Η Minaya Guzmán ενόχλησε άντρες και γυναίκες, έκανε τα παιδιά και τα σκυλιά να ερωτευτούν. Minaya Guzmán: ένα μυστήριο, όπως όλα όσα προσελκύουν τα ανθρώπινα όντα χωρίς άφεση. «Δεν είμαι από εδώ», εξομολογήθηκε σε μια ευκαιρία, αλλά δεν μπορούσαν να τον καταλάβουν γιατί ήταν, χωρίς να είναι, σαν εμάς.
Έμοιαζε με άντρα αλλά η τελειότητά του, η ομορφιά του και το χαμόγελο στα μάτια του πρέπει να τον ειδοποίησαν για τη διαφορά τους. Ταν πιο δίκαιος και πιο ειρηνικός, πιο σεβαστός, πάνω απ 'όλα, πιο γαλήνιος, φαινόταν να φωτίζεται από μέσα. Aταν όνειρο ή ήταν περισσότερο ζωή παρά ζωή;
Ο Αντόνιο Γκαλά μας οδηγεί, από το χέρι ενός αφηγητή που γνώριζε, όπως κανείς άλλος, ποιος ήταν ο Μινάγια Γκουζμάν, πέρα από τη ζωή, πέρα από το θάνατο, προς το πιο ελπιδοφόρο φως. Δεν είναι μυθιστόρημα μυστηρίου, αλλά ένα μυστήριο που μετατράπηκε σε μυθιστόρημα.
