Υπάρχουν συγγραφείς που βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό στο πεπρωμένο. Amos Oz Thatταν εκείνος ο συγγραφέας που, λόγω εμπειριών και αποφάσεων ζωής, έπρεπε να καταλήξει να βάζει μαύρο στο λευκό όλες εκείνες τις εντυπώσεις, τους διαλογισμούς αλλά και τις αντιφάσεις που συνοδεύουν τον άνθρωπο που εκτίθεται στη ζωή στην πιο ωμή αναπαράστασή του.
Για έναν περιπλανώμενο Εβραίο (όπως ξεκίνησε ο ίδιος ο Άμος Οζ ως σύγχρονος και συμπατριώτης του Φίλιπ Ροθ ήταν επίσης), τελικά πίσω στη γη της επαγγελίας του, ανοίγοντας διαμάχες για το ποιο μέρος της γης είναι πραγματικά δικό του και ειδικά αν αξίζει τον κόπο μια υποσχεμένη γη να καταλήξει να λούζεται από ένα ασυμπίεστο ποτάμι αίματος για χρόνια και χρόνια , υποτίθεται ότι αυτή καθεαυτή ήταν μια αντιπαράθεση με τον πολιτισμό τους, τους προγόνους τους και όλα όσα ο κανόνας του Ιουδαϊσμού υπέθεσε ως εξαναγκασμένη και λεηλατημένη κουλτούρα της χώρας τους.
Αλλά σίγουρα, ούτε στη φανταστική του αφήγησή του ούτε στα βιβλία του με δοκίμια, ο Άμος Οζ κατέληξε να αφήνει σημάδια υποχώρησης στη γενική ιδεολογία. Η επιθυμία του για ειρήνη, που μερικές φορές χαρακτηρίζεται ως καλοσύνη της πολυθρόνας, τον συγκινούσε πάντα στον κοινωνικό του ακτιβισμό και στη δέσμευσή του στα γράμματα.
Τα κορυφαία 3 προτεινόμενα βιβλία του Amos Oz
Το μαύρο κουτί
Λαμπρή μεταφορά ως τίτλος ενός από τα καλύτερα επιστολικά μυθιστορήματα στην ιστορία. Γύρω από τον διαλυμένο γάμο της Ilana και του πρώην συζύγου της Alec, περνάμε την πραγματικότητα ενός εβραϊκού λαού που ζούσε πάντα με ένα συγκεκριμένο απάτριδο πνεύμα στη χιλιετή πάλη του.
Μερικές φορές κάποιοι αισθάνθηκαν εκδιωγμένοι, αλλά άλλοι αισθάνθηκαν απελευθερωμένοι μη δεσμευμένοι σε μια χώρα υπόσχεση της οποίας η μόνη υπόσχεση ήταν η διαρκής σύγκρουση. Αλλά πολύ πέρα από το παλιό δίλημμα ζούμε μια συναισθηματική ανάκληση της αποτυχίας, των αχώριστων κόμβων όταν υπάρχουν παιδιά που εμπλέκονται.
Ο Άλεκ έφυγε για τις Ηνωμένες Πολιτείες αναστατωμένος και η Ιλάνα έμεινε στο Ισραήλ με έναν γιο που δεν μπορούσε να δεχτεί τον χωρισμό. Η αγάπη και το μίσος είναι ένα σύνορο που μπορεί να περάσει χωρίς επιστροφή.
Στην πραγματικότητα της τρέχουσας ζωής των τριών χαρακτήρων βρίσκουμε αυτό το ανυπέρβλητο κενό, που εξηγείται από το συγκλονιστικό πρώτο πρόσωπο των γραμμάτων στα οποία χύνονται οι γυμνές αλήθειες.
Χώρα τσακαλιών
Η ζωή μπορεί να είναι ένα μυθιστόρημα, ειδικά όταν αυτή η ύπαρξη εκτείνεται σε έναν ανησυχητικό κόσμο αβεβαιότητας, απειλών και παθών. Σε πρακτικό επίπεδο, η επιστροφή των Εβραίων στη γη της επαγγελίας οργανώθηκε γύρω από το κιμπούτς, τουλάχιστον στα πιο ογκώδη στρώματά του.
Έποικοι απαραίτητοι για να επιτευχθεί αυτή η πρωταρχική ενοποίηση του χώρου και του ανθρώπου που τον καταλαμβάνει. Και γύρω από αυτή την ανοικοδόμηση μιας πατρίδας, αυτή την επανένωση των Εβραίων με τον τόπο όπου είχαν ζήσει οι πρόγονοί τους, ο Amos Oz μας προσφέρει μερικές ιστορίες για εμπειρίες, συνθήκες και εκείνη την προσκόλληση για τη χαμένη γη που κατάφερε να τους κρατήσει ενωμένους στο πνεύμα σε όλα τα έθιμα και τη θρησκεία.
Εκτός από τις γεωπολιτικές και τις συγκρούσεις ταυτότητας, η ιδέα που παρουσιάζει ο συγγραφέας είναι η άφιξη σε ένα πνευματικό καταφύγιο μετά από ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ να περιπλανηθείτε οπουδήποτε στον κόσμο και να λάβετε περιφρόνηση και εχθρότητα στις περισσότερες περιπτώσεις.
Για αυτόν τον λόγο και μόνο, αξίζει να διαβάσετε, να ακούσετε και να λάβετε υπόψη κάθε άποψη, ειδικά στην πιο προσωπική της πλευρά. Όταν οι Εβραίοι βρουν επιτέλους ένα μέρος όπου μπορούν να νιώσουν τον εαυτό τους, πρέπει να σκεφτούν πώς να επιστρέψουν στη σκληρή γη τους. Σκέφτονται την κοινότητα και εργάζονται για να ξαναριζωθούν στη μικρή τους θέση στον κόσμο.
Αναμφίβολα ένα σύνολο πολύ ιδιαίτερων περιστάσεων που προσφέρουν έναν μεγάλο αφηγηματικό πλούτο. Οι περιπλανώμενοι Εβραίοι οργανώθηκαν τελικά για να επιστρέψουν στη γη που η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία τους ανάγκασε να φύγουν. Αλλά μετά από τόσο καιρό η εξορία έχει διεισδύσει πάρα πολύ στην ψυχή.
Και αυτή είναι η απόλυτη εντύπωση που μας δίνει αυτό το βιβλίο. Η ίδρυση μιας χώρας ψυχών που περιφέρονται στον κόσμο για αιώνες ήταν μια ιλιγγιώδης συσσώρευση αντιφατικών συναισθημάτων.
Αφηγήσεις πλούσιες σε αποχρώσεις και βαθιές σε ζωτικές προσεγγίσεις. Απαραίτητη λογοτεχνική κάθαρση για να μπορέσουμε να συμπονούμε αυτούς τους ανθρώπους, μια μάθηση για τον παλαιότερο από τους νομαδικούς λαούς, ένα μάθημα για την ενότητα στη διασπορά.
Μεταξύ φίλων
Η εξαφάνιση της ιστορίας μέσω ιστοριών αληθινών πρωταγωνιστών είναι ένας πολύ συνηθισμένος πόρος για έναν συγγραφέα που ενδιαφέρεται να δείξει ότι, η λεπτομέρεια, η ενδοϊστορία ως η αληθινή Ιστορία σε τελευταία περίπτωση.
Σε αυτό το βιβλίο βρίσκουμε οκτώ ιστορίες για τους πρώτους οικισμούς με τη μορφή κιμπούτς. Οι Εβραίοι έμαθαν να κάνουν τη γη δική τους με τον πιο φυσικό τρόπο, δουλεύοντάς την για να επιβιώσουν.
Συναντιόμαστε στο Yikhat, το macondo του Amos Oz, εβραϊκή εκδοχή. Και είναι εκεί που εκτιμάται η επιθυμία να παρουσιαστεί το κοινό όνειρο, το ιδανικό των ανθρώπων και η κάθοδός τους στα γήινα με τα ανέκδοτα που τελικά καταλήγουν να χτίζουν την ιστορία και που πυροδοτούν τις τελικές αποφάσεις κάθε ανθρώπου.
1 σχόλιο στο “Τα 3 καλύτερα βιβλία του υποβλητικού Amos Oz”