Τα 3 καλύτερα βιβλία της Clarice Lispector

Από την ιστορία και το παραμύθι στο μυθιστόρημα και από το πάθος των πιο πιστών αναγνωστών του μέχρι την απογοήτευση πολλών άλλων που το πλησιάζουν. Clarice lispector για τη μπάντα του μεγάλου δημιουργού. Μια διαφοροποιητική ετικέτα που οδηγεί τελικά σε μια ενδοσκοπική μίμηση των χαρακτήρων της, σε μια εμβάθυνση που, σε εκείνες τις περιπτώσεις στις οποίες δεν τελειώνει η ανάκαμψη στον αναγνώστη, φαίνεται να κρυφοκοιτάζει τη γυμνή ουσία της ζωής, με την ομορφιά μιας έντονης έκθεσης που μπορεί να συναρπάσει ή να πληγώσει.

La έργο της Clarice Lispector εκδηλώνει μια θεμελιώδη βούληση για βουτιά στην υποκειμενική πραγματικότητα, υπό τη σύνθεση ενός κόσμου που υπόκειται σε αυτήν τη συνείδηση ​​να τρέφεται με βάση την εκπαίδευση, την ιδιοσυγκρασία και τις εξωτερικές συνθήκες που προικίζει κάθε χαρακτήρα με μια συνολική, θεατρική αναπαράσταση της ύπαρξης.

Και ναι, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, ανησυχητικό, συντριπτικό σε αυτό το έργο αφιερωμένο σε έναν τόσο βαθύ σκοπό. Ωστόσο, η ευκινησία των σκηνών του, η ζωντάνια των χαρακτήρων του και οι έντονοι διάλογοι μετατρέπουν την πρότασή του σε ένα είδος ελαφριάς φιλοσοφίας, ένα φτερό που σπρώχνεται από ένα ρεύμα αέρα που το κινεί ανάμεσα στις πιο πυκνές έννοιες.

Μπορείτε ήδη να διαβάσετε μερικές από τις άφθονες ιστορίες του ή τις πιο αναγνωρισμένες από τα μυθιστορήματά του. Η αίσθηση περισσεύει πάντα στην υπέρβαση της ασήμανσης, στην ανύψωση της ασήμαντης λεπτομέρειας, στην εξαγωγή όλων αυτών που είμαστε από μια απλή κίνηση ή μια χειρονομία που θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη.

Σε μεγάλο βαθμό αφορά τη μαγεία του καλού συγγραφέα, ικανό να παρατηρήσει και να αναλύσει, ουσιαστικό για να μην παραβλέψει τη λεπτομέρεια που δικαιολογεί τα πάντα, την κόλλα που δένει κάθε δευτερόλεπτο μας πέρα ​​από την προφανή βούληση.

Η Clarice Lispector είναι ένας συντάκτης που συνιστάται ιδιαίτερα για να πετάξει στο σχετικόΌπως η παρατήρηση των αποχρώσεων ενός πίνακα, όπως η ανακάλυψη των κυμάτων μιας συμφωνικής.

3 Προτεινόμενα βιβλία από την Clarice Lispector

Το πάθος σύμφωνα με τον GH

Η πρωταγωνίστρια αυτού του μυθιστορήματος ζει στο Ρίο ντε Τζανέιρο, μια γυναίκα με αυτή την πρωταρχική αίσθηση πληρότητας που μεταδίδει την ιδέα της απελευθέρωσης, της γυναικείας αυτοπραγμάτωσης πέρα ​​από κανόνες και στερεότυπα. Μόνο…, ούτε κι εκείνη ξέρει ότι δεν είναι φτιαγμένη από αυτή τη σταθερή θέληση. Στους πιο αναγνωρισμένους κύκλους της μεγάλης βραζιλιάνικης πόλης είναι μια ακόμη, που ανήκει σε αυτούς που ακούγονται και λαμβάνονται υπόψη στον πολιτιστικό τομέα.

Αλλά όχι σπάνια η πραγματικότητα καταλήγει να πηδά στον αέρα όταν δεν το περιμένεις. Η μοναξιά είναι ένας σύντροφος που μπορεί να αναδείξει το καλύτερο της ή που μπορεί, μια ωραία μέρα, να την αντιμετωπίσει με το βάρος της άδειας ηχώ της. Μια απλή κατσαρίδα που περπατάει μέσα στο σπίτι σας μεταμορφώνει την πραγματικότητα σε εκείνο το σημείο καμπής που οδηγεί στο πνευματικό από το σπλαχνικό.

Η απώθηση για το έντομο συντονίζεται με ένα άλλο είδος απώθησης, αυτό της ψυχής του χορτασμένο από την τρύπα, την άβυσσο. Αυτή, η πρωταγωνίστριά μας, δεν θέλει να υποκύψει στους δυσοίωνους πειρασμούς της μοναξιάς και θα αναζητήσει νέα ερείσματα για να προσκολληθεί ξανά στην ύπαρξή της.

Η ώρα του αστεριού

Η εμβάθυνση στα μεγάλα ερωτήματα οδηγεί αναπόφευκτα στον παραλογισμό. Μπορείτε τώρα να αναρωτηθείτε εάν το σύμπαν είναι πεπερασμένο ή όχι, ή τι κάνουμε εδώ. Το πολύ να βρείτε τον ήχο ενός γρύλου από την ακτή της λιμνοθάλασσας των περιορισμών μας. Για να γίνουν κατανοητά πράγματα που είναι δύσκολο να κατανοηθούν, ο καλύτερος πόρος ήταν πάντα η εικόνα, η αναπαράσταση, το σύμβολο.

Και αυτό κάνει ο συγγραφέας σε αυτό το βιβλίο. Η νεαρή πρωταγωνίστρια συγκινείται από την ιδιαίτερη αδράνεια του παραλόγου, ούτε ξέρει τι είναι ούτε προσποιείται ότι ξέρει. Για να πλησιάσουμε τον πρωταγωνιστή κινούμαστε μέσα από μια επίσημη δομή του παραλόγου που αναζωογονεί το άθροισμα των εικόνων που ανεβαίνουν μαγικά από το λυρικό, που εκρήγνυνται στη συνείδησή μας και που χάνονται ξανά στον σκοτεινό ουρανό.

Συλλέχθηκαν ιστορίες

Η μεγάλη καλοσύνη του σλιπ είναι ότι καταλήγει πάντα να συνθέτει μια ιδέα. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο για μια συγγραφέα όπως η Clarice Lispector από τη στένωση της ιστορίας για να βελτιώσει τις προσεγγίσεις της προς μια μεγαλύτερη κατανόηση που εμπλουτίζει την ήδη μαγική πεζογραφία.

Ανοιχτά τελειώματα σε πολλές περιπτώσεις που όμως κλείνουν το concept που δικαίωσε την ιστορία. Ο υπαρξισμός σε σταγόνες δροσιάς, η ανθρωπιά και ο φεμινισμός γίνονται πικρός λυρισμός, αδύνατες απαντήσεις σε στοιχειώδη ερωτήματα που εμφανίζονται όταν οι χαρακτήρες δεν το περιμένουν.

Η σταθερή ιδεολογία του φιλοσόφου που έγινε αφηγητής, το λαμπερό άθροισμα μεταφορών για την ψυχή και τη μοναξιά εν μέσω ενός κόσμου που καθοδηγείται από μια αδράνεια στην οποία ο συγγραφέας βρίσκει την παγίδα και μας την δείχνει ...