Τα 3 καλύτερα βιβλία του Amin Maalouf

Σε περισσότερες περιπτώσεις από ό, τι νομίζουμε, η λογοτεχνία είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να έρθετε πιο κοντά σε κάθε πολιτισμό. Χωρίς αμφιβολία, ο εθνοκεντρισμός κάθε έθνους ή περιοχής καταλήγει να μονοπωλεί την αντίληψή μας για το τι είναι ο κόσμος. Και εκεί είναι το έργο ενός συγγραφέα όπως Amin maaloufΦωτισμένος και ταυτόχρονα γεμάτος ανθρωπιά, εκτελεί ένα αρχέγονο έργο.

Ο Maalouf είναι Λιβανέζος, ακριβώς στην άλλη πλευρά της Μεσογείου, μια χώρα της οποίας η ιστορία καταλήγει να είναι μια κοινή εξέλιξη μεταξύ όλων των δυτικών λαών που κατέληξαν να αποτελούν τον σημερινό μας κόσμο. Μόνο που όσο κοντά κι αν θεωρούμε αυτή την Ανατολή, σε πολλές περιπτώσεις τη θεωρούμε ξένη, όταν η αλήθεια είναι ότι παρόμοιες θρησκευτικές και πολιτικές συγκρούσεις μεταξύ Μουσουλμάνων και Χριστιανών έχουν βιωθεί και εκεί, μόνο πολλούς αιώνες μετά από αυτό που συνέβη στην Ισπανία, φυσικά.

Έτσι, μέσα στη λανθάνουσα σύγκρουση σε χώρες όπως ο Λίβανος, ένας συγγραφέας όπως Amin maalouf, με ένα ετερόδοξο πολιτισμικό φορτίο μέσα στην οικογένειά του, μπόρεσε να συγκεντρώσει πραγματικότητες και ιδιαίτερες εντυπώσεις, ιστορία και τρέχουσες υποθέσεις, καταλήγοντας να προσφέρει μια πλούσια και απολύτως αποκαλυπτική βιβλιογραφία για την πραγματικότητα του κόσμου μας, αυτή τη συλλογή πολιτισμών και πεποιθήσεων που δεν βρίσκουν ποτέ πλήρη κοινόχρηστη στέγαση, για να το θέσω ευφημιστικά.

Τα κορυφαία 3 προτεινόμενα βιβλία του Amin Maalouf

Λιοντάρι ο Αφρικανός

Μιλώντας για τον Μααλούφ είναι για πολλούς να προκαλέσουν αυτό, το σπουδαίο έργο του. Ένα μυθιστόρημα που φαίνεται να υιοθετεί έναν αέρα στο μύθο του περιπλανώμενου Εβραίου, αλλά αποσπασμένο από την πιο πιστή πραγματικότητα σε αντίθεση με την ιστορική τεκμηρίωση.

Γιατί ο Χασάν είναι ο περιπλανώμενος μουσουλμάνος, γεννημένος στη Γρανάδα γύρω στο 1488 και ένας ανήσυχος πολιτιστικός προσκυνητής, ικανός να αφήσει μαρτυρία για το πέρασμά του από πολύ μακρινά μέρη στην Αφρική και σε όλη τη Μεσόγειο. Ο Μααλούφ προετοιμάζει για τον Χασάν μια λογοτεχνική ζωή ακόμα πιο πλούσια από αυτή που έτρεφε τον μύθο του.

Και ταυτόχρονα είμαστε φτιαγμένοι να βλέπουμε τα επίπεδα σοφίας και δύναμης που απολάμβανε αυτός ο χαρακτήρας. Στο πετσί του Λεόν του Αφρικανού αναλογιζόμαστε μεγάλες στιγμές στην πραγματική ιστορία αυτού του παγκόσμιου επίκεντρου που ήταν το Mare Nostrum εκείνα τα χρόνια, των συγκρούσεων και της δύσκολης ισορροπίας ανάμεσα σε τόσους πολλούς λαούς που βρέχονταν από τις ακτές της θάλασσας...

Ο Βράχος του Τάνιου

Κατά κάποιο τρόπο, όταν ο Maalouf αρχίζει να γράφει ένα ιστορικό μυθιστόρημα, αυτό που πραγματικά κάνει είναι να αφηγείται ένα αρκετά πιστό χρονικό γεγονότων που μπορεί να έχουν αγνοηθεί στα πιο αξιοσημείωτα χρονικά της εποχής, αλλά που, ωστόσο, ανακτούν νέο σφρίγος στη γραφίδα του συγγραφέα. .

Οι ιστορικές μυθοπλασίες καταφεύγουν σχεδόν πάντα σε πραγματικά γεγονότα ως ένα απαραίτητο σκηνικό για την αφήγηση ενδιαφέρουσων ενδοϊστοριών που είναι εμποτισμένες με ορισμένα γεγονότα. Στην περίπτωση αυτού του μυθιστορήματος, αν και είναι αλήθεια ότι ταιριάζει στον Λιβανέζικο θρύλο του Τάνιου, ενός νεαρού άνδρα που επιτυγχάνει την ποιότητα ενός ήρωα με τη σταθερή του θέληση να απελευθερώσει τους ανθρώπους του.

Το μυθιστόρημα επισημαίνει επίσης μια συμφιλιωτική πρόθεση σε έναν χώρο της Μέσης Ανατολής, όπου οι συγκρούσεις μεταξύ των θρησκειών εξακολουθούν να αποτελούν επίκεντρο μεγάλων προβλημάτων.

Οι αποπροσανατολισμένοι

Σε αυτό το μυθιστόρημα που επικεντρώνεται στις τρέχουσες εποχές, ο Maalouf επεκτείνει τη συνειδησιακή του πρόθεση και τη συμφιλίωσή του, εκτός από το αναμφισβήτητο καλλιεργητικό του αποτέλεσμα στην πραγματικότητα μιας Μέσης Ανατολής που επικεντρώνεται στον Λίβανο αλλά επεκτείνεται σε πολλές άλλες περιοχές της περιοχής.

Πρωταγωνιστής αυτού του μυθιστορήματος είναι ο Άνταμ, ένα είδος ουσιαστικά alter ego του ίδιου του συγγραφέα. Από τη συνταξιοδότησή του στο Παρίσι, ο Άνταμ αποφασίζει να επιστρέψει μια μέρα στη γη του για να συνοδεύσει έναν καλό φίλο που ήδη πεθαίνει. Η επιστροφή προϋποθέτει αυτή τη φυσική σύγκρουση ανάμεσα σε αυτό που είναι ο Αδάμ σήμερα και την υπενθύμιση του παρελθόντος του, καθώς και τον αντίκτυπο του να μοιράζεται τη ζωή του με τους υπόλοιπους φίλους της νεολαίας του. Πολλά είναι τα μάτια του ίδιου του συγγραφέα, της προοπτικής του που είναι φορτωμένη με πολλές εντυπώσεις, από την ενοχή μέχρι τη διαύγεια, από τη νοσταλγία μέχρι την ανάληψη της μοίρας της οικογένειάς του και των ανθρώπων του.